As cortinas son un complemento moi útil. Illan do frío e da calor, impiden o paso da luz, garanten a privacidade do interior da vivenda e son un elemento decorativo. Paira diminuír custos, é posible realizar a confección. Basta decidir o tipo de cortina ou visillo, seleccionar o carril ou a barra onde se colgarán, tomar as medidas e elixir a tea.
Medidas exactas
Paira obter o ancho da futura cortina, débese medir a anchura do oco da xanela. Ao resultado engadiranse, polo menos, 15 centímetros a cada lado, una medida que haberá que aumentar en función do groso da tea.
Tras colocar a barra ou riel uns 15 centímetros por encima do oco, mídese a distancia desde a mesma até outros 15 centímetros por baixo da xanela, ou até o chan segundo o caso, paira obter o longo da cortina.
A tea necesaria calcúlase ao sumar uns 35 centímetros á medida obtida paira o longo. Polo que respecta ao ancho total de tea, paira obtelo hai que multiplicar por dúas a medida obtida paira tal fin. A esta cantidade, hai que sumar 10 centímetros por cada cortina paira os dobladillos laterais e as marxes de costura.
É moi habitual que o ancho da peza de tea fabríquese de tal modo que coincida co longo da cortina
A cantidade total de tea necesaria (número de longos) obtense da división do ancho total da mesma entre o ancho da peza de tea que se utilizará. Por último, multiplícase o número de longos pola medida de cada longo de tea e obtéñense os metros de tea necesarios.
No entanto, é moi habitual que o ancho da peza de tea fabríquese de tal modo que coincida co longo da cortina. Neste caso, hai que multiplicar o ancho da cortina polo número de veces que requira a cinta fruncidora e sumarlle nove centímetros paira o dobladillo.
Se se lle pon forro á cortina, o cálculo de tea faise da mesma maneira. A única diferenza radica en que, paira o ancho, necesítanse uns 12 centímetros menos e paira o longo, 25 centímetros menos por cada cortina.
Unhas cortinas, puntada a puntada
Coa tea xa lista, córtanse os longos de cada cortina, únense, ábrense as costuras e pásanse o ferro. Se se vai a pór forro, repítese a operación con este. A continuación, colócase sobre a tea principal, de modo que quede uns 15 centímetros máis baixo que esta, paira facer a xefa coa que ocultar o riel.
Despois, cósense os laterais de ambas as pezas de modo que queden abertos uns 20 centímetros na parte inferior de cada lado. Tras pasar o ferro a tea, co sobrante da parte superior do tecido principal faise un dobladillo dobre cara ao revés da cortina, márcase co ferro, suxéitase con alfinetes e colócase a cinta fruncidora, que pode ser de pliegue, triplo pliegue, etc. Suxéitase con alfinetes e dóbrase cara a dentro una pestana en cada un dos seus extremos. Paira terminar a xefa, hai que coser o contorno da cinta.
O dobladillo conséguese tras marcar co ferro dous dobleces no baixo da tea principal. Por último, cósese, dóbranse as esquinas en inglete e pásase o ferro.
Paira confeccionar uns visillos débense tomar as medidas igual que no caso das cortinas. Se a tea cómprase co baixo xa rematado, hai que multiplicar o ancho de visillo polo número de veces que recomende a cinta fruncidora e sumarlle doce centímetros paira o dobladillo. Se o baixo está por rematar, o cálculo é idéntico ao das cortinas.
Se o baixo xa está rematado, hai que marcar co ferro un dobladillo dobre duns tres centímetros en cada lateral e coselo. A continuación, márcase outro dobladillo dobre, este en a parte superior e duns sete centímetros. Despois, colócase e cósese a cinta fruncidora, paira logo pasar o ferro.
Se o baixo non está rematado, cósese un dobladillo dobre duns dez centímetros.
