Hai quen considera que o Trastorno por Déficit de Atención e Hiperactividade non existe. Pero en realidade, só entendendo ben que é o TDAH e en que consiste, familiares e profesores serán capaces de axudar aos seus fillos e alumnos. Pola contra, corren o risco de facer atribucións incorrectas e pensar que os nenos son malos, fano á mantenta ou lles toman o pelo. Nas seguintes liñas contámosche como podes tratar aos menores con TDAH, un trastorno que tamén se dá en adultos.
Como axudar a un fillo ou alumno con TDAH
O TDAH trátase dun problema de autogoberno, dunha incapacidade para xestionarse a un mesmo. A sociedade pensa que o neno non fai as cousas porque non lle dá a gana, cando a realidade é que desexa facelas, pero non ten as ferramentas. Un estudante de primaria con TDAH pode tardar de tres a cinco veces máis que os seus compañeiros en facer a tarefa, e a pesar diso ser intelixente.
? Que facer en casa e no colexio
Os expertos aconsellan establecer rutinas diarias, apoiar de forma visual as accións que deben realizarse, conceder máis marxe de tempo para a realización de tarefas, redundar nas explicacións ou potenciar a relaxación e o autocontrol. Tamén, reforzar a súa atención a través de xogos con persoas coas que sentan vinculadas emocionalmente.
? Que hai que evitar facer cun neno con TDAH
Os castigos, os berros e as malas maneiras non conducen a ningunha aprendizaxe, só ao medo. Nunca se lles debe sinalar como persoas. Pódese dicir: “fillo, non fixeches ben isto, pero non es malo”. Debe chegarlles a mensaxe de que a súa familia lles quere, teñan ou non TDAH, fáganlles a vida complicada ou non. Pais e profesores deben facerse cargo e axudar ao menor, xa que só non pode saír. Un erro básico é pensar que a clave para mellorar a situación está en mans do menor, cando a realidade é que está nas dos adultos.
Son un adulto con TDAH?
Unha persoa pode descubrir de maior que ten TDAH, aínda que non é algo que poida saber facendo un simple test nin unha conclusión á que poida chegar por si mesma. Require levar a cabo unha avaliación psicolóxica nun contexto psicoterapéutico, e trátase de algo que require tempo.
Moitos adultos danse conta cando levan aos seus fillos a consulta e reparan en que eles tiveron sempre uns síntomas parecidos. “Hoxe en día existe maior coñecemento do TDAH e maior capacidade de detección nas etapas infantil e xuvenil que hai 20 anos”, indica Juan Vicente Blázquez, psicólogo xeral sanitario e orientador educativo. Aínda así, se a alguén é diagnosticado en etapa adulta “seguramente adquirise hábitos que lle axudaron a adaptarse”. No entanto, recalca que, máis aló do diagnóstico en si, o importante é centrarse en como pode este resultar útil á persoa que o recibe, xa que a súa función é que se traduza en mellorar aspectos concretos e prácticos da súa vida.
