Por que amenten os nenos?

• Autor: Por Marta Vázquez-Reina
• Data de publicación: Luns, 30deXaneirode2012

Imaxe: Melissa Wiese

“O meu fillo ménteme”. Moitos pais mostran asombro e mesmo rin cando descobren que o seu fillo argumenta a súa primeira mentira. Aínda que nos máis pequenos esta actitude está máis relacionada coa fantasía que coa intencionalidade, é preciso evitar que mentir convértase nunha pauta frecuente que se manteña cando sexa máis maior. Os especialistas recomendan aos proxenitores prestar especial atención ás posibles causas que levan ao neno a mentir e tentar que se eduquen nun ambiente sincero, baseado na confianza. Nesta reportaxe, enumeramos algunhas causas da mentira infantil e ofrecemos sete pistas para combatela.

A que idade empézase a mentir?

Distintos especialistas coinciden en que as mentiras propiamente ditas, é dicir, aquelas que teñen unha intencionalidade clara e definida orientada a distorsionar e falsear a realidade para obter un beneficio, aparecen a partir do sete anos. Nas etapas anteriores, as mentiras forman máis ben parte da imaxinación dos nenos e prodúcense pola súa incapacidade de distinguir entre realidade e fantasía.

Con todo, outros expertos na materia, como Dores Madrid, autora da obra ‘Os nenos pequenos amenten?’ discrepa desta opinión. Madrid, tras o seu traballo empírico levado a cabo con nenos de idades comprendidas entre os 3 e 6 anos, conclúe que os nenos desta idade amenten “xa que manifestan o contrario ao que fixeron, e parecen facelo con intención”.

Causas da mentira

Que provoca que un neno amenta? O primeiro paso que debe dar un adulto cando comproba que o neno mente é tentar pescudar a causa que provocou esa mentira e, a partir dese punto, decidir como responder para que os seus fillos non sentan animados a mentir outra vez.

As investigacións realizadas ao redor deste aspecto revelan que as motivacións infantís non difiren moito das dos adultos. As razóns máis sinaladas polos especialistas son as seguintes:

• Frustración: en ocasións o neno mente como resultado dun sentimento de frustración. Por exemplo, o neno que conta que ten moitos xoguetes porque en realidade ten moi poucos.
• Chamar a atención: inventar unha doenza, falsear sobre un posible problema ou conflito son, en moitos casos, reaccións provocadas polo neno para captar a atención do adulto, en ocasións porque sente desatendido.
• Exceso de esixencia: pór o listón moi alto aos nenos pode provocar que mintan para facer crer aos seus pais que están ao nivel que lles esixen e non defraudarlles.
• Imitación: cando os nenos comproban que a mentira é utilizada con frecuencia polos adultos que lle rodean para obter algún beneficio, tenderán a imitar esta actitude de forma habitual.
• Medo ao castigo: o temor á reprobación ou reprimenda por un acto por parte dun adulto é un dos principais motivos da mentira. Os nenos falsean a realidade para evitar os posibles castigos.

Educar na sinceridade

A maioría de estudos realizados sobre a mentira infantil recalcan que un dos factores de prevención principais da mentira a curtas idades é a actitude que mostren os pais con respecto a esta. Anxos Gervilla, catedrática de universidade de Didáctica e Organización Escolar na Universidade de Málaga e autora do libro ‘A mentira infantil’, afirma que a contribución máis importante que poden facer os pais para educar a un neno sincero é “desenvolver unha relación fundada de maneira sólida na confianza”. Para iso, apunta, é necesario “demostrarlle con regularidade que confiamos nel”.

Pola súa banda, Paul Ekman, autor da obra ‘Por que amenten os nenos’, afirma que o alicerce fundamental para evitar a mentira nos nenos é a sinceridade. Ekman apunta que o neno se ten que desenvolver nun ambiente no que senta libre, tranquilo e relaxado, no que se dea unha verdadeira comunicación entre os seus membros e resalta que isto implica ademais, “a ausencia total de represión e medo”.