Nome científico:
Manihot Esculenta, Manihot Utilissima.
Familia:
pertence á familia das Euforbiáceas que comprende máis de 7000 especies distribuídas por rexións cálidas de todo o mundo. As variedades máis importantes son a manihot utilissima (mandioca doce) e a manihot esculenta, a partir da cal se obtén a tapioca.
Orixe e zonas de cultivo:
a mandioca ou yuca é un tubérculo que procede dun arbusto que se cultiva nos países tropicais de América, Africa e Asia. Presenta una carne de cor branca, recuberta por unha cortiza de cor pardo ou marrón escuro e de aspecto leñoso.
Valor nutricional:
é moi rica en hidratos de carbono complexos, pobre en proteínas e graxas, e moi boa fonte de vitaminas do grupo B (B2, B6), vitamina C, magnesio, potasio, calcio e ferro. A tapioca é una fariña que se obtén da variedade manihot esculenta. Contén maior cantidade de hidratos de carbono, en torno ao 88% e achega, ao igual que a yuca, moi poucas proteínas e graxas.
Táboa de composición nutritiva (por 100 g de porción comestible de mandioca)
Calorías | Proteínas (g) | Graxas (g) | Hidratos de carbono (g) | Magnesio (g) | Potasio (mg) | Vit. B6 (mg) | Vit. C (mg) |
120 | 3,1 | 0,4 | 26,9 | 66 | 764 | 0,3 | 48,2 |
Vantaxes e inconvenientes do seu consumo:
A mandioca é un alimento rico en hidratos de carbono complexos (almidón) e outras sustancias nutritivas, de gran importancia na nosa alimentación cotiá. É un alimento moi adecuado paira todas as idades e en especial, paira situacións que requiren dun gran desgaste físico e paira os deportistas. Con todo, dado o seu elevado contido de potasio, aquelas persoas que padecen do ril e que requiren de dietas baixas en devandito mineral, deberán ter en conta que antes do seu consumo, hase de deixar a remollo durante unhas 10 h (cambiando a auga cantas veces sexa posible) para que o potasio pase á auga, a cal se deberá refugar sempre. A tapioca é un alimento fácil de dixerir, rico en hidratos de carbono e enerxía. Por iso, o seu consumo é moi adecuado en situacións de convalencencia e en persoas que sofren de afeccións dixestivas (acidez, gastritis, úlcera e colitis de todo tipo). Ademais, tanto a mandioca como a tapioca non son fonte de gluten, motivo polo cal as poden consumir sen problemas as persoas que teñen celiaquia ou intolerancia ao gluten.
Conservación:
debe gardarse na neveira ou ben, una vez pelada e troceada, pódese conxelar paira aumentar a súa período de conservación.
Como preparalo:
Mandioca. Tanto o tubérculo como as follas crúas resultan tóxicas por liberar acedo cianhídrico e outros compostos nocivos. Por este motivo, sempre se han de cociñar antes de o seu consumo, xa que os compostos tóxicos desparecen por acción da calor (cocción, asado, estofado). Consómese cociñada como as patacas, e constitúe un alimento básico paira moitos países do terceiro mundo. Tapioca. Pódese cociñar con leite ou con caldo de verduras, freirse, asarse ou facer purés.
A toxicidade:
Toda yuca é tóxica recien cultivada. A “doce”, que é a que se usa paira comer como tuberculo, perde a toxicidade ao pouco tempo e por tanto é segura cociñala e comela. Doutra banda a yuca “amarga” é una variedade que non perde a súa toxicidade aínda despues de fervida e a súa inxesta é mortal. Só serve paira a eñaboracion do casabe porque no seu proceso extráenselle todos os mollos ou almidon que contén a toxina e só aprovéitase o bagazo ou residuo que se transforma nunha especie de galleta indigena cun altisimo contido de fibra vexetal. A yuca crúa é extremadamente dura e polo tanto imposible para comer, só abrándase pelada e fervida en auga. Dicir que a yuca “amarga” ou a variedade tóxica perde a súa toxicidade despois de fervida ou cocida non é correcto.
