Artigo traducido por un sistema de tradución automática. Máis información aquí.

Soldaduras brandas e duras

Ambos os tipos de soldadura diferéncianse polo aglutinante utilizado e o punto de fusión do
Por EROSKI Consumer 10 de Abril de 2006
Img pistola soldar
Imagen: Nicolas Raymond

As soldaduras poden ser brandas ou duras. A diferenza entre ambas radica no tipo de aglutinante ou material utilizado para realizalas e o punto de fusión do mesmo. Para realizar unha soldadura branda, utilízase unha aliaxe de estaño e chumbo. Para soldaduras duras, úsase cobre ou prata. En ambos os casos, ademais do aglutinante, necesítase un fundente que disolva a capa de óxido que se forma ao quentar a peza, e que protexa e reforce a unión.

Como realizar unha soldadura branda

Para realizar unha soldadura branda, utilízase como aglutinante unha aliaxe de estaño e chumbo en forma de varilla, que alcanza o punto de fusión a menos de 200ºC.

Este tipo de soldadura utilízase sobre todo para unir tubaxes de auga a presión. Para un óptimo resultado, é necesario limpar os tubos e eliminar cun papel de lija todas as rebabas que poidan ter. Tamén é indispensable eliminar o óxido e a sucidade que puidesen quedar adheridos no interior e exterior dos extremos das tubaxes cun estropajo de las de aceiro. Para evitar que o óxido se forme de novo, hai que aplicar na zona un produto abrasivo antioxidante.

Este tipo de soldadura utilízase sobre todo para unir tubaxes de auga a presión

A continuación, ensánchase o extremo dun dos tubos cun abocardador. Esta ferramenta realiza unha deformación troncocónica (en forma de bucina) no tubo, que facilita o empalme e evita fisuras. Tras empalmar ambas as pezas, hai que asegurar que quedan ben axustadas, xa que se hai folgura pode ocorrer que non suelden ben ou que o movemento das pezas termine por romper a soldadura.

Para que a soldadura non se desprenda, hai que impregnar con resina os extremos de ambas as pezas. Despois, quéntase o empalme co soplete e, unha vez quente, aplícase sobre o mesmo a varilla de estaño. Coa man libre achégase o soplete para derretir o aglutinante, que se deberá repartir por toda a zona.

Terminada a soldadura, co estaño aínda en fusión, pásase un trapo limpo dobrado para eliminar as rebabas.

Soldaduras duras ou fortes

Esta soldadura necesita aglutinantes, como o cobre ou a prata, que se fundan a uns 800ºC de temperatura, polo que tamén precisan dunha maior presión de gas no soplete. Polas súas características, a soldadura forte é a máis habitual en traballos de canalizacións de calefacción e tubaxes de gas.

Dentro deste grupo atópase a soldadura eléctrica por arco, a soldadura eléctrica por puntos ou a oxiacetilénica, entre outras.