Previr a triquinosis

• Autor: Por maitezudaire
• Data de publicación: Venres, 04deOutubrode2002

Trátase dunha enfermidade provocada pola infección coas larvas de
un pequeno parásito chamado Trichinella spiralis.

É una enfermidade habitual e difundida en moitas especies animais de alimentación
carnívora, con predominio nas ratas, onde é endémica. Cando
estas son devoradas por outros carnívoros, en especial os porcos,
eles contráena; tamén é factible entre xabarís, venados,
cans, gatos, lobos, raposos, osos, etc.

Como se produce a enfermidade no home?

O feito manifesto de desenvolver a triquinosis implica sempre una deficiencia
no control veterinario dos animais destinados ao consumo, basicamente.

O individuo se enferma por inxerir carne de porco ou de animais de caza semicruda
ou embutidos elaborados con carne de animais previamente infectados.

Cal é o seu curso?

Cando una persoa inxere a carne infectada por larvas de Trichinella,
estas chegan ao estómago, onde o mollo dixestivo libéraas da súa cuberta.

As larvas pasan rapidamente ao intestino delgado, onde se fixan á
parede mediante as súas bocas e en dúas ou tres días maduran até o estado
adulto; machos e femias.
Alí prodúcese a fecundación; os machos morren e son eliminados;
as femias, aos tres días, comezan a atravesar a parede intestinal,
na cal se aloxan, así como tamén nos ganglios linfáticos
do intestino.
Os ovos maduran no abdome da femia e esta, ao cabo de cinco
ou seis días, comeza a eliminar larvas vivas. Os embriones atravesan
os tecidos e, por vía dos vasos linfáticos abdominais, van
a parar á circulación sanguínea, e a través dos capilares
arteriais nas fibras musculares do aparello locomotor, onde finalmente
se enquistan.
As larvas localízanse predominantemente no diafragma, os músculos
intercostales e os da masticación.

Que síntomas son propios da triquinosis?

Tras o período de incubación das larvas no tracto intestinal,
que pode oscilar de dous a dez días, aparece un cadro febril acompañado
de náuseas, vómitos, diarreas e cólicos abdominais, que
desaparece en dez ou doce días. Precozmente, hai cansazo fácil
e astenia.
Poden aparecer manifestacións máis severas e características:
dores musculares, torpeza e contractura muscular. A localización de
as mesmas varía segundo o músculo afectado e a intensidade
do cadro, de acordo coa cantidade de parásitos.

Así, a afectación do diafragma orixina hipo e dor ao respirar
que se propaga aos ombreiros. Tamén pode producirse contractura de
os músculos da masticación, parálises oculares con
dor frontal e visión dobre, etc.
Todo isto acompáñase dunha reacción xeral de tipo urticante
e hinchazón de toda a cara, que pode estenderse a outras partes do
corpo. O cadro presenta hipertensión arterial, pulso acelerado e “shock”
grave.

Medidas preventivas:

Esta enfermidade tan grave, pode previrse facilmente seguindo as
seguintes indicacións:

1) A nivel persoal:
– Cada vez que se faene un porco ou animal de caza debe pedirse un estudo veterinario
que garanta que o animal está libre de parásitos. O método
máis sinxelo e rápido é o estudo microscópico dos
músculos do animal recentemente morto, e analízanse, por ser as
zonas máis infectadas: o diafragma, a lingua e os músculos intercostales.
Este método chámase de triquinoscopia.

– Comer carne de porco ou de caza que estea perfectamente ben cocida.

– Ante a dúbida da procedencia e estado sanitario, non comer carnes salgadas
ou afumadas.

2) A nivel industrial:
– Alimentar aos animais con comidas garantidas e libres de toda sospeita.

– Non faenar clandestinamente os animais.

3) A nivel sanitario:
– Efectuar campañas de desratización.

– Realizar inspeccións veterinarias efectivas en todo establecemento de cría
de animais destinados á alimentación humana.

– Revisar todo animal faenado.

– Promulgar leis que protexan eficazmente contra a violación das
normas veterinarias.