Durante o inverno, os tellados poden sufrir danos. A auga, a neve, o xeo ou o vento son factores agresivos que, en ocasións, afectan ao bo estado de tézalas. É conveniente revisar a cuberta una vez pasada esta época paira emendar calquera posible avaría e reparar as pezas, si fose necesario.
A variedade de tezas existente no mercado adáptase ás posibilidades e necesidades de cada edificio e, sobre todo, á contorna no que se localiza. Neste sentido, tézalas de formigón son adecuadas en ambientes húmidos, xa que a súa porcentaxe de absorción é inferior ao 10%.
Caracterízanse por ser pezas que se ensamblan ou solapan entre elas, con formas de ondas paira facilitar a evacuación da auga. Este é un factor valorado en tézalas porque evita a humidade e os seus efectos secundarios. En concreto, tézalas de formigón deben cumprir as especificaciones da Norma UNE-EN 490, de ámbito europeo. Han de ser pezas impermeables, resistentes á acción das xeadas e incombustibles ao lume.
O principal inconveniente corresponde ao transporte e manipulación, sempre que non se realicen cos medios adecuados -xeralmente mecánicos (guindastres)-. O peso e as proporcións de tézalas poden complicar o traslado, polo que hai que extremar as precaucións.
Colocación en seco ou con morteiro
A pendente da cuberta determina o sistema de colocación de tézalas. Cando esta é menos pronunciada, as pezas pódense fixar con fileiras de morteiro. Pola contra, en cubertas con gran desnivel (superior ao 50%) ou zonas de moito vento tézalas han de ir atornilladas.
En cubertas con gran desnivel ou zonas de moito vento tézalas han de ir atornilladas
Os parafusos adoitan ser de aceiro e están protexidos contra a humidade paira non estragarse nin pór en risco a sujeción de tézalas. Así mesmo, fíxanse en rastreles, sobre ferros ou taboleiros tratados especificamente paira impedir o paso de humidade e garantir o agarre.
Cando o tellado teña canlóns, estes débense colocar antes que as tezas. Pola súa banda, as pezas de formigón disponse de abaixo a arriba, paira calcular a parte que ha de sobresaír do tellado, e tézalas planas móntanse a matajuntas: sen aliñarse en fiadas horizontais, senón coas xuntas de pezas alternas lixeiramente desprazadas. Estes sistemas facilitan a evacuación da auga e a neve.
Tézalas de formigón atópanse en diversos modelos, cores e acabados. De acordo ao perfil transversal de cada peza, distínguese entre tezas planas, curvas ou plano-curvas, mentres que en función da textura son lisas ou granuladas. Ademais, diferéncianse pola cor. A gama cromática é limitada pero suficiente paira convertelas nun elemento decorativo, con efecto brillo ou mate.
