Traballar desde casa fai posible que os pais se aforren diñeiro en gardarías ou coidadores, ademais de compartir máis tempo cos nenos. Pero compaxinar ambas as tarefas non é fácil, resulta un auténtico desafío. Este artigo ofrece seis trucos para pais e nais autónomos, pequenos empresarios e outros traballadores en casa, que permiten completar a xornada laboral sen descoidar aos pequenos. Entre eles, algúns xogos, organizarse con outras familias con fillos e tratar de flexibilizar os horarios.
Traballar en casa e criar aos nenos, un desafío?
Traballar en casa e criar dun bebé ou neno ao mesmo tempo require unha xornada laboral flexible e organizarse con outros pais na mesma situación
Traballar en casa e, ao mesmo tempo, coidar aos fillos é unha tarefa difícil. Se os nenos non van á gardaría ou á escola, e non se conta coa axuda dunha persoa (un familiar ou un asistente), hai que armarse de paciencia, flexibilidade, agarimo e optimismo para poder afrontar o reto.
Algúns pais e nais, se llo poden permitir, deciden deixar de traballar durante o período máis duro, ata que o fillo ten tres anos. Pero se esta non é unha alternativa, convén estar ben predisposto para o sacrificio.
Hai unha clave que permite entender a demanda do neno nestas situacións: o pequeno non comprende que, se o seu pai ou a súa nai están presentes, non estean aí con el para satisfacelo.
Seis trucos para traballar en casa e coidar aos nenos
A continuación enuméranse algúns consellos útiles para criar aos fillos mentres se traballa en casa, e non morrer no intento.
1. Preparar xogos e actividades. Un dos maiores problemas é que os nenos se aburren enseguida de case todo. Non vale dicirlle a un pequeno: “Esta mañá vas xogar con plastilina”. Farao, pero durante un cuarto de hora. Despois quererá xogar con peluches, instrumentos musicais, lapis de cores, pelotas ou os demais xoguetes que teña e gústenlle. Por iso, hai que tratar de telos sempre a man e preparados para recorrer a eles cando faga falta.
2. Estar con eles. Cando son moi bebés non se pode deixarlles sós, xa que isto entraña moitos riscos: que leven calquera cousa á boca, que se golpeen, etc. Pero máis tarde, cando xa poderían quedar nunha habitación aparte, son eles os que non adoitan querer, por nada do mundo, estar sen compañía.O máis conveniente é non adoitalos a unha compañía constante, e si tratar de lograr unha convivencia e unha interacción o máis harmónica posible.
3. Xuntar varios nenos. Hai moita diferenza entre que haxa un menor só ou que haxa máis dun. Xogar cos seus irmáns ou outros nenos é, en xeral, o que máis os entretén. Unha boa alternativa para fillos únicos sería xuntar a dous ou máis pequenos cuxos pais ou nais (familiares ou amigos entre si) estean na mesma situación e que se turnen para coidalos. Desta maneira, gáñase en dous sentidos: eles están máis entretidos xogando xuntos, e os seus proxenitores, a cambio de coidar a dous ou máis no canto dun, contan con xornadas libres cando é outro adulto quen se encarga deles.
4. Ser flexible. Isto é fundamental e en varios sentidos: desde admitir a posibilidade de traballar cunha man mentres coa outra se sostén ao pequeno sobre as pernas, ata traballar en horarios e lugares diversos (no parque cando se sae a dar un paseo, nunha festa de aniversarios, de noite cando todos dormen…) Segundo o tipo de traballo, é posible que moitas actividades se poidan adiantar nestes momentos. Neste sentido, os computadores portátiles, as tabletas e os teléfonos móbiles son ferramentas moi valiosas.
5. Aproveitar o tempo ao máximo. Así como nas primeiras semanas do bebé aconséllase aproveitar cada tempo dispoñible para durmir e descansar, sen importar o momento do día que sexa, co traballo nestes casos ocorre algo parecido. Resulta case imposible respectar unha xornada laboral definida: o aconsellable é ter disposición para traballar de noite, pola mañá ben cedo, na hora da sesta e en todos os demais momentos en que os pequenos estean entretidos facendo as súas cousas.
6. Ter paciencia. Se a paciencia é fundamental para a crianza dos fillos en calquera circunstancia, neste caso hai que ter unha cota extra (ou varias). Pero ademais da paciencia do día a día, tamén hai que pensar que esta etapa máis difícil é precisamente iso, unha etapa, e que chega ao seu fin do mesmo xeito que as demais.
Cando os nenos chegan ao cinco ou seis anos, xa comprenden que o adulto está a traballar, e son máis autónomos e menos demandantes. Ademais, a esta idade teñen menos problemas de saúde infantís. Nese momento, traballar en casa, aínda que non é como estar só e non ter que coidar a ningún pequeno, convértese nunha tarefa bastante menos complicada.
