Lactación con xemelgos: cinco craves para o éxito

Lactación con xemelgos? Si, é posible

Os partos de xemelgos e xemelgos en España duplicáronse nas últimas décadas, en gran parte, como consecuencia das técnicas de reprodución asistida. As preto de 9.800 mulleres que cada ano dan a luz a dúas ou máis bebés deben enfrontarse ao incrible e complicado reto de criar a máis dun pequeno á vez, unha tarefa que lles esixirá sobre todo moito tempo e dedicación durante os primeiros meses de vida dos seus fillos.

Os bebés de partos múltiples poden recibir lactación materna igual que os demais

Mentres se preparan para esta experiencia durante a xestación, unha das preguntas que se formulan con frecuencia as futuras nais de xemelgos é se será posible practicar a lactación materna exclusiva con máis dun bebé á vez. A resposta é moi simple: “Si, é posible, e non só con xemelgos ou xemelgos, tamén con trillizos e mesmo con cuatrillizos”, sinala o pediatra Vicente Molina, presidente da Sociedade Catalá de Pediatría e coautor da ‘Guía de Lactación Materna para profesionais‘ da Asociación Española de Pediatría (AEP).

Molina resalta que mentres a nai estea motivada, “a lactación ten uns resultados moi similares aos que se obteñen con bebés únicos”. Con esta opinión coincide Adriana Rodríguez, nai de xemelgos e creadora de Somos Múltiples, un completo blogue sobre xemelgos, xemelgos, trillizos ou máis. “O máis importante para lograr dar o peito é querer dar o peito”, afirma.

Aínda que para conseguilo, é esencial “recibir unha información suficiente e de calidade durante o embarazo“, sinala Rodríguez. O labor divulgativo dos profesionais da saúde, persoal do hospital ou dos grupos de lactación é fundamental. E é que, tal como sinala esta nai por partida dobre, “moitas futuras mamás nin sequera saben que é posible e dan por feito que con dous ou máis bebés nunca poderán conseguilo”.

A continuación recóllense cinco craves para aleitar a dous ou máis nenos.

1. Lactación de xemelgos: buscar axuda e información

A información é unha das claves fundamentais para o éxito da lactación múltiple. Durante o embarazo, é aconsellable buscar axuda para ter unha idea realista de como é a lactación con máis dun bebé e as dificultades e obstáculos que se poden atopar no camiño. Despois do parto, é esencial tamén ter o apoio do persoal sanitario do centro hospitalario.

E unha vez instaurada a lactación, será de gran axuda acudir a un grupo de apoio á lactación. “Moitas veces o único que necesitamos é ouvir a outras nais dicirnos que o que nos pasa é normal”, di a autora de Somos Múltiples. Estes grupos serán, por tanto, de gran axuda para resolver as dúbidas ou problemas que se presenten.

Xema Cárcamo, fundadora do Grupo Multilacta Lactación Materna e nai de dous pares de xemelgos que foron aleitados, lembra que “é importante tamén escoller a un pediatra que coñeza ben e saiba informar á nai sobre a lactación materna”, en definitiva, un bo médico que dea seguridade e motive á nai.

2. Lactación de xemelgos: atopar a técnica

Lactación alterna ou simultánea? Molina recomenda comezar por aleitar a demanda individual de cada bebé, e alternar os peitos con cada un deles unha vez instaurada a lactación. Cando a nai está máis segura, é mellor tentar agrupar as tomas e efectuar a lactación simultánea.

A simultaneidade permite, sobre todo, aforrar tempo. “Os bebés poden facer unha media de 15 tomas ao día, que poden ser máis se toman o peito por separado“, engade Cárcamo. Por iso, aconsella que os pequenos mamen á vez todo o que poidan, e que as nais adestren moito con posturas para aleitar a dúas ao mesmo tempo, sobre todo, “aquelas que lles permitan durmir, así poderán descansar en cada toma que se dea en casa”.

3. A axuda en casa, esencial para descansar

A lactación materna de xemelgos facilítase cando se logra aleitar aos dous nenos ao mesmo tempo

A lactación materna non se pode delegar e á nai de dúas ou máis bebés pode vencerlle o esgotamento e a tensión durante os primeiros meses, sobre todo se se ten en conta que o 70% dos partos múltiples en España son cesáreas.

A fundadora de Multilacta pasou por esta experiencia xa dúas veces, e sinala de forma clara a solución: “Necesitamos un par de mans máis”. Esta experta recomenda buscar axuda extra para o fogar e apoio nos familiares ou amigos que estean dispostos a botar unha man en casa: “Todo aquilo que permita á nai centrarse no seu traballo biolóxico e ademais descansar”.

4. Lactación de xemelgos cando son prematuros

O 50% dos partos múltiples son prematuros, unha circunstancia que pode dificultar aínda máis a lactación dos bebés. Os recentemente nados prematuros necesitan máis que ningún o leite materno, xa que lles axuda a previr moitas das complicacións que poden xurdir.

As estratexias máis eficaces nestes casos aconselladas pola Asociación Española de Pediatría son colocar no peito canto antes aos bebés, o inicio precoz da estimulación da mama mediante masaxe manual ou sacaleches e introducir suplementos con leite materno só nos casos necesarios.

Neste sentido, os protocolos dos hospitais son moi importantes. Diminuír ao mínimo imprescindible o tempo de separación da nai e os seus fillos despois do parto, abrir as salas de neonatología as 24 horas para que poidan alimentar aos seus bebés a demanda ou pór á súa disposición sacaleches hospitalarios son algunhas das medidas que os centros deben adoptar para favorecer a lactación dos bebés múltiples prematuros.

5. Limitar o uso dos sacaleches e biberóns

“Un sacaleches é como un terceiro fillo ao que hai que pór ao peito”. Con esta similitude explica Cárcamo o risco que representa para as lactantes de múltiples o uso deste instrumento. Ás veces, con todo, son necesarios, sobre todo cando son tan prematuros que aínda non desenvolveron o reflexo de succión e non conseguen mamar. Pero só nestes casos son recomendables.

En canto ao uso de biberóns , que poden parecer un aliado para que outra persoa administre o leite materno aos bebés mentres a nai descansa, tampouco é unha práctica aconsellable.

Rodríguez recomenda a utilización no período de hospitalización dos pequenos de “métodos alternativos de alimentación, como xiringas ou culleres, para evitar que se produza a confusión tetina-mamila”.