Coñecer mellor as características persoais de pacientes con trastorno alimentario (anorexia ou bulimia) pode axudar a un tratamento máis personalizado no que se aborden variables psicolóxicas que axuden ao individuo a mellorar as súas emocións, conclúe un estudo liderado polo psiquiatra Ignacio Jáuregui, investigador da Universidade Pablo de Olavide.
“A clasificación clásica de anorexia e bulimia di moito dos aspectos clínicos que presenta o paciente, pero practicamente nada sobre o seu prognóstico, a súa personalidade, etc.”, indica Jáuregui. Por iso, expón a necesidade de buscar outro tipo de clasificación máis operativa, de forma que se coñezan mellor as características persoais dos enfermos. En concreto, o estudo defende que dúas persoas cun mesmo diagnóstico probablemente non se parezan en nada na súa forma de atallar o problema.
Os investigadores tomaron dous instrumentos para diferenciar aos pacientes con trastornos alimentarios. Un mide os trazos de personalidade (introvertido, sociable, respectuoso, etc.). O outro instrumento mide as estratexias de afrontamiento, é dicir, a forma na que nos enfrontamos aos problemas que nos expón a vida e ás nosas emocións. En total, para este traballo contouse coa colaboración de 252 persoas, divididas en tres grupos: pacientes con anorexia ou bulimia, pacientes con outros trastornos mentais e estudantes universitarios sen ningunha patoloxía marcada, que conformaron o grupo de control.
Ao comparar os resultados dos pacientes con trastornos alimentarios co resto da mostra, os autores do traballo atoparon diferenzas significativas nalgúns dos valores analizados. Así, na autocrítica, unha estratexia de afrontamiento das emocións que se considera negativa, as persoas con anorexia ou bulimia superaban aos outros participantes do traballo. “Pensamos, aínda que temos que seguir profundando, que isto se pode derivar dos problemas que teñen estes pacientes con respecto á súa imaxe corporal, atópanse moi insatisfeitos con este aspecto e resultaría lóxico que utilicen moito a estratexia de autocrítica en relación co manexo das súas emocións”, sinala Jáuregui.
Co fin de coñecer se estatisticamente este grupo pódese clasificar en función das dúas variables analizadas, as características de personalidade e as estratexias de enfrontamento, os investigadores introduciron os resultados de pacientes con anorexia e bulimia nun programa informático. En total xurdiron dous grupos ben diferenciados.
Dous grupos
O primeiro, de posible peor prognóstico, abarca pacientes caracterizados por unha elevada introversión, por unha marcada inhibición, por unha alta sensibilidade interpersoal, por unha gran impulsividad, así como por un manexo inadecuado das emocións e, en xeral, dos problemas. Ademais, os membros deste grupo teñen unha autoeficacia percibida (sentimento de capacidade para resolver problemas) moi baixa. Encadráronse neste colectivo o 53,1% de persoas bulímicas e o 69% de anoréxicas.
Con todo, o segundo grupo caracterízase por ter puntaciones moito máis elevadas en trazos como a sociabilidad, ser persoas convincentes, respectuosas e confiadas. O manexo de problemas e emocións das persoas enmarcadas neste colectivo é adecuado e, ademais, perciben unha maior autoeficacia. Dos pacientes que participaron neste estudo, pertencen a este grupo o 46,5% de bulímicos e o 31% de anoréxicos.
Encadrar ao paciente nalgunha destas dúas categorías é moi útil para abordar a súa enfermidade desde o punto de vista médico, destaca Jáuregui. “Se temos unha persoa con anorexia do grupo de peor prognóstico, á parte de que se faga un tratamento habitual dos trastornos da conduta alimentaria, habería que traballar con ela técnicas para que empezo a manexar os seus problemas e emocións dun modo máis eficaz, máis adaptativo por exemplo”, sinala o investigador. O estudo apunta a que dependendo do grupo ao que pertenza o paciente, será máis interesante enfocar o tratamento individualizado ás características de personalidade do paciente ou ao propio trastorno alimentario.
