Cortar vidro non é unha tarefa complicada se se traballa coa ferramenta apropiada, como os cortavidrios de carburo, e disponse de certa pericia. Con todo, perforar unha placa de cristal ou un obxecto elaborado con este material é un traballo que esixe maior precisión e experiencia. A falta de coñecemento e de habilidade provocan que en ocasións o cristal non só non se perfore, senón que se rache. Para evitalo, é fundamental coñecer as diferentes técnicas para perforar o vidro con garantías.
Con trade
O cristal pode perforarse con taladrador eléctrico. A ferramenta debe equiparse cunha broca de punta de lanza. Este accesorio é específico para cortar e perforar materiais como o cristal ou o metal. É posible substituír a ferramenta eléctrica por un berbiquí manual. En calquera caso, antes de comezar a perforar é recomendable marcar o punto exacto no que se desexa realizar o buraco. Para iso, emprégase un rotulador especial para cristal ou o propio cortavidrio. É recomendable que a perforación se sitúe sempre a máis de 25 mm do bordo do vidro.
Para minimizar os riscos de rotura, como prevención, convén acordoar a marca con masilla de vidreiro. Sobre a zona na que traballará co trade débese aplicar cera, parafina ou aceite. Desta maneira, se lubrica o cristal e facilítase a perforación. O trade debe traballar a revolucións baixas, pero constantes, e sobre un soporte plano e estable. Unha vez que a broca perfore o vidro por unha das caras, o apropiado é repetir a operación pola outra ata completar a perforación.
Solucións químicas
O ácido fluorhídrico é capaz de furar vidros de espesores finos. Esta solución emprégase, en concentracións máis baixas, para a técnica do esmerilado en cristal. Con ela, grávanse letras, paisaxes e diferentes motivos sobre pezas de vidro como copas, vasos e cristais de portas e xanelas.
O trade debe traballar a revolucións baixas, pero constantes, e sobre un soporte plano e estable
Con todo, ao aumentar a concentración de ácido e o seu tempo de reacción é posible perforar o vidro. Para conseguilo, débese aplicar unha cantidade pequena sobre a zona que se desexa furar e renovala ata que o vidro termine por perforarse.
O ácido fluorhídrico é un produto que debe manipularse con precaución. É fundamental respectar as instrucións do fabricante. As lentes e as luvas protectoras son imprescindibles. Pola súa capacidade corrosiva, é recomendable protexer tamén a superficie de traballo.
En ocasións, o diámetro das perforacións é tan extenso que merece a pena efectuar un corte con forma circular sobre a zona. O modo de traballar é moi similar ao dos cortes rectos ou curvos, pero neste caso a ferramenta cambia. Débese empregar un cortavidrios de compás.
En primeiro lugar, é necesario fixar a ventosa da ferramenta sobre o cristal. É recomendable que a perforación non estea a máis de 5 cm do bordo da placa. A continuación, hai que trazar dous círculos: un exterior, de dimensións maiores, e outro máis pequeno debuxado no interior do primeiro (círculo de seguridade ). Cando se realicen os trazados, non é conveniente deterse nin pasar dúas veces polo mesmo punto.
Despois, débese retirar a ventosa e comezar a desentonar o círculo exterior. Se o cristal cortouse de forma correcta, é probable que se separe por si só do resto da peza. Pola contra, será necesario romper tamén o círculo interior e separar os anacos coa axuda dun alicate.
