Comeza a tempada de sidra e con ela son moitas as persoas que deciden comer ou cear en sidrerías e asadores. Este tipo de restaurantes ofrece unha carta moi extensa, non obstante a opción máis demandada e máis económica é o menú de sidrería.
En Asturias e no País Vasco
En Asturias, os chigres; en Euskadi os caseríos, ofrecen aos seus comensais a sidra do ano, que poden comprar ou degustar xunto un menú
Sidrería é sinónimo a Asturias e Euskadi. Os chigres e os caseríos, en definitiva as tabernas, son máis que un lugar onde se elabora a sidra, bébese e degústase. Eran o centro de convivencia social e mercantil, e agora tamén son un destino de turismo dun comensal que aprecia a boa carne asada en brasas regada coa sidra do ano.
O típico menú de sidrería
O menú de sidrería ofrece carnes e peixes de boa calidade elaborados á grella. Componse de: – Chourizos á sidra. – Tortilla de bacallau. – Bacallau con pementos. – Chuletón de boi. – Queixo con marmelo e noces.A sidra, o protagonista indiscutible
Hai que tomala en vaso de cristal fino, servirse un par de dedos e bebela nada máis encher o vaso
O pracer de sentar ao redor dunha longa mesa fronte a un chuletón e un vaso de sidra reúne cada ano a tantas persoas que en ocasións hai que recorrer a mazás do estranxeiro para abastecer a demanda de sidra.
A sidra ten que servirse fresca, nunca fría, ao redor dos 10-12º de temperatura. Dise que a sidra hai que escanciarla a certa altura contra o lateral do vaso. O vaso convén que sexa ancho, longo e de cristal fino, desta maneira despréndese o que se coñece no País Vasco como txinparta, unhas burbullas que rebentan no vaso e desaparecen rapidamente.
Outro consello que nos brindan os expertos é que o vaso ha de encherse ata unha altura de 2- 3 dedos e que hai que beber a sidra nada máis servir. Pola contra perde o seu aroma e parte das súas mellores cualidades.
En botella ou desde ‘a kupela’ ou pipa
Son dous as formas que hai de tomar a sidra nas sidrerías. Desde a propia botella que se deixa na mesa ou servíndose un mesmo desde as ‘kupelas’ en Euskadi e pipas en Asturias.
Polo xeral, as diferentes ‘kupelas’ e pipas dunha mesma sidrería gardan un tipo de sidra diferente: máis doce, máis seca, máis fermentada, menos.
E despois desta comida?
Un menú moi rico en proteínas, graxas e calorías que pode merecer unha ocasión especial
Un menú deste tipo caracterízase por un contido moi elevado de proteínas procedentes do chourizo, a tortilla, o bacallau, o chuletón, as noces e o queixo. En moitos destes alimentos as proteínas van unidas a unha elevada cantidade de graxa, a excepción do bacallau, motivo polo que o achegue de calorías é alto.
O exceso de proteínas e graxas é o responsable da difícil dixestión que se produce despois dun menú destas características. Nestes casos a pesadez de estómago e a sensación de ardor son algunhas das molestias que poden estar presentes ata que a dixestión non finaliza.
Ademais, unha inxesta elevada de proteínas tamén se relaciona cun aumento da sede polo que haberá que ter coidado co consumo de sidra, que pode ser excesivo.
O menú, se se consome de forma ocasional, a pesar do seu contido de enerxía e nutrientes, non prexudica en absoluto a saúde, a condición de que o conxunto da dieta sexa equilibrada.
Natradición asturiana manda servir a sidra nun xarru ou vasu, sempre escanciándola. Uns din que deste xeito se imita o feito natural, antigo, cando se tomaba a sidra directamente espichando o tonel e recollendo o líquido na xerra colocada preto do chan; outros supoñen que a sidra, servida así, airéase moito mellora e ao romper contra o vaso manifesta con máis amplitude as súas cualidades de aromas e sabores.
A cantidade que se escancia nun vaso chámase culín ou culete e adoita alcanzar unha altura de catro centímetros pouco máis ou menos. Os culetes de sidra han de beberse de seguido, deixando un pouco de liquido para arroxalo ao chan; con iso preténdese lavar a parte do vaso utilizada e deixalo máis ou menos limpo para o seguinte bebedor. Non se tira a sidra, como se dixo nalgunhas ocasións, por afán de fanfarronería, senón simplemente con ánimo de limpeza do vaso.
En Euskadi a tradición manda respectar o tempo de ‘Txotx’. Cada día da tempada de sidra, o dono da sidrería abre as kupelas antes de comezar a comida ao berro de Txotx . É a forma de dar permiso para empezar a beber. A continuación todo aquel que quere beber un vaso de sidra levántase e diríxese ás kupelas para servirse a sidra do día.
