Hai momentos na vida ou circunstancias de enfermidade nas que os alimentos non só interesan pola súa composición nutricional, senón tamén polo seu valor terapéutico. Nestes casos, algún dos seus compoñentes fai una labor relevante na mellora do malestar, acelera a curación de determinadas enfermidades ou, cando menos, limita o seu empeoramento. A selección concreta dunhas froitas fronte a outras en determinadas situacións é un claro exemplo do apoio dos alimentos na curación e mellora de certos trastornos. A continuación descríbense catro momentos concretos nos que convén comer máis froita.
Catro momentos nos que convén comer máis froita
Comer máis froita do afeito é moi útil fronte a doenzas como hiperuricemia, litiasis renal, hipertensión, estreñimiento ou dexeneración ocular
Comer máis froita da cantidade que se afai a consumir, até alcanzar as recomendacións aceptadas e propostas pola OMS (400 gramos de froitas e verduras diarios), está xustificado en todos os casos e, en particular, ante certas doenzas.
Froitas paira o acedo úrico elevado e a litiasis renal (ou pedras no ril). As froitas conteñen ácidos orgánicos (como o cítrico ou o málico) que teñen a particularidade de alcalinizar o medio interno e tamén os ouriños.
- Ao consumir froita ouríñase máis cantidade e expúlsanse sales disoltos, uns sales que, si acumúlanse en exceso, resultan prexudiciais (uratos).
- Quen teñen doenzas articulares, como a artrite por acumulación de ácido úrico, tamén se benefician do consumo diario de froita fresca e de tempada.
- Entre todas elas, as cereixas conteñen un tipo de compostos fenólicos, os hidroxicinamatos, con efectos antiinflamatorios comprobados e con acción depurativa, como a redución significativa da concentración de urato sérico. En consecuencia, comer cereixas durante a curta tempada destas froitas estivais ten un beneficio engadido nestes trastornos concretos.
Froitas paira o estreñimiento por falta de fibra. O estreñimiento débese a múltiples causas, desde unha intolerancia alimentaria até situacións fisiológicas concretas como o embarazo, aínda que a máis común é una inxesta insuficiente de fibra. As froitas conteñen fibra soluble e insoluble. A primeira, máis concentrada na pulpa e a última, máis abundante na casca ou na pel, con efecto laxante.
- A fibra soluble ten a funcionalidade de captar auga e aumentar o volume do contido fecal. Esta acción vese reforzada porque este tipo de fibra é fermentada polas bacterias do colon que forman gases, provocan un maior movemento intestinal e favorecen a evacuación. Por medio do consumo xusto de froita como fonte de fibra é posible mellorar moitos casos de estreñimiento e alixéirase a sensación de tripa inchada.
- Se se padece estreñimiento, pode ser máis conveniente comer a froita ben lavada e con pel paira achegar ao organismo os dous tipos de fibra e sumar o efecto laxante.
- Unhas froitas que non poden faltar pola súa potente acción laxante son as ciruelas, xa sexan frescas, secas, en compota, en forma de doce natural ou de marmelada. A sinerxía dos seus compoñentes (fibra, sorbitol e derivados da hidroxifenilxantina) ten un maior efecto na estimulación da actividade dos músculos do colon e favorece de maneira natural o proceso de evacuación.
- Do conxunto de froitas, as de maior contido en fibra son as froitas do bosque, como grosellas, frambuesas e mouras (uns 6-7 g de fibra/100 g), a laranxa (8 g/100 g), a granada e o kiwi (3 g/100 g). A cantidade de fibra que achegan o resto de froitas rolda os 2 g/100 g.
Froitas paira a saúde coronaria: control da hipertensión e o colesterol. Potasio, magnesio, folatos e antioxidantes como antocianinas e carotenos (luteína e zeaxantina) son compostos naturais presentes nas froitas, que teñen a calidade de reportar grandes beneficios na prevención e tratamento das enfermidades cardiovasculares.
- A mellor selección paira estas situacións son as froitas de cores máis rechamantes que responden a un maior contido de pigmentos colorantes antioxidantes: frambuesas, grosellas, fresas, mouras, arándanos, sandía, etc.
- O consumo de antocianinas asóciase a un menor risco de desenvolver hipertensión arterial. De igual modo, aínda que por distintos mecanismos biolóxicos, observouse que a inxesta aumentada de magnesio e potasio relaciónase de forma inversa coa hipertensión arterial.
- Os folatos reveláronse como protectores cardiovasculares en tanto que a deficiencia desta vitamina asóciase cun aumento plasmático de homocisteína. As investigacións recentes asocian o incremento deste composto cun maior risco de accidente cerebrovascular, infarto de miocardio e outras patoloxías cardiovasculares.
- As fresas e fresones, xunto con frambuesas, laranxas, mango, melón e kiwi son as froitas máis ricas en folatos, polo que o seu consumo redunda nunha maior protección cardiovascular.
Froitas paira a saúde dos ollos. Os carotenos das froitas e hortalizas teñen capacidade antioxidante. Isto redunda nunha maior saúde ocular, xa que protexe a mácula ou parte central da retina e o cristalino da acción oxidante da luz.
- A luteína é moi abundante nos froitos do bosque (mouras, arándanos, frambuesas e fresas silvestres).
- A zeaxantina sobresae en laranxas e pexegos en comparación co resto de froitas. Estas serán as froitas elixidas si sófrese algún tipo de dexeneración ocular ou se teñen antecedentes de tales trastornos.
O tabaco, o alcol e outras drogas fan que se sobrecargue a capacidade hepática e doutros órganos paira depurar o corpo de refugallos. Certos medicamentos, como o paracetamol, entre os máis consumidos e coñecidos, resultan tamén tóxicos paira o fígado, polo que o seu uso cotián ou o seu abuso compromete a función hepática. Noutros casos, por prescrición médica, débese tomar una quenda importante de medicamentos… Por unha ou outra razón, co tempo, o corpo sente intoxicado, una sensación que en ocasións se identifica por síntomas como prurito ou picor na pel, dor de cabeza, fatiga, malestar dixestivo con perda de apetito, náuseas ou vómitos. Nestes casos, é aínda máis necesario aumentar o consumo de froita fresca e de tempada.
