O plátano

O plátano pertence á familia das Musáceas, a cal inclúe os plátanos comestibles crus (Musa cavendishii), os bananitos ou plátanos ananos (Musa x paradisiaca) e os plátanos machos ou para cocer (Musa paradisiaca). Ao plátano macho tamén coñécello como “plátano de guisar ou hartón”, máis grande e menos doce que o resto de variedades da súa mesma familia.

De onde procede?

Segundo os historiadores, a orixe do plátano atópase en Asia meridional, sendo coñecido no Mediterráneo desde o ano 650 d.C. A especie chegou a Canarias no século XV e desde alí foi levado a América no ano 1516.

O plátano macho e o bananito son propios do sueste Asiático, o seu cultivo estendeuse a moitas rexións de Centroamérica e Sudamérica, así como de África subtropical, constituíndo a base da alimentación de moitas rexións tropicais. De feito, o plátano é o cuarto cultivo de froitas máis importante do mundo.

Como elixilo e conservalo

Os plátanos sempre han de estar intactos, sen golpes nin mazaduras. No plátano común e no bananito, a cor da pel é indicativo do grao de madurez do froito. Hanse de descartar os exemplares que están excesivamente brandos. A presenza de manchas e puntos negros ou marróns en a pel non afecta á calidade da peza.

Esta froita non require unhas condicións especiais de conservación, basta mantela nun lugar fresco, seco e protexido da luz directa do sol. Se se conservan no frigorífico, a súa casca se ennegrece polo que se altera o seu aspecto externo, pero isto non afecta en absoluto ao seu calidade nutritiva. O oscurecimiento da pel pode evitarse se se envolven en papel de xornal.

Interesantes propiedades nutritivas

Na composición nutricional do plátano destaca o seu contido de hidratos de carbono, polo que o seu valor calórico é elevado se se compara coa mesma cantidade doutras froitas. Con todo, o tipo de plátano que máis se consome é de pequeno tamaño, e apenas pesa 100 gramos, mentres que unha froita calquera adoita pesar case o dobre. Por tanto, pódese dicir que un plátano mediano achega as mesmas calorías que calquera froita de maior tamaño. Esta é a razón pola cal os plátanos pódense consumir en calquera dieta, mesmo se se segue unha dieta de adelgazamento.

Ademais dos hidratos de carbono, outros nutrientes representativos do plátano son o potasio, o magnesio, o ácido fólico e as sustancias de acción astringente; sen desprezar o seu elevado achegue de fibra, do tipo froito-oligosacáridos. Estas últimas convérteno nunha froita apropiada para quen sofren de procesos diarreicos, xa que confiren ao plátano a capacidade de estimular o crecemento das bacterias beneficiosas do colon, as bífido bacterias ou lactobacilos.

Composición nutritiva por 100 g de porción comestible

*mcg = microgramos

Como preparalo

O habitual é comer o plátano como froita fresca, de sobremesa ou como ingrediente de batidos, ensaladas, etc., xa que é a mellor forma de aproveitar todas as súas virtudes nutritivas. Tamén se emprega con fins culinarios, para elaborar batidos, compotas e multitude de sobremesas. Pódese consumir frito, caramelizado…, e desta maneira pode servir de guarnición de pratos tanto de carne como de peixe.