As discusións diante dos fillos son prexudiciais e, en xeral, relaciónanse con problemas de conduta nos nenos. Con todo, hai estudos que concluíron que os efectos poden ser aínda máis graves e afectar o desenvolvemento cerebral e cognitivo dos menores. A continuación descríbense as concuencias nos pequenos de presenciar as discusións dos seus pais, o perigo que pode supor para a súa saúde cerebral e o papel da tensión no seu desenvolvemento cognitivo. Ademais, tamén se aborda que algunhas disputas poden ser positivas.
O perigo de discutir diante dos nenos
A capacidade de responder a situacións difíciles é máis baixa nos nenos criados en fogares conflitivos
As discusións son parte da vida, por moito ou pouco que a un lle guste formar parte dunha. Pero hai distintos tipos: desde as negociacións nas que se intercambian ideas para chegar a un acordo, ata as pelexas nas que non faltan os agravios, as burlas e outras afrontas. Estas situacións, con todo, deixan pegada en quen participan delas, e tamén, ás veces moi graves, nos nenos, se quen rifan son os seus pais e os pequenos, os seus fillos.
Un estudo da Universidade de Cambridge (Reino Unido) atopou unha relación entre a exposición ás pelexas dos seus proxenitores e un menor volume de materia gris no cerebro do neno, sobre todo no cerebelo. Trátase dunha análise realizada sobre 58 mozos de entre 17 e 20 anos, a quen se lles consultou polos recordos que conservaban da súa vida ata os 11 anos de idade. Logo entrevistouse tamén aos seus pais. E, máis tarde, se escaneó o cerebro dos que presenciaran rifas fortes entre os seus pais (nas que houbese berros, obxectos arroxados ou agresións físicas). Así foi como acharon as diferenzas.
Pelexas: perigo para o cerebro do neno en desenvolvemento
Os resultados de tales probas deberían levar a pais e nais a ter moito coidado antes de encerellarse nesa clase de enfrontamentos. Os autores sinalan que “o cerebro do neno en desenvolvemento pode ser sensible ás formas máis comúns de problemas familiares, aínda que sexan pelexas moderadas”.
Segundo traballos científicos previos, a menor cantidade de materia gris no cerebro do pequeno asóciase con problemas tan variados como esquizofrenia, depresión, bipolaridade, trastorno por déficit de atención por hiperactividade e autismo.
De todos os xeitos, o director do estudo, Nicholas Walsh, destaca que fan falta estudos máis amplos que permitan determinar o grao de discordia necesario para que se produzan tales consecuencias no cerebro dos menores. Esta investigación, realizada sobre 2.000 mozos, representa en consecuencia só un paso inicial.
Pelexas con nenos diante: tensión e desenvolvemento cognitivo
Unha discusión ou pelexa moderada entre os seus pais tamén pode ser un exemplo positivo para o neno: unha lección de como chegar a un acordoUn traballo científico anterior xa achou danos na saúde das nenas testemuñas recorrentes das pelexas entre os seus pais. Neste caso, os analizados foron menores de entre oito e dez anos.
Os investigadores mediron os seus niveis de arritmia sinusal respiratoria, o parámetro que mide a sincronía entre a respiración e a frecuencia cardíaca. En repouso, a sincronía debe ser alta. Con todo, os expertos atoparon niveis baixos en pequenos que vivían en fogares con altos niveis de conflitividade.
Segundo estes científicos, este achado implica que, como estes nenos están habituados a vivir nun estado de tensión case permanente, a súa capacidade de responder a verdadeiras situacións difíciles é máis baixa. Ademais, estes especialistas engaden que “a tensión pode afectar o desenvolvemento dos sistemas que regulan a atención infantil, ligados ao desenvolvemento do rendemento cognitivo“. É dicir, que a capacidade destes menores para resolver problemas podería ser máis baixa que a dos demais.
De todos os xeitos, ao parecer, non todas as discusións deben evitarse diante dos fillos. Un estudo publicado en 2009 describía os beneficios de que os pequenos vexan discrepancias entre os seus maiores. “Nalgún sentido, os nenos benefícianse ao ver aos seus pais en desacordo, e mesmo lixeiramente enfadados”, sinalou o director do traballo, Patrick Davies, investigador da Universidade de Rochester, en Estados Unidos.
Davies engade que presenciar esas pelexas dálles “unha lección de como poden chegar a unha solución aceptable para ambos por medio dun compromiso”. Por suposto, para que así sexa, deben ser discusións moderadas e construtivas, que logo poidan representar un exemplo para os máis pequenos.
No caso de que se superan certos límites, despois faise necesario ofrecer desculpas aos fillos, mostrar arrepentimento e procurar non volver repetilo.
Se as pelexas de ton elevado fanse moeda corrente no fogar, as desculpas perderán credibilidade e o neno tomará esa actitude como a forma de afrontar os conflitos, ademais de sufrir os efectos xa sinalados.
