Nenos, a cociñar!

• Autor: Por MAITE ZUDAIRE
• Data de publicación: Mércores, 20deAgostode2014

Imaxe: woodleywonderworks

A televisión alimenta a curiosidade dos máis pequenos. Os estudios convertidos en cociñas conquistaron a un público adoitado a non preguntarse como se logran os resultados culinarios e a ocuparse pouco da cociña. Preséntase así unha oportunidade de ensinar o bo da alimentación nutritiva, atractiva e comprometida. Ademais, a escusa serve para reciclar receitas e recuperar o san costume de familiarizarse cos alimentos frescos que necesitan elaboración e presumir de coñecementos culinarios. O seguinte artigo pretende fomentar unha alimentación saudable desde a infancia. Para iso, a continuación proponse fórmulas de aprendizaxe e receitas coas que fortalecer ese primeiro interese infantil pola gastronomía e axudar a perpetuar o idilio para sempre.

Cociñar con nenos, imitar aos da televisión

Con expresións como bos hábitos, alimentación saudable e receitas equilibradas na gatera, imos converter a cociña en cuarto de xogos. Iso si, hai que ser coidadoso, xa que os coitelos cortan, a auga fervendo queima e un chan sucio provoca malas caídas. A primeira regra do xogo é, entón, a prudencia para evitar un accidente doméstico que pode acabar co goce.

A partir de aquí, a escena replicará ao mellor dos programas da televisión. Non hai dúbida de que na pequena pantalla móstranse alimentos de primeira categoría, sempre frescos e de tempada: froitas, verduras, legumes, carnes, peixes, pasta, pito de curral, ovos, froitos secos… Non se ve un só produto ultracongelado, empaquetado, anacrónico ou irrecoñecible. O natural é o máis atractivo e fotogénico. Isto sérvenos para aprender que os alimentos son importantes e que hai que darlles nome, coñecer o seu sitio na despensa, recoñecer o seu aspecto saudable e manipulalos con coidado. Aprendemos tamén que teñen un valor que nos axudará a ser estupendos chefs.

Pero antes de pasar á acción, hai dous actos que se repiten nos programas e que non se poden esquecer: lavarse as mans e colocarse un pano limpo na cintura. Limpos e dispostos, xa estamos listos para cociñar.

Aprender a cociñar con sinxeleza e audacia

Para ser un cociñeiro de verdade hai que adquirir experiencia de pique. Ao principio, o labor é engadir os aderezos e as salsas ás ensaladas de verduras, de froitas, de arroz ou de pasta. O pique é o encargado de ensartar os anacos nos espetos, sexan de carne, peixe, mariscos ou froitas. Tamén de decorar as sobremesas e as madalenas. Pero isto é só o principio. Téntase lograr que os aprendices sexan conscientes do espazo en que se moverán na cociña, recoñezan os nomes dos ingredientes, as cantidades e o ritmo necesario para culminar unha receita e familiarícense coa súa nova tarefa. En definitiva, trátase de cociñar coma se estivésese xogando, tendo moi en conta que xogar ben é algo moi serio.

E un bo día cámbianse os papeis, e o pique é o adulto que lle acompaña. Desta forma, o pequeno cociñeiro adquire a responsabilidade de organizar os ingredientes antes de empezar, de seleccionar os alimentos, de decidir as cantidades, de ter todo listo: enxoval, aceite, sal, alimentos principais e alimentos secundarios. Pero antes hai que decidir a receita. Unha fórmula é que o pique (o adulto) lla vaia ditando en voz alta conforme elabórase, ou tamén se pode ter nun papel ou na tableta. O receitario de EROSKI CONSUMER abre un mundo caseiro, sinxelo, con toques de sofisticación e moderno de miles de pratos, e pono ao alcance dos futuros chefs que teñen a importante misión de seguir cociñando en casa.

Receitas ao alcance dos pequenos chefs

Para que a experiencia de converterse en cociñeiro sexa satisfactoria, cultive halagos e, sobre todo, potencie as ganas de seguir, Peio Gartzia, chef e autor do receitario de EROSKI CONSUMER, aconsella escoller non máis de seis pratos e especializarse neles. Desta maneira, o cociñeiro novel necesitará axuda ao principio, pero despois logrará ser autónomo, o que potenciará a súa creatividade. Unha lista que abarca opcións heteroxéneas podería ser a seguinte:

• Macarrones salteados con verduras. Conséguese axuntar a pasta, popular nos padais infantís, e as verduras, algo menos simpáticas para os nenos.
• Lentellas estofadas. O encontro cos legumes é moi substancioso.
• Arroz branco con pasas. Quen aprende a sinxeleza dun arroz branco pode exporse calquera reto con este cereal básico.
• Sándwich vexetal con pito. O mundo do bocadillo hai que dominalo.
• Redondo de tenreira. Hai que enfrontarse a un guiso.
• Filete de bacallau con salsa. O peixe ao forno suponse que está controlado, por iso hai que aprender a facelo en salsa.
• Biscoito de iogur. Unha sobremesa clásica que non pode faltar no receitario dun cociñeiro.