Os celos entre irmáns son normais. Tamén é común cando chega un novo bebé que o irmán maior estea algo triste, desobedeza, teña máis berrinches e ata que experimente algunha conduta regresiva, como volver facerse pis na cama cando esta fase xa estaba superada. No caso dunha adopción, estas reaccións tamén son habituais. Pero hai outras que convén coñecer se o novo membro que esperades paira ampliar a familia é adoptado. Contámosche cales e como proceder.
As reaccións dun fillo biolóxico ante a chegada do seu irmán adoptivo adoitan ser as mesmas que se producen entre irmáns dos mesmos pais. Pero ás veces a situación de adaptación complícase e moitos proxenitores senten culpables. Paira evitar isto, é necesario preparar o terreo para que o biolóxico non senta desprazado coa incorporación do menor adoptado.
Montserrat Lapastora, psicóloga clínica e especialista en adopción , avisa que o proceso nin é tan bucólico como se pinta e moito menos fácil, e dános os seguintes consellos:
- Hai que facer ao neno biolóxico partícipe dos preparativos previos á chegada do fillo adoptado. Se se ten que acudir a outro país a por o menor, sería ideal que o irmán maior acudise cos pais e estivese presente en todo o proceso. Durante o tempo de espera, o máis importante é que os proxenitores estean atentos aos seus medos e sentimentos, dándolle a oportunidade de que os exprese sen reviravoltas.
- Un erro común dos pais é sobreproteger ao fillo adoptivo nun intento de reparar todo o que sufriu, pero estes privilexios só favorecen a aparición de celos e rivalidade entre irmáns. Os pais deben ter claro que os límites e as normas deben ser iguais paira todos os seus fillos, respectando as idades de cada un, pero isto non é nada fácil. Non é sinxelo porque a maioría dos fillos adoptados chegan dun pasado de abusos, de casas de acollidas, de sufrir bastante e coa autoestima esnaquizada. A un neno cun trauma non podes gritarlle ou levantarlle a voz, nin castigarlle como quizá o farías cun biolóxico, e isto é algo que xera conflito.
- O máis común é que o fillo adoptado teña celos do biolóxico, xa que este último ten algo que el non ten: os pais. O malestar non comeza inmediatamente tras a chegada á familia, pero a maioría dos nenos adoptados non se esquecen do abandono que sufriron, tampouco de que eles non estiveron na tripa desa mamá, algo que lles doe moito e provócalles celos dos seus irmáns.
- A situación máis temida é cando o fillo biolóxico lémbralle ao seu irmán que non é un verdadeiro fillo. Neste caso, os pais non deben rifar nin dramatizar, senón afrontar dita situación con tranquilidade, falar cos seus fillos, dicirlles que ambos foron desexados e que lles queren aos dous, aínda que cada un chegou dunha forma diferente.
