As persoas con diabetes poden comer arroz e pasta?
Si, pero recoméndase priorizar as opcións integrais. A crenza de que estes alimentos están prohibidos para as persoas con diabetes débese a que son ricos en hidratos de carbono e, ademais, presentan un alto índice glucémico (é dicir, elevan con rapidez o nivel de azucre no sangue). Con todo, a Asociación Estadounidense de Diabetes (ADA) considera que substituír alimentos de alto índice glucémico por outros cun índice baixo só podería mellorar “modestamente” o control glucémico.
Esta mesma institución propón que o patrón dietético dunha persoa con diabetes debe ser o mesmo que o dunha persoa sa, o que implica que pode tomar hidratos de carbono procedentes de vexetais, froita, legumes, lácteos e cereais como arroz, pan ou pasta. No caso dos diabéticos, é especialmente importante que se prioricen as opcións integrais. A dieta de cada paciente debe ser individualizada e adaptarse ás necesidades de hidratos de carbono, as pautas de tratamento farmacolóxico e as rutinas e horarios establecidos para controlar a glucemia. O arroz e a pasta integrais poden estar presentes.
O pan de masa nai é un alimento probiótico?
Non. A masa nai activa é unha mestura de bacterias acidolácticas e fermentos que realizan a fermentación do pan, pero destrúense no horneado e non están vivas no produto final (requisito imprescindible dun “probiótico”). Se se usa masa nai inactiva conséguense cheiros e sabores desexables, pero non é responsable da fermentación.
Cal é a diferenza entre os ovos camperos e os de galiñas criadas en chan?
Imaxe: Getty Images
A cría en chan realízase en naves nas que hai un máximo de nove animais por metros cadrado, de modo que poden desprazarse libremente e usar aseladeros (perchas nas que se soben para durmir), pero non poden saír ao aire libre. As galiñas camperas si teñen acceso a unha zona exterior con vexetación de forma ininterrompida ao longo do día (polo menos durante a metade da súa vida), o que lles permite desenvolver un comportamento máis similar ao que teñen na natureza.
Para saber de que tipo de cría proveñen uns ovos só fai falta fixarse na casca. Nela atópase un código que dá información sobre a forma de cría, o país europeo e a granxa da que proceden. O primeiro díxito indica o sistema de produción, o 1 corresponde ás camperas e o 2, ás galiñas criadas en chan. Este factor non ten efecto sobre o valor nutricional do ovo, pero permite ao consumidor elixir o produto en función do benestar animal.
Son seguros os alimentos germinados?
Os brotes de soia, alfalfa ou cebola volvéronse moi populares como acompañamento. Pero considéranse alimentos de risco porque as súas condicións de procesado favorecen o crecemento de microorganismos e consómense en cru. Recoméndase comprar os brotes xa germinados e seguir as instrucións do envase.
Que é o seitán?
Este alimento proteico elabórase con glute de trigo fervido a lume lento, tradicionalmente con salsa de soia, allo e jengibre. Segundo o tempo de cocción, obtense unha masa densa ou máis esponjosa de textura similar á carne, cunhas propiedades tecnolóxicas que permiten empregalo como substituto vexetal en distintas preparacións e presentacións culinarias (asado, guisado, como hamburguesa…). Con todo, desde o punto de vista nutricional non achega proteína de boa calidade, xa que é deficitario en lisina (un aminoácido esencial), e non presenta boa digestibilidad (a proteína non se absorbe), a diferenza doutras fontes de proteína vexetal, como a soia ou os garavanzos.
Por que non se recomenda que os nenos pequenos coman verduras de folla verde?
A Axencia Española de Seguridade Alimentaria e Nutrición (AESAN) aconsella non incluír acelgas e espinacas nos purés para menores dun ano e limitalas en nenos dun a tres anos a unha ración ao día, polo seu contido en nitratos (poden causar metahemoglobinemia en nenos de pouca idade). Unha dieta con abundante cantidade doutras hortalizas suple os nutrientes achegados por estas.
Cando hai que seguir unha dieta sen glute?
A dieta sen glute só deben seguila as persoas con enfermidade celíaca ou con sensibilidade ao glute. A pesar de que algunhas campañas publicitarias suxiren que esta dieta mellora a enerxía ou axuda á perda de peso, as persoas sas non obteñen ningún beneficio de restrinxir o glute. Ao eliminalo da alimentación redúcese o consumo de fibra a partir de cereais integrais.
Está a estudarse se unha dieta libre de glute podería ser positiva para o tratamento de patoloxías como a fibromialxia, o trastorno de déficit de atención e hiperactividade ou a síndrome de intestino irritable. Con todo, isto carece de evidencia, ou os beneficios só preséntanse cando, ademais das devanditas patoloxías, existe enfermidade celiaca.
Ante a sospeita de que poida haber unha intolerancia ao glute, está contraindicado eliminalo da dieta, xa que pode interferir no diagnóstico. Para obter resultados fiables, o paciente ten que estar ao consumir. A dieta sen glute non debe basearse en produtos formulados como “sen glute” (pan, pastelería, cereais…) senón en alimentos libres de glute de forma natural: froitas, hortalizas, legumes, sementes, aceite de oliva, carnes e peixes frescos. Os que conteñen glute de forma natural son algúns cereais: trigo, centeo, cebada e avena.
