A nomeolvides é a flor dunha planta chamada raspilla, estendida por zonas tépedas de Europa, Asia e América. Está moi presente nos fogares e os xardíns, debido á súa beleza e a que en xeral non esixe demasiados coidados. Existen unhas 50 especies de raspillas que se dividen en dous grupos: de floración anual, nos meses de maio e xuño, e perennes.
Características, lenda e significado da flor
🌺 Características
A flor chamada nomeolvides é tan bela como pequena: ten pouco máis de 1 centímetro de diámetro, pero o seu cinco pétaos azul claro e o seu centro amarelo como un sol con escintileos brancos danlle un aspecto cálido e agradable.
Esixe poucos coidados facendo honra ao seu nome, que é o pedido de alguén humilde: só pide “non me esquezas” quen teme ser esquecido…
- A nomeolvides pertence a unha familia de plantas cuxo nome científico é, por suposto, moito menos poético: “Myosotis“. Inclúe unhas 50 especies, case todas endémicas de Nova Zelandia, aínda que a máis estendida no mundo (está presente en rexións tépedas de Europa, Asia e América) é europea, a “Myosotis Sylvatica”.
- As 50 especies divídense en dous grupos: perennes e de floración anual. Esta última sucede nos meses de primavera e verán, en particular entre maio e xuño.
- En xeral, as especies da raspilla son moi pelosas e presentan follas basais, pequenas e lanceoladas (é dicir, en forma de lanza).
- O seu floración prodúcese en ramalletes, o que lle dá un aspecto moi agradable non só a cada flor por separado senón ao conxunto.
🌺 Lenda e significado
Segundo a lenda, un mozo cabaleiro paseaba coa súa namorada xunto ao río. A moza viu unhas preciosas flores e pediu ao cabaleiro que llas collese. Ao agacharse para arrincar as flores, caeu ao río e afundiuse debido ao peso da armadura. Con todo, antes puido coller as flores e entregarllas, dicindo: “Vergiss mich nicht!” (Non me esquezas!).
O que non é lenda, senón un feito histórico, é que esta flor se elixiu como sinal de identificación polos membros das logias masónicas alemás na década de 1930, cando o réxime nazi comezou a perseguilos e deberon ocultar os que até entón eran os seus símbolos: a imaxe dunha escuadra e un compás.
Unha ironía do destino fixo que os mesmos nazis apropiásense do emblema, o cal utilizaron durante unha colecta en 1938. De todas as maneiras, os masones rescataron a súa figura como icona da resistencia, e cando volveron reunirse, tras a caída do Terceiro Reich, elixiron como símbolo os cinco pétalos azuis da nomeolvides.
Coidados da planta nomeolvides
Esta planta non esixe coidados especiais, pero algúns deles son:
👉 Temperatura
Esta planta resiste moi ben o frío (mesmo temperaturas próximas a cero graos), pero convén que estea resgardada das inclemencias do clima, sobre todo o vento.
👉 Luz
A planta nomeolvides esixe ambiente iluminados, aínda que se adapta ben e estes poden ir desde a exposición directa até a semisombra.
👉 Rega, abono e terra
A planta necesita un substrato húmido e rico en nutrientes. Para abonala, é recomendable utilizar algún abono orgánico, durante primavera e verán.
Respecto á rega, non toleran ben a sequedad e na primavera e verán hai que regalas cada 24–48 horas, aínda que tendo coidado de non deixar o solo charquento. Nos meses menos cálidos basta con regalas unha ou dúas veces á semana.
👉 Coidados adicionais
Convén quitar con frecuencia as follas bucias, para que non malgaste nutrientes necesarios para a súa correcta floración, que é moi copiosa.
Como sementar a nomeolvides
Plantar esta especie é sinxelo, e podes facelo ao aire libre nun xardín ou en macetas de interior:
- Remojar as sementes durante un día.
- Se queda algunha flotando, retírase. As demais son as que sementaremos.
- Colocalas nun recipiente pequeno, con orificios de drenaxe.
- Cubrilas con substrato (un centímetro aproximadamente).
- Regalas.
Tardan unhas dúas semanas en germinar. Cando creceron uns 12 centímetros, xa se poden trasplantar a unha maceta ou ao lugar escollido no teu xardín.
