Polo xeral, ao pensar en xardíns o primeiro que vén á mente son as plantas, as flores e a cor verde. Con todo, existe un tipo de xardín que prescinde deses elementos: o xardín zen, chamado tamén xardín seco. Orixinario de Xapón, os seus elementos básicos son a area, grávaa ou as pedras e o seu principal obxectivo, favorecer a serenidade e a meditación. Este artigo brinda detalles sobre os xardíns zen, explica como construír un pequeno e inclúe curiosidades deste espazo como os significados das ondulaciones na area.
Un xardín zen para relaxarse e meditar
Chámase xardín zen ou seco a unha modalidade de xardín con orixe en Xapón e que consiste na creación dun espazo simple, con poucos elementos, que favoreza o relajamiento e a meditación. A diferenza do que polo xeral se entende por xardín no mundo occidental, nestes non hai plantas nin flores, senón que a beleza baséase no minimalismo e a símbología.
A area ou grava dun xardín zen representan o mar, e as liñas sobre elas, o estado da superficie da auga
Os compoñentes básicos destes xardíns orientais son a area, grava ou pedras pequenas, que cobren a maior parte da superficie, e as pedras máis grandes. Tamén pode haber algúns toques de verde, con brións , helechos ou bonsáis, e mesmo engadidos como pontes ou estanques. A area ou grava que cobren a superficie representan o mar, e peitéase “” cun anciño para lograr o efecto de ondulaciones na superficie da auga.
Existen discrepancias en relación coa autenticidade destes xardíns. Mentres algúns sosteñen que a súa orixe data de moitos séculos atrás e que os seus creadores foron monxes que os usaban para meditar, hai quen o ven como unha creación occidental baseada en costumes xaponeses, xa que en realidade os monxes preferían meditar en espazos pechados.
Máis aló de cal sexa a verdadeira historia das súas orixes, trátase dunha combinación e disposición de elementos que na actualidade, nesta parte do mundo, asócianse coa serenidade e axudan a relaxarse. Por iso, construír un xardín zen en casa pode ser moi boa idea. E para iso non é imprescindible contar con moito sitio, xa que existen xardíns zen moi pequenos.
Como construír un pequeno xardín zen
Se se ten espazo no exterior, a opción dun xardín zen é moi interesante. O seu mantemento é simple, pois non inclúe plantas e por tanto non require de coidados como regar ou protexer do sol excesivo. E non só se se vive nunha casa: un balcón ou unha terraza son suficientes para montar, nunha pequena superficie, un xardín zen.
Mesmo é posible ter un dentro do fogar, no que podería chamarse un xardín zen “bonsái”. Estes pequenos modelos, ademais de proporcionar a súa influencia tendiente á serenidade e a relaxación, colócanse sobre unha mesa e intégranse na decoración, tanto se se sitúan no salón como nun dormitorio, no recibidor ou nun recuncho destinado á música ou a lectura.
A súa construción débese afrontar dun modo parecido a unha bandexa para almorzar na cama; é dicir, un taboleiro de madeira con bordos de maior altura nos laterais para que conteñan os materiais que han de colocarse sobre ela. Tamén se pode utilizar un pequeno listón de madeira para separar o xardín en dous espazos e enchelos de materiais distintos, como area nun dos compartimentos e pedras pequenas no outro.
Un pequeno xardín zen pódese colocar sobre unha mesa e integrarse na decoración do fogar
Outra idea que dá moi bo resultado é cubrir unha parte do pequeno xardín cun cristal. Hai que lembrar que polo menos unha parte ten que quedar sen cubrir para poder modelar as ondulaciones sobre grávaa ou area, para o que resultará conveniente contar cun anciño en miniatura, do tamaño dun tenedor, ou outra ferramenta similar.
Pero se outra parte está cuberta por un cristal, poderanse pór veas sobre ela, o cal engadirá un toque de calidez ao conxunto. Tamén é posible colocar as velas ao carón, de modo que complementen ou rodeen o xardín. A partir deste punto, o deseño e todo o que poida engadirse xa dependen da propia creatividade de quen se poña ao choio.
A parte cuberta de area, grava ou pedras pequenas representa omar . E de acordo ás ondulaciones que se debuxen na súa superficie, é posible entender os seus distintos estados: as liñas rectas falan dun mar calmo e tranquilo; as onduladas, dun mar axitado; e as que figuran círculos concéntricos xeran a sensación de que algo caeu na auga. Estes estados, á súa vez, repercuten de formas diferentes en cada persoa.
