O halibut é un peixe mariño de corpo ovalado e grandes dimensións que habita nas augas frías do océano Atlántico. De até catro metros de lonxitude e 300 quilos de peso, é carnoso, máis longo, groso e pesado que calquera outro peixe plano. Presenta una coloración verde oliva ou pardo negruzca e o corpo cuberto de pequenas escamas moi adheridas. Polo seu tamaño, adoita venderse en filetes, cuxo peso varía entre os 250 e os 400 gramos. En ocasións o halibut véndese como linguado, unha fraude difícil de atallar pola enorme dificultade de diferenciar os filetes de ambos os peixes.
O halibut do Atlántico é coñecido tamén co nome de fletán, aínda que existe outra especie que se coñece co nome de halibut do Pacífico. Pertence á familia dos Pleuronéctidos, da cal forman parte outros peixes como a platija.
O halibut do Atlántico vive na parte setentrional do Atlántico e en zonas adxacentes do océano Glacial Ártico, no mar do Norte e en costas europeas até o golfo de Biscaia. Abunda en Islandia e na costa este de América do Norte, onde se xerou una importante industria pesqueira. Da variedade Atlántica distínguense dúas especies, o fletán común e o fletán negro, que conteñen maior cantidade de graxa.
O halibut do Pacífico vive ao longo da costa oeste de Norteamérica e tamén fronte ás costas de Hokkaido, en Xapón.
Un peixe con pouca graxa
Os filetes de halibut teñen una cantidade notable de proteínas de boa calidade e una importancia presencia de vitaminas do grupo B
O halibut é un peixe branco que contén moi pouca graxa. Concretamente, 100 g deste peixe limpo conteñen algo menos de dous g de graxa. O seu contido en proteínas é notable si compárase co do resto de peixes, e ademais son de boa calidade.
Das súas vitaminas destacan as do grupo B, en especial a B3 -sobresae en comparación con outros peixes-, a B6 e a B9. O halibut contén tamén vitamina E, cunha importante acción antioxidante. A cantidade desta vitamina no halibut é superior á da maior parte dos peixes, aínda que algúns, como as sardiñas, conteñen moita maior concentración. En canto aos minerais sobresaen o potasio, o magnesio, o fósforo e o iodo. O potasio, do mesmo xeito que o iodo, está presente no halibut en cantidades considerables. En relación co fósforo, este atópase nunha cantidade media se se compara con outros peixes.
Polo seu baixo contido graso o halibut achega poucas calorías e é fácil de dixerir, polo que está especialmente indicado en réximes con pouca graxa e paira estómagos delicados. Se se lle engade pouco aceite e combínase con salsas lixeiras pode formar parte de dietas baixas en calorías. Hai que lembrar, no entanto, que se se frite, se reboza ou se empana, o seu valor calórico aumenta e a súa dixestión faise máis difícil. Así mesmo, os seus filetes son fáciles de masticar e tragar, o que tamén o fai moi recomendable en persoas con dificultades paira masticar.
Táboa de composición por 100 g de porción comestible
Enerxía (Kcal) | Proteínas (g) | Graxa (g) | AGM (g) | AGP (g) | AGS (g) | Potasio (mg) | Vit. B3 (mg) | Vit. E (mg) |
103 | 21,5 | 1,9 | 0,54 | 0,36 | 0,27 | 410 | 9,8 | 0,85 |
mcg: microgramos
Na pescadería
O fletán ou halibut é un peixe que se pode comprar durante todo o ano a un prezo económico. Preséntase de varias formas: enteiro -si o seu tamaño é pequeno-, fileteado ou en rodas, sendo os filetes a forma máis utilizada. Véndese tanto fresco como conxelado, afumado e enlatado.
Na pescadería sábese si está fresco si a súa carne ten consistencia firme, as agallas son vermellas, os seus ollos son brillantes e non están afundidos e mantén o cheiro mariño pouco pronunciado. Se se vai a consumir no día ou ao día seguinte, debe colocarse na parte máis fría do frigorífico, previamente eviscerado e limpo, ou en caso contrario no conxelador.
O halibut é un dos peixes que os nenos poden consumir con maior tranquilidade xa que só posúe una espiña central que se separa facilmente.
O halibut pode cociñarse de formas moi diversas. E o seu sabor é tan suave que encaixa moi ben con calquera alimento. É posible preparalo fervido cun pouco de romeu que lle dea un toque de aroma e sabor, ou rebozado e acompañalo cunha salsa maionesa. Tamén pode cociñarse escalfado -cocido nun caldo curto-, asado no forno ou á grella e acompañalo dunhas patacas panadeiras ou dunha guarnición de verduras á prancha.Os filetes de halibut pódense combinar con diferentes salsas como a de remolacha con tomiño ou una salsa suave de laranxa, de zanahoria ou dun puré de mazás e pataca. Tamén se pode acompañar de tomate frito, tártara, salsa rosa ou outras de características similares.O halibut tamén pode formar parte de receitas tradicionais doutros peixes de similares características como o linguado ou a pescada. Deste xeito pódense preparar receitas como o halibut á meuniér, ou o linguado á mariñeira con ameixas, mexillóns e ostras.
