Á hora de imprimir un estilo determinado ao xardín é conveniente coñecer previamente as características e as posibilidades propias de cada estilo, ademais de valorar si estas axústanse ás calidades do terreo que se dispón e ao gusto persoal de cada un. Establecer una clasificación pode ser un arduo traballo, polo que as próximas liñas estarán dedicadas a unha serie de pequenos trazos sobre o denominado xardín francés.
O estilo de xardín francés pódese dicir que se basean nun principio xeométrico e acoutado, cunha orde decorativa moi marcado no que as flores e os sebes toman un gran protagonismo. Ademais os parterres son moi recargados e en ocasións parecen auténticos tapizados.
No xardín francés tamén é moi recorrida a topiaria sobre todo nas súas formas xeométricas. A topiaria é una técnica que permite ornamentar os xardíns dando formas diversas a unha ou varias plantas. Algunhas das especies máis apropiadas paira realizar esta técnica son o cedro, a azalea e o ficus benjamina, entre outras.
Os ornamentos non naturais tamén teñen un papel estelar neste tipo de xardíns, utilizando sobre todo fontes e esculturas entre outros, aínda que en espazos amplos tamén se pode recorrer á instalación de estanques ou pérgolas. Con todo, o céspede queda relegado a un segundo plano, cuxo uso se limita como base paira os ornamentos e arranxos florais.
Así mesmo, os carreiros aparecen moi ben definidos, con trazos moi lineais, que nos seus bordos están acompañados por coníferas ou outras árbores con copa recortable.
