Consultorio nutricional: podo cocer xuntos os ovos e as patacas para aforrar?

Os ovos con casca non deben cocerse xunto con outros alimentos. A pesar de que poida parecer unha boa idea para aforrar enerxía, supón un risco. A casca dos ovos pode ter sucidade visible ou microorganismos que pasan á auga de cocción e contaminan o resto de alimentos.

Outra práctica incorrecta é lavar os ovos antes de metelos no frigorífico. Ao contrario do que pode parecer, non reduce o risco de contaminación, senón que o incrementa.

A explicación está na anatomía do ovo. A casca é porosa, pero está recuberta dunha fina membrana chamada cutícula, que illa o interior do ovo e protéxeo. Ao lavalo elimínase esa membrana, de maneira que os microorganismos da parte exterior xa non teñen barreiras para penetrar a casca e alcanzar a parte comestible.

Podemos mellorar a hixiene se os lavamos inmediatamente antes de cociñalos, xa que se van a cascar e non vai haber tempo de que os patóxenos contacten co interior.

Non hai ningún nutriente que se atope exclusivamente na carne, polo que podemos cubrir os nosos requirimentos a partir doutros produtos. No caso de eliminar totalmente os alimentos de orixe animal ou de seguir unha dieta ovolactovegetariana, si que é necesario suplementarse con vitamina B12.

Fóra dos ovos, nos que a data de consumo preferente está fixada legalmente en 28 días tras a posta, no resto de alimentos é o fabricante o que a establece. Isto é así porque a duración depende das materias primas, a composición, o tratamento, as condicións de envasado e outras variables.

O prazo pódese establecer a partir dos datos de alimentos similares ou a través de estudos de vida útil nos que se ve como se deteriora o alimento. Si son perecedoiros, estes estudos son en tempo real. Cando son de longa duración, non é viable esperar a que se estrague, así que se deseñan estudos acelerados con condicións extremas.

Os plátanos e bananas que vemos no mercado adoitan ter todos a mesma forma: unha lixeira curvatura. No entanto, si que poden comercializarse aqueles con defectos de forma que non afecten á pulpa. Iso si, considéranse de menor calidade e clasifícanse como “Categoría II” (algo que pode verse na etiqueta).

No mercado atopamos unha gran variedade de purés e cremas de verduras xa preparadas, pero a súa calidade nutricional é moi variable. Para escoller a mellor opción, debemos seguir uns sinxelos pasos.

• Empezaremos por elixir o tipo de crema: fresca ou esterilizada. Isto non afecto ao seu valor nutricional, pero nos axudará a organizar a despensa. A primeira está pasteurizada, polo que está na zona de refrigerados e a súa duración é máis curta. A segunda pode manterse meses a temperatura ambiente.
• A continuación, fixarémonos na lista de ingredientes. As verduras deben ser as máis abundantes e aparecer as primeiras da lista. Sobre o tipo de graxa, hai que priorizar as que leven aceite de oliva virxe sobre outras con nata. Pode levar tamén auga, especias e sal. Se vemos ingredientes que non usariamos en casa, como almidones ou azucres, é mellor elixir outra. Debe ter menos de 0,8 g de sal por 100 ml.

Depende. Algúns microorganismos poden desenvolverse a temperaturas bastante altas, polo que hai un límite inferior claro: a temperatura na que crece o Clostridium perfringens, o máis resistente (52,3 ºC). No entanto, é preferible subir esa temperatura para evitar riscos. Considérase que a cocción a partir de 60 ºC durante un tempo prolongado é segura.

É un erro pensar que todas as dietas vegetarianas, só por non incluír alimentos de orixe animal, son as mellores para a saúde das persoas e do planeta. Este tipo de alimentación tamén pode incorporar alimentos cun perfil nutricional indesexable, como bollería, refrescos e alimentos altamente procesados, que, ademais, supoñen un alto impacto medioambiental.

Isto é o que destaca unha investigación da Escola de Saúde Pública de Harvard (EE. UU.), que, ademais, atopou que as dietas vegetarianas saudables son tamén as máis sostibles. O estudo analizou a alimentación de máis de 65.000 persoas e concluíu que as dietas baseadas en plantas nas que teñen protagonismo os cereais requintados, os refrescos, as patacas, os doces, as sobremesas e os zumes supuñan un maior risco cardiovascular.

O traballo tamén sinala que estes produtos requiren máis terras de cultivo e fertilizantes que as protagonizadas por verduras, froitas, grans enteiros, froitos secos, legumes, aceites vexetais, té e café. A razón é que se necesitan grandes extensións e abonos para cultivar as súas materias primas, como a cana de azucre, a remolacha ou os cereais xeralmente en réxime de monocultivo. No entanto, o estudo confirma que o maior impacto medioambiental deriva da produción de carne vermella e procesada.