Hai que eliminar a pasta nunha dieta para perder peso?
Moitas dietas propoñen reducir a inxesta de hidratos de carbono, nutrientes maioritarios da pasta, o pan ou o arroz. Con todo, como indica a Escola de Saúde Pública de Harvard, a cantidade de hidratos é menos importante que a súa calidade.
Nas fariñas refinadas, por exemplo, elimínase o xerme e o salvado –as partes do gran que achegan a fibra e son máis ricas en nutrientes–, e só mantense o endospermo. Leste está formado por almidón que, ao inxerilo, transfórmase en glicosa e produce picos de azucre en sangue, obrigando ao páncreas a traballar máis para producir insulina. Se este proceso repítese constantemente, o corpo necesitará máis cantidade de insulina (cuxos altos niveis favorecen a acumulación de graxa corporal) para conseguir baixar a glicosa.
Ao contrario que as fariñas refinadas, os cereais integrais non se relacionan co incremento de peso, pero si cun menor risco de diabetes tipo 2, enfermidades cardiovasculares e mortalidade. É dicir, a pasta, o arroz ou o pan poden consumirse neste tipo de dietas, sempre que sexan integrais.
Hai diferenzas entre o salmón salvaxe e o de piscifactoría?
A carne dos salmóns é dunha cor grisáceo, pero adquire a tonalidade rosada a partir da dieta: o salmón salvaxe come crustáceos e microalgas que conteñen pigmentos vermellos coñecidos como astaxantina. Nos salmóns de acuicultura, estes pigmentos engádense aos pensos para conseguir a cor desexada. Nutricionalmente, o peixe de piscifactoría adoita ser máis graso, xa que gasta menos enerxía en desprazarse. Ademais, como o seu contido en ácidos grasos omega 3 depende do tipo de alimentación que reciba, leste será máis elevado e parecerase máis ao que ten o salmón salvaxe canto máis aceite de peixe inclúase na súa dieta.
É mellor a panela que o azucre?
No proceso da obtención do azucre a partir de cana obtéñense mollos nos que hai sacarosa e outros compostos como vitaminas do grupo B ou minerais. Neste punto pódese obter azucre branco, separando a sacarosa e cristalizándoa. Se non hai separación, a mestura (que se coñece como “mel”) séguese concentrando ata alcanzar un contido elevado de sólidos, que será a panela. A pesar da súa fama de alternativa saudable ao azucre de mesa, o seu composto principal é o mesmo: a sacarosa (ata un 90 %). As pequenas cantidades de proteínas, vitaminas e minerais que achega non son significativas no conxunto da dieta.
Son recomendables as bebidas de guisantes?
Este produto vexetal elabórase coa proteína do legume, e mestúrase con auga, sal, aromas, micronutrientes e, xeralmente, azucres. Contén unha proteína de mellor calidade que outras bebidas vexetais (como a de avena, a de arroz ou a de améndoas), pero inferior á bebida de soia, que sería unha mellor opción nutricional.
Cales son os riscos do sedentarismo?
Imaxe: Getty Images
As persoas con enfermidades cardiovasculares, hipertensión arterial, obesidade ou diabetes pertencen aos grupos con maior risco de agravar os síntomas doutras enfermidades, como se puido ver coa covid-19, que se presenta con síntomas graves en persoas con estas patoloxías, segundo o Ministerio de Sanidade. Por iso, o control destas enfermidades crónicas é moi importante. Por outra banda, o confinamento, que é eficaz para evitar a transmisión do virus, obrigou a reducir a actividade física, o que empeorou as enfermidades metabólicas.
Un recente estudo publicado en Nutrients reflicte que períodos breves de sedentarismo dificultan o control da glicosa en sangue, producen perda de masa muscular, incrementan a resposta inflamatoria e alteran o perfil dos lípidos en persoas con sobrepeso, efectos máis acusados en persoas maiores. Por tanto, evitar o sedentarismo, realizando táboas de exercicios ben programadas, pode ter un papel importante na redución do risco.
Que son as calorías baleiras?
Calorías baleiras é o nome que se lles dá ás calorías que proceden de alimentos que só achegan enerxía, sen que estas acompáñense de nutrientes esenciais como vitaminas e minerais. É o caso de produtos como a pastelería ou as bebidas azucaradas, que inclúen graxas de mala calidade e azucres simples, e desprazan o consumo de alimentos con maior densidade nutricional.
Comer cenoria axuda a manter o bronceado?
Non. O aumento de betacarotenos en sangue provoca unha cor alaranxada na pel, pero non ten que ver co sol. O que ocorre cando comemos moita cenoria e outros vexetais ricos en betacarotenos (pigmentos vermellos, alaranxados e amarelos, precursores da vitamina A) é que se eleva a concentración de caroteno en sangue e deposítase na capa externa da pel, na suor e na graxa. Este aumento de betacarotenos en sangue maniféstase como carotenoderma, unha pigmentación visible de cor alaranxada que pode asemellarse á que se consegue co bronceado e que se ve, sobre todo, en zonas nas que se produce máis suor, como as palmas das mans e as plantas dos pés (pero pode estenderse a todo o corpo).
Cando se deixa de tomar o sol cae a produción de melanina, que é o pigmento que escurece a pel. Isto, unido á renovación natural das células que forman a capa superficial da pel (as células da epidermis teñen unha vida de entre 8 e 30 días), fai que a cor dourada se vaia perdendo. Se unha vez que deixamos de tomar o sol incorporamos alimentos ricos en betacarotenos á dieta, poderemos apreciar un ton alaranxado na pel, pero non é consecuencia de que se prolongue o bronceado, senón de que a estamos “tiñendo” desde dentro.
