Este artigo foi traducido por un sistema de tradución automática. Máis información, aquí.
A dama de noite, fragrancia cando se pon o sol
O arbusto tamén coñecido como galán de noite debe o seu nome a que as súas flores se abren e liberan un intenso aroma cando se acaba o día
- Autor: Por consumer
- Data de publicación: Xoves, 29deAbrilde2004
Imaxe: LalithambaA dama de noite, un arbusto coñecido tamén como galán de noite ou cestro, destaca polo aroma das súas flores, que se abren cando se acaba o día. Debido a isto, supón una presenza recorrente nos xardíns aromáticos. Este artigo describe a dama de noite e o seu principal característica: a súa fragrancia intensa e natural. Ademais, detalla cuestións relacionadas coa rega, pódaa, a multiplicación, a prevención de pragas e outros coidados que require paira o seu desenvolvemento.
A dama de noite, fragrancia intensa e natural
A dama de noite, coñecida tamén como galán de noite, cestro ou zorrillo, é un arbusto grande, que pode alcanzar o cinco metros de altura. O seu aspecto non é especialmente bonito, senón máis ben desordenado, con follas ovaladas verdes e flores brancas pequenas. Con todo, hai un detalle que dá valor a esta especie e faia destacarse do resto: a fragrancia que desprende pola noite, cando as súas flores ábrense. Desta característica derívase o seu nome máis común.
Como provén de rexións tropicais, a dama de noite débese protexer das temperaturas moi baixas
O aroma desta planta (Cestrum nocturnum) resulta tan intenso que, nas noites de finais de primavera e de verán, imponse sobre todos os demais. Por iso, é frecuente elixir esta especie cando se deseña un xardín aromático ou cando se desexa contar cunha boa fragrancia nocturna sen necesidade de recorrer a ambientadores ou outras técnicas artificiais. Débese ter coidado na súa elección, iso si, porque non a todo o mundo gústalle o seu cheiro.
Imaxe: Forest and Kim Starr
O xénero Cestrum pertence á familia das solanáceas, a mesma do tomate e a pataca. Do mesmo xeito que estes alimentos, provén de rexións tropicais do continente americano, desde México até zonas de América do Sur. Por ese motivo, non é moi resistente ás baixas temperaturas. Debe permanecer baixo teito en áreas que sofren xeadas e temperaturas inferiores a -2 ºC. Ademais, se na primavera ou verán non reciben luz natural, custaralles máis dar flores e, por tanto, a súa cacraterístico aroma.
Riego, poda e outros coidados
A dama de noite, en xeral, crece e desenvólvese ben na maioría dos chans, sempre que teñan boa capacidade de drenaxe. As regas débense efectuar cada dous días no verán e un par de veces á semana no inverno. A falta de humidade ocasiona que as follas se caian, mentres que o exceso ten como consecuencia que se poñan amarelas e con manchas escuras. A planta agradece moito, sobre todo na súa época de floración, que se nutra con fertilizantes ricos en ferro.
Una poda a comezos do verán permite controlar o crecemento da planta e favorece una segunda floración
Algo que axuda moito ao desenvolvemento das súas flores é una poda das súas ramas despois da floración principal, a comezos do verán. Desta maneira lógranse dous obxectivos: por unha banda, evítase que creza moito, o cal prexudica o seu aspecto e obrígaa a consumir demasiados nutrientes; e, polo outro, en certos casos permite obter una segunda floración durante a mesma tempada.
Un advertencia: hai que ter coidado con este arbusto, xa que todas as súas partes son tóxicas, en particular a súa savia e as pequenas bayas brancas que brotan despois da floración nas rexións máis cálidas.
Pragas e multiplicación da dama de noite
Imaxe: Forest and Kim Starr
