Non hai atallos para lograr perder peso se hai esa necesidade. Non hai fórmulas máxicas, nin alimentos máxicos, nin dietas máxicas. E non hai complementos que quiten a fame ou sacien o apetito, polo menos, non tantos como os publicitados para tal efecto. Así de contundentes son as fontes científicas cando se pronuncian sobre a eficacia de determinados alimentos ou complementos con supostas propiedades saciantes. Un último estudo da Facultade de Ciencias Biolóxicas e Ambientais da Universidade de Birmingham, en Reino Unido, é categórico e afirma que a saciedade non é unha propiedade dunha sustancia. Por tanto, ningún alimento ten a cualidade de saciar nin o poder saciante en por si. Polo menos, esta cualidade non serve para todas as persoas que queren perder peso, o que explicaría que, a pesar da gran cantidade de produtos e alimentos saciantes, as cifras de casos de obesidade duplicáronse en poucos anos.
A saciedade como reclamo para adelgazar
Perder peso dunha maneira sa implica esforzo, dirección e control. Manter o peso san tamén é resultado de tomar conciencia de que a alimentación é unha ferramenta moi poderosa que pode converterse na mellor aliada da saúde. En ningún caso é consecuencia de sentirse cheo ou saciado despois de comer. Por tanto, a saciedade como reclamo para adelgazar non axuda tanto como se cre a perder peso, nin conduce a hábitos de adelgazamento. De feito, a literatura científica que busca causas e consecuencias do control de peso conclúe que comer a miúdo sen buscar a sensación de plenitude é a mellor fórmula para manter o peso, e mesmo, para perder de maneira gradual a graxa que sobra e manter o resultado ao longo do tempo.
O informe universitario citado vai máis aló e o seu afán está en despexar a confusión creada entre as cualidades das proteínas e as graxas fronte aos hidratos de carbono como saciantes. A estes presupónselles menor capacidade de desacelerar o incremento da fame e, con todo, os investigadores concluíron que para o propósito que se busca, é irrelevante. Nos procesos de adelgazamento , o fundamental é coñecer a dieta particular dunha persoa e os seus hábitos, xa que só dela depende realizar un cálculo real e efectivo de calorías inxeridas e a súa tradución no peso, na distribución da graxa e os líquidos. Todo isto animou aos investigadores a alertar ás autoridades británicas, que nos anos oitenta permitiron e alentaron os produtos baixos en graxa e en azucre, que debe reconsiderarse a súa efectividade.
Glucomanano, o único complemento alimenticio aceptado
“Os suplementos de fibra diferentes de glucomanano, engadidos á dieta, poden contribuír minimamente á perda de peso”. “Os suplementos de glucomanano engadidos á dieta poden ter un discreto efecto, mediante un mecanismo saciante, o que favorece a perda de peso”. Así de claro e contundente é a mensaxe de recomendación en relación ao uso de complementos dietéticos para axudar a perder peso que se revelan no documento de consenso FESNAD-SEEDO “Recomendacións nutricionais baseadas na evidencia para a prevención e o tratamento do sobrepeso e a obesidade en adultos”. Neste dossier non se admiten como válidos outros complementos distintos ao glucomanano, co argumento de que non demostraron a propiedade de axudar a perder peso.
O glucomanano axuda na perda de peso polo seu efecto saciante e reductor do apetito
Non admiten o uso nin da hoodia gordinii, nin do fucus vesiculosus, nin do nopal nin da Garcinia Cambogia nin tantos outros produtos que, tempada tras tempada, copan os andeis de herbodietéticas e farmacias cunha mensaxe que en realidade non poden xustificar.
Esta conclusión coincide coa proposta de EROSKI CONSUMER Produtos para axudar a perder peso, na que se comprobou que só o glucomanano, entre 14 complementos alimenticios analizados, mostra unha certa evidencia científica da súa capacidade para axudar na perda de peso, polo seu efecto saciante e reductor do apetito. No entanto, nin sequera o uso desta fibra dietética está exento de contraindicaciones e efectos secundarios. Desaconséllase en caso de estenosis (estrechamiento) esofágica, pilórica ou intestinal, e pode causar flatulencia ou molestias abdominais e reducir a absorción de certos medicamentos, se se toma de forma conxunta.
A obesidade é unha enfermidade cada día máis relevante na sociedade. Hai máis enfermos e máis graves, e sobre todo, é a orixe de doenzas importantes e causas vinculantes de morte. Con todo, as cifras preséntanse incoherentes, xa que revelan que os europeos actuais consomen moitas menos calorías que xeracións anteriores e o índice de sobrepeso e obesidade duplicouse.
Nesta incógnita céntranse os estudos máis vangardistas, que adiantan que as malas dietas de adelgazamento, os alimentos lixeiros e os complementos dietéticos están detrás de moitos problemas relacionados co peso. As conclusións son categóricas e firmes: as dietas fracasadas engordan e non son as persoas as incapaces de adelgazar, son os produtos e os plans os causantes do engano.
Ao final, desvélase que unha alimentación adecuada e uns hábitos sans son a fórmula máxica que se busca. A saciedade nin debe perseguirse, nin atoparse. A saciedade non axuda a adelgazar e si é probable que quen a busque, engorde. Alimentarse non é encherse.
