Uno máis en casa
Moitas das persoas que hai uns anos empezaron a pagar a súa casa e a vivir soas ou coa súa parella, emancipados e independentes -ou viron como os seus fillos abandonaban por fin a casa na que creceron-, non se imaxinaban que, pouco tempo despois, a necesidade económica íalles a facer compartir o seu piso outra vez, aínda que nesta ocasión con xente, na maioría dos casos, descoñecida. Ante a crise, moitos cidadáns víronse obrigados a alugar una ou varias habitacións da súa vivenda paira poder seguir pagándoa.
O perfil das persoas que comparten piso cambiou nos últimos anos. Até hai pouco, estudantes e mozos traballadores que tiñan que cambiar de cidade eran case os únicos que compartían a vivenda. Actualmente, o grupo é moito máis heteroxéneo e a el sumáronse os divorciados de máis de corenta anos con nenos ao seu cargo que non poden facer fronte ao pago do piso, familias monoparentais, viúvas con pensións reducidas, inmigrantes que traballan en España, anciáns con grandes pisos e ingresos reducidos… Todos eles conforman un novo universo doméstico no que é a necesidade, e non tanto os lazos familiares, o que máis une; una imaxe que lembra máis á España dos anos 50, coas súas habitacións con dereito a cociña, que a un moderno país en pleno século XXI.
Prezo por habitación
O aluguer dalgunha das habitacións da vivenda pode ser una opción interesante paira persoas que teñan baleira una parte da súa casa. É o caso de parellas que aínda non teñen nenos e aínda non utilizan a estancia destinada a eles, ou matrimonios sós cuxos fillos xa se independizaron. Tamén, en situacións de maior necesidade, se xunta aos nenos nunha habitación co fin de deixar outra libre para que poida ser ocupada polo novo inquilino. Noutros casos, o propietario da vivenda traballa noutra cidade e viaxa con frecuencia, co que aloxar un hóspede axúdalle a pagar o piso, á vez que lle permite gozar da súa casa cando regresa. Pero, canto pode chegar a recibir o dono dun piso por alugar un cuarto?
O prezo que se pide pola habitación varía en función da cidade en que estea situado o piso e a zona en que se atope. Ademais, hai que ter en conta o tamaño do cuarto, o equipamento, o número de persoas que van convivir na casa, o estado de conservación. Segundo un estudo elaborado polo portal inmobiliario idealista.com, e publicado en agosto de 2008, as grandes cidades seguen sendo os puntos nos que se concentra a maioría das habitacións dispoñibles, principalmente, en Madrid e Barcelona. Segundo sinala este informe, na Cidade Condal os propietarios dun piso piden de media 380 euros por cada habitación, fronte aos 360 que pedían hai un ano (un 5,6% máis), mentres que en Madrid, esta cantidade é de 371 euros, practicamente o mesmo que pagaban os inquilinos en 2007 (373 euros). Os propietarios dunha vivenda no centro da cidade poderán obter una cantidade maior ao mes polo aluguer dunha parte do seu piso, pois son os distritos céntricos as zonas máis demandadas polas persoas que buscan una habitación
Organización da convivencia
Si por unha habitación págase de media 371 euros en Madrid e 380 en Barcelona -moitas outras cidades españolas son máis baratas- o propietario pode obter una cantidade que lle axude cos gastos do piso, sobre todo si dispón de máis dunha estancia paira alugar. O habitual é que os hóspedes teñan dereito a utilizar a súa habitación e ademais o salón, a cociña, a terraza e, por suposto, o baño. O propietario debe deixar claro desde o principio se o aluguer inclúe gastos de comunidade, teléfono, auga quente, Internet, gas, electricidade. Paira o dono da vivenda o máis conveniente é que estes gastos sexan compartidos, pois algúns deles son fixos e a entrada dun novo compañeiro axudaralle a facer fronte a un desembolso que ía realizar en calquera caso.
A convivencia na vivenda organízase como previamente determinen os seus habitantes. É frecuente repartirse as tarefas domésticas entre quen residen na casa por medio de quendas e rotacións. O frigorífico tamén pode estar dividido en baldas, cada una das cales pertence a unha persoa, aínda que algúns alimentos pódense comprar entre todos, como o aceite paira cociñar, o azucre, o sal ou aqueles que máis poidan utilizarse en común. O mesmo ocorre cos útiles e produtos de limpeza do domicilio.
Pero nalgúns fogares, isto cambia e o aluguer da habitación non é o único servizo polo que pagan os inquilinos. Ás veces, os propietarios da casa ofrecen ao hóspede a posibilidade de lavarlle e pasarlle o ferro a roupa, facerlle a comida, limpar a casa e a habitación.. e reciben un diñeiro a cambio. Esta forma de convivencia non adoita ser a escollida cando os propietarios traballan fóra de casa ou son estudantes, aínda que si por persoas de máis idade, amas de casa, viúvos ou separados afeitos facer as tarefas domésticas paira a súa familia.
Una alternativa intermedia consiste en alugar a habitación por tempadas curtas, e non paira una convivencia de meses ou anos. Neste caso, o propietario da vivenda con varias habitacións alúgaas por semanas ou días. Aínda que o perfil do caseiro pode variar, adoita tratarse de persoas de mediana idade ou maiores con pisos grandes e céntricos, en ocasións con rendas escasas como paira facer fronte aos gastos que leva casa -calefacción, comunidade…-. Os hóspedes son persoas, en xeral, con quendas cambiantes como médicos, enfermeiros, traballadores que rotan en quendas de día, noite e fin de semana e que non viven habitualmente na cidade na que alugan o cuarto. O prezo por habitación e noite pode estar ao redor dos 20 ó 25 euros no centro das grandes cidades con dereito a utilizar outras estancias da casa así como a ter a chave. Normalmente, este tipo de contratos adoita facerse de maneira verbal e o hóspede paga ao final do día ou a semana sen que quede rexistrado en niingún tipo de contrato.
Aínda que alugar habitacións é una fórmula que existiu sempre, agora utilízase con máis frecuencia e por un grupo máis amplo de persoas (tanto por parte dos hóspedes como dos propietarios), aínda que todos veno como una situación temporal ata que pase a crise, consigan outro traballo, baixen as hipotecas, os prezos dos pisos ou os do aluguer.
