Xofre : os seus beneficios e que alimentos contéñeno

O xofre é un elemento químico non metálico insípido inodoro (sen cheiro) e que non se disolve en auga. É un dos minerais máis abundante no noso organismo, xunto a calcio, fósforo, potasio, sodio, cloro, magnesio, manganeso, ferro, iodo, flúor, zinc, cobalto e selenio.

A parte esencial deste mineral son os aminoácidos que o conteñen: metionina, cisteína (necesarios para a síntese das proteínas dos seres vivos), cistina, homocisteína, homocistina e taurina. Os humanos adquirímolo ao comer alimentos ricos en proteínas.

Convén ter a cantidade suficiente deste mineral, pois desempeña un papel importante para o noso organismo:

O xofre é un mineral necesario para a formación do colágeno, unha proteína que forma parte da pel, os ósos, os tendóns e os ligamentos.

Ademais algunhas vitaminas do grupo B como as vitaminas B1, B5 e B8 conteñen pequenas cantidades deste mineral.

O xofre tamén é un compoñente da heparina, un anticoagulante que se atopa no fígado e nalgúns outros tecidos, polo que este mineral posúe un papel importante na coagulación sanguínea.

Ademais, é un constituínte dos aminoácidos azufrados (metionina e cisteína). Os aminoácidos son os compoñentes básicos das proteínas, motivo polo que se explica a presenza deste mineral nos alimentos proteicos.

O xofre atópase en numerosos alimentos, ricos en proteínas. Para tomalos, é mellor cociñalos pouco porque cando se someten a temperaturas elevadas, a achega de xofre diminúe.

Fígado de tenreira (con 199 mg/100 gramos) e entrecot (200 mg/100 gramos) están entre as carnes que máis xofre conteñen.

O pito, a carne de porco e a de caza tamén son ricos en xofre.

Entre os peixes destaca o bacallau, con  260 mg de xofre por cada 100 gramos. Ademais, é un peixe moi pouco calórico.

Entre os mariscos, o bogavante ou o cangrexo conteñen uns 500 mg por cada100 gramos.

O ovo contén todos os aminoácidos esenciais, polo que o seu achegue de xofre é de case 125 mg por cada 100 gramos.

Leite, queixo e iogur son alimentos esenciais para obter xofre.

Está presente nas coles e o brócoli, os espárragos, o allo porro, o allo e a cebola vermella.

A falta de xofre na dieta provoca un atraso do crecemento xa que se produce un enfraquecemento da pel e do tecido conxuntivo, compoñente de pel, ósos, tendóns e ligamentos.

Pola contra, non se describiu ningún caso de toxicidade por exceso de xofre, xa que este elimínase polos ouriños en forma de sulfato.

As cantidades de consumo recomendadas para o xofre non foron establecidas xa que non é común que teña lugar unha falta deste mineral na dieta.

Os alimentos ricos en proteínas achegan cantidades suficientes de xofre, polo que a non ser que leve a cabo unha alimentación cunha cantidade insuficiente de proteína, non ten por que darse un déficit de xofre.