A carne de pito ten hormonas e antibióticos?
A pesar de que o 86 % dos consumidoreseuropeos está preocupado polo uso de sustancias químicas na produción alimentaria, segundo datos do Eurobarómetrode 2019, a presenza de medicamentosna carne en xeral, e na depito en particular, non é un problemareal. Na Unión Europea, a Directiva 96/22 prohibe o emprego de hormonas. para estimular o crecemento en animaisque van destinados a consumo humano.Só poden usarse cun obxectivoterapéutico (curar enfermidades) ou zootécnico(para mellorar o benestar animal)e baixo control veterinario.
Por outra banda,a partir da aplicación do Regulamento 1831/2003, os antibióticos taménestán prohibidos como estratexia paraincrementar o rendemento.Cando se usan medicamentos veterinarios,establécense tempos de esperaque garanten que os residuos nosalimentos estean por baixo do límiteconsiderado seguro (LMR), polo que oemprego inadecuado de antibióticos é unproblema, pero non porque estean presentesnos alimentos, senón, como sucedeen humanos cando se fai un mal uso,pola posible aparición de resistenciasbacterianas. Por iso, recentemente, o Regulamento 2019/6 ampliou asrestricións e non poden fornecersede forma preventiva salvo limitadasexcepcións. E esta lexislación cúmprese:o informe da Autoridade Europea deSeguridade Alimentaria (EFSA) de 2017sobre residuos veterinarios recolle que o 99,65 % das mostras son conformes.
Que implica ‘sen lactosa’?
A lactosa é un azucre naturalmentepresente no leite nunha cantidadeaproximada de 4,7 g/100 ml. Está compostapor dúas moléculas: glicosa e galactosa,unidas por unha ligazón. A OrganizaciónMundial da Saúde (OMS) aconsidera un azucre intrínseco (é dicir,o que aparece de forma natural en froitase verduras enteiras frescas e no leite),polo que non forma parte daquelesque se deben restrinxir na dieta.
Para dixerir a lactosa, o noso intestinoemprega lactasa, que rompe a uniónglicosa-galactosa. Os intolerantes álactosa non xeran suficiente lactasa,polo que a molécula chega intacta aointestino groso, onde fermenta polaacción das bacterias, producindo ossíntomas característicos (diarrea, gases,malestar). Para fabricar leite “sen lactosa”non se elimina este azucre, senón quese predigiere engadindo lactasa: destaforma, o leite terá glicosa e galactosaonde antes había lactosa. A cantidadede azucres será a mesma (aínda queo sabor é un pouco máis doce porque alactosa ten menos poder edulcorante).O leite “sen lactosa” non supón ningúnbeneficio para as persoas que nonsofren intolerancia, pero o seu prezo éconsiderablemente superior.
Fructosa, azucre e hiperactividade
A fructosa é un azucre simple que amaioría das células non pode utilizarcomo enerxía e transfórmase en graxano fígado. O consumo elevado deesta sustancia como azucre engadido serelaciona con problemas metabólicos ecardiovasculares. Na froita enteira, ese azucre é intrínseco, polo que estes efectos adversos non se observan. Nocaso da froita “non enteira” (zumes, porexemplo) esa fructosa xa se comportacomo un azucre libre e si se relacionacon efectos adversos.
Imaxe: Getty Images
O azucre causa hiperactividade? Non hai relación algunhaentre o consumo de azucree modificacións nocomportamento dos nenos.A crenza remóntase aos anos setenta, cando odoutor Benjamin Feingoldsuxeriu que eliminar o azucrepodería mellorar os síntomas dehiperactividade, pero é un mitodesmentido posteriormenteen numerosos estudos.
Por que teño déficit de vitamina D?
Para saber se unha persoa ten déficit devitamina D, mídese a concentración ensangue de 25-hidroxivitamina D. Con todo,non existe consenso ao establecer quevalores indican deficiencia: a AcademiaNacional de Medicamento de EE.UU. establecea normalidade en valores inferiores a20 ng/ml (nanogramos/mililitro); a SociedadeEspañola de Investigación Ósea oaumenta a 30 ng/ml; e a Sociedade Españolade Endocrinoloxía e Nutrición recomendaconcentracións de entre 30 e 50 ng/ml. Se se toma como referencia o valor de 20ng/ml, o 37 % da poboación tería déficit,pero esta porcentaxe aumentaría atao 88 % se se emprega o de 30 ng/ml.
A maior parte deste micronutrienteesencial para a saúde dos ósos (axudana absorción do calcio) obtense porsíntese cutánea (é dicir, a través da pel)a partir da exposición solar. En Españaestá limitada pola situación xeográfica eninverno e primavera, e pola calor excesivadurante o verán. O achegue dietético apartir de alimentos como o peixe azul ouos lácteos serve como complemento, pero,segundo o estudo ANIBES (2015), a inxestanon cobre as recomendacións diarias dea EFSA (15 microgramos). No entanto, ossuplementos de vitamina D non teñen efectospositivos sobre a saúde ósea e non serecomenda o seu uso á poboación xeral.
Coidado cos complementos e suplementos alimenticios
Os complementos alimenticios sonprodutos nos que distintos nutrientespreséntanse en forma concentrada ecos que se busca completar a dieta.Con todo, a pesar de que algúnsatribúense propiedades saudables, non están sometidos a controis que garantan a súa eficacia e seguridade,como si ocorre cos medicamentos.O mercado réxese polo autocontrol,é dicir, a propia empresa é a quegarante a seguridade do composto, ea administración realiza inspeccións esanciona cando hai incumprimentos.
De feito, a Axencia Española deSeguridade Alimentaria e Nutrición (AESAN)recolle na súa rede de alerta alimentaria asretiradas de complementos alimenticiosdebidas á contaminación e recomendaque non se adquiran en canles dedistribución non controlados (sobre todo,a través de Internet). AESAN lembraque non deben utilizarse como substitutosdunha dieta equilibrada e que podenpresentar riscos, polo que sempre sedebe consultar ao médico deo seu consumo.
