En ocasións, a humidade que afecta a fachadas e paredes provén do propio chan. A auga ascende polos muros, por efecto de capilaridad, até danar primeiro os cimentos e despois, os muros. O corte de capilaridad, a drenaxe dunha superficie antes de edificar ou un corte de estanqueidad químico son algunhas solucións á filtración de auga. A construción do edificio nun chan arcilloso, a fuga dunha tubaxe ou a acumulación de augas pluviais son responsables da aparición deste problema. Atallar a humidade subterránea é fundamental. Os efectos máis habituais son as manchas, na súa maioría brancas, na parte inferior das paredes, pero tamén provoca desprendementos dos materiais que as revisten.
Prevención
En xeral, os edificios de nova construción dispoñen dun corte estanco horizontal, situado a uns 15 cm do chan, na parte inferior das paredes. Denomínase corte de capilaridad e prevén a aparición da humidade subterránea. Esta xunta de estanqueidad está composta de fieltro bituminoso ou morteiro de clase hidrófugo.
Pese ao corte de capilaridad, nalgúns terreos que teñen una maior permeabilidade e concentran máis cantidade de auga, o risco de que as construcións sufran humidade subterránea é maior. Por iso, outra das fórmulas paira previr a súa aparición é drenar a superficie antes da edificación. A operación consiste en cavar una gabia ao redor da casa, instalar nela tubaxes porosas que recollan o exceso de auga e o evacuen nun pozo. Paira finalizar, o asuco débese taponar con materiais sintéticos ou naturais que actúen como filtro.
Barreiras químicas
As casas antigas, na súa maioría, non están protexidas con cortes de capilaridad. Paira levalo a cabo, é posible recorrer a traballos de albanelaría ou a solucións químicas. No primeiro caso, débense levantar as paredes afectadas e substituír o material antigo por outro que sexa hidrófugo.
As mesturas hidrófugas están compostas por cemento, cuarzo e resina
Outra opción é realizar un corte de estanqueidad químico. Empréganse mesturas hidrófugas, compostas por cemento , cuarzo e resina. Inxéctanse a presión en buracos perforados nas bases das paredes. Nun primeiro momento, o produto cárgase de auga, despois endurécese e transfórmase en cristais hidrófobos que repelen a humidade. Esta operación tamén se utiliza paira reforzar un corte de estanqueidad xa realizado.
Paira endurecer un corte de capilaridad deteriorado ou paira crear un en edificacións que non dispoñen del, é posible utilizar solucións químicas. O éxito do traballo depende, en gran medida, de que o modo de inxectalas sexa correcto. Paira empezar, é preciso considerar que paira cada metro cadrado de superficie necesítanse uns 3 litros de produto.
Si as paredes afectadas son macizas, é recomendable practicar a inxección desde o exterior, mintas que si son ocas débese efectuar nas dúas caras do muro. As perforacións polas que se inxecta a solución química deben situarse por encima da xunta de estanqueidad. Convén que estean separadas por unha distancia non inferior a 12 metros e a súa profundidade debe roldar os 75 mm. Una vez que a solución química está inxectada, a superficie debe secarse durante polo menos dous días. Paira finalizar, se enluce con morteiro e colócase de novo o revestimento mural.
