Cada vez máis, as bicicletas son unha alternativa sólida, viable e económica para quen se desprazan con elas ao traballo. Esta elección gaña adeptos nas grandes urbes como aposta pola mobilidade e solución real aos atascos. Ademais, é barata e promove o exercicio físico. Ir ao traballo en bicicleta converteuse nunha opción real para os cidadáns, que mesmo poden evitarse os gastos do transporte público. Pero, ademais, como se explica nesta reportaxe, este auxe está a xerar que nalgúns países europeos considérese ás bicicletas como parte do salario, e no noso país ata se requiren incentivos similares aos cheques restaurante ou o pago do abono do transporte público aos empregados.
A bici como parte do salario
Exponse que a fiscalidade da compra destes vehículos poida incluírse como beneficios de retribución flexible para os traballadores
Ademais de saudable, ir traballar en bicicleta é moi alcanzable para as economías domésticas máis vulnerables, sobre todo se se compara con outros vehículos que carrexan maiores gastos. O prezo medio dunha bicicleta situouse ao redor de 180 euros en 2013, aínda que se o que se desexa é unha gama alta e de maiores prestacións, haberá que subir o orzamento ata os 200 e 400 euros. De calquera forma, a elección deste modelo de transporte terá uns efectos fulminantes sobre o peto dos consumidores, xa que ao seu menor desembolso inicial haberá que engadir o aforro en gasolina, en impostos de circulación e no seu mantemento. Por iso non é de estrañar que algunhas persoas, sobre todo as máis novas, decántense por este medio de transporte alternativo para ir todos os días ao seu centro de traballo e así evitarse atascos, problemas para atopar aparcadoiro, etc.
Os adeptos que está a gañar esta forma de desprazarse supuxo que nalgúns países considérese ás bicis como parte do salario. Non en balde, o incremento no número de cidadáns que elixen á bicicleta como o modo preferido para ir aos seus traballos está a trasladarse ás lexislacións europeas, onde se está incentivando o uso da bicicleta aos empregados. De que forma?
En Francia págase 21 céntimos de euro por quilómetro. Como consecuencia diso, a un traballador que utilice a súa bici para ir ao seu centro laboral, e teña que realizar cada día 10 quilómetros, bonificaráselle con algo máis de dous euros nos seus desprazamentos.
No Reino Unido as medidas van encamiñadas tamén a beneficiar ás persoas que seleccionan estes vehículos para ir ata o seu traballo. Nesta ocasión, forma parte da retribución flexible dos salarios desde fai oito anos, como fórmula para impulsar o seu emprego para acudir ao seu centro laboral.
En España non hai ningunha medida que se asemelle ás anteriores. Pero desde a Mesa Nacional da Bicicleta demándase un cambio no marco legal, a fin de que “a fiscalidade da compra destes vehículos sustentables poida incluírse como beneficios de retribución flexible para os traballadores das empresas”.
Outra iniciativa provén de Grass Roots, compañía que ofrece servizos pensados para inspirar e motivar ás persoas, e que acaba de presentar un manifesto “a favor do uso da bicicleta como retribución flexible”. Incídese en que as empresas fomenten o uso da bicicleta entre os seus empregados por medio de incentivos similares aos cheques restaurantes, ou co pago do abono mensual de transporte público. Recálcase que para os traballadores, suporía un aforro importante na compra da bici, xa que non pagarían a parte do IRPF correspondente, en función da súa banda salarial, que se aforrarían do prezo do seu vehículo.
Iniciativas en España
En España a maioría dos proxectos tratan só de impulsar o emprego da bici entre os cidadáns, primando as vantaxes que ten sobre o medio ambiente, aínda que tamén en favor da mobilidade nas cidades, pero en ningún caso como medio de transporte para desprazarse ao traballo.
Neste sentido, o “Plan Andaluz da Bicicleta” propón crear máis carrís para que transiten as bicis nos seus principais capitais.
Madrid, pola súa banda, puxo en marcha o servizo de bicicletas público a través do seu aluguer, co que se incide nas de carácter eléctrico. As bicis elixidas dispoñen dunha batería de 3,5 quilos de peso e tamén poderán utilizarse en modo mecánico. O seu recarga total tarda cinco horas, aínda que o seu uso en cidade leva a que tarden máis en esgotarse. A explicación débese a que un sistema intelixente encargarase de calcular o nivel de carga da batería ao deixala na ancoraxe para decidir se se debe cargar de novo. As tarifas, por outra banda, oscilan en función de se se está abonado ao servizo (1,1 euros a hora) ou non (2 euros). E en todo caso, poderán alugarse en calquera momento e durante todos os días do ano.
Ás innegables bondades que se derivan da utilización da bicicleta, tales como a mellora do medio ambiente e a promoción do exercicio físico, únenselles outras económicas e que permiten aforrar moitos euros ao mes. En calquera caso, os cidadáns que se decantan por este medio de transporte poderán obter unha serie de achegas, entre as cales destacan as seguintes:
A súa adquisición é moito máis alcanzable que outros medios de transporte, xa que na maioría das ocasións o desembolso non superará os 300 euros.
Afórrase o gasto por combustible, e en reparacións, xa que outros vehículos esixen maiores achegas económicas.
Non necesita un mantemento especial e, en calquera caso, é máis económico que os que demandan outros vehículos.
Evítanse atascos, e desta forma conseguirase chegar ao traballo á súa hora, e tamén volver antes a casa, sen estar tantos minutos á fronte do volante.
Ao dirixirse todos os días ao centro laboral evítanse os gastos derivados do seu aparcadoiro e tamén de fichar nos parquímetros.
Non é necesario comprar abonos, cartóns e billetes nos transportes públicos, co que a conta corrente dos usuarios ao final de cada mes estará máis saneada.
