Foi o alimento básico dos Incas durante miles de anos atéa chegada dos conquistadores, que substituíron o seu cultivo polo de milloe patacas. Hoxe día volve cultivarse en Ándelos, en Inglaterra e algunhasdas súas variedades, en diversos países.
A quinua (“Chenopodium quinoa Willd”) non é propiamente un cereal aínda queforme grans ou sementes, é una planta anual de follas anchas pertencente áfamilia das quenopodiáceas, á que tamén pertencena remolacha, as espinacas e as acelgas. Ademais das sementes, taménaprovéitanse as follas cociñadas como verdura fresca.
Sementa e colleita
Seméntaa realízase entre setembro e decembro, a mesma época en queera realizada polos antigos incas e cultívase entre os meses de abril e xuño.
Algunhas das súas características
É un alimento de fácil dixestión e pódese facer germinar en poucotempo. O seu sabor lembra bastante ao do arroz integral, aínda que a súa textura émoito máis fina lembrando ao cuscus. A súa longa conservación débeseá presenza dunha saponina que protexe o gran do ataque de parásitosou insectos, que só desaparece ao lavarse con abundante auga.
Valor nutritivo
É rica en hidratos de carbono, proteínas de alto valor biolóxico que conteñen todos os aminoácidos esenciais, graxas insaturadas, minerais e vitaminas. Ademais achega fibra e non contén gluten, polo que poden tomalo as persoas que teñen celiaquía ou intolerancia ao gluten, salvo cando se mestura con fariña de trigo paira facela panificable (pan de quinoa).
Principais compoñentes das sementes: 341 calorías por 100 g, proteínas de alta calidade (14%), hidratos de carbono (60%), gomas (4%), graxas (5% ), fibra (7%), minerais (calcio, fósoforo, ferro, magnesio) e vitaminas (C, E, B1, B2 e niacina).
Cocción do gran: cocíñase igual que o arroz, é dicir, tres medidas de auga por unha de quinoa, sen esquecer que hai que lavala ben con auga antes de cocela, con o fin de eliminar a saponina que é incomestible. O mellor é pór a auga soa a ferver e cando arrinca o hervor, engadir a quinoa, baixar o lume ao mínimo e tapar a cacerola, deixando transcorrer un tempo de entre 12 e 15 minutos. É preferible engadir o sal cando xa está acabada a cocción. Outro método que mellora o seu sabor consiste en tostar a quinoa nunha tixola con aceite removendo constantemente e una vez dourada, cocela como se indicado anteriormente. Deste xeito adquirirá un sabor que lembra ao das noces.
Principais indicacións: afeccións catarrales e infección das vías urinarias (polo seu achegue de nutrientes, os cales inciden positivamente no noso sistema de defensas) e como alimento en dietas vegetarianas, paira achegar proteínas de alta calidade.
Presentación: podemos atopar a quinoa comercializada en gran, mueslis, copos, fariñas, sopapos, etc.
