Camas inchables

Imagen: Jeff Kramer

As camas e colchóns inchables empezan a ocupar un lugar cada vez máis destacado nos armarios e estancias dos fogares españois. Asociadas desde sempre ás saídas e acampadas ao aire libre, convertéronse agora nunha das opcións máis recorrentes como cama supletoria. A construción de pisos cada vez máis pequenos, e a súa nova identidade como moble portátil -fácil de montar e recoller- son as razóns pola que estes leitos de plástico velan polo soño de amigos e familiares. A súa irrupción no mercado foi a través da venda por televisión -por 200 euros; hoxe pódense adquirir desde 50 euros.

As súas principais bazas son a rapidez dos seus sistemas automáticos de inflado e desinflado, as súas dimensións de cama “normal” e a sinxeleza para gardalas e transportalas. Pero non todos son vantaxes. O seu principal inconveniente é que co uso poden picarse, polo que algunhas ofertas inclúen un “kit de reparación”. A maioría especifican o peso máximo permitido que soportan, ao redor de 300 quilos.

Destacan pola rapidez dos seus sistemas automáticos de inflado e desinflado e a sinxeleza para gardalas e transportalas

Os materiais

O material co que se fabrican a maioría de camas inchables é o plástico brando. A primeira vista non se aprecia, porque a maioría de modelos veñen recubertos na parte superior por unha felpa que fai a superficie máis suave ao contacto coa pel.

As camas poden ter a altura dun colchón (uns 23 centímetros), ou contar cunha cámara de aire de base, co que logran unhas medidas semellantes ás dun leito normal (entre 37 centímetros e 50 centímetros). A diferenza de prezo nas marcas máis coñecidas entre ambos os modelos rolda os 10-15 euros, co mesmo sistema de inchado.

Aínda que as máis altas teñen a primeira ollada unha maior “robustez”, esta característica non se mantén no uso. A dureza e comodidade, nun e outro modelo, dependen da cantidade de aire: isto determinará a posición ao deitarse e a calidade do descanso. Hai que ter en conta que cantas máis cámaras teña, maior será o risco de desinflado. O dobre módulo presenta o inconveniente de que o espazo entre a cámara superior e a inferior non é suficiente para suxeitar as sabanas bajeras, coa incomodidade que isto implica.

Sistemas de inflado

Algúns modelos ofrecen un inflador externo, que se une á válvula de aire cun adaptador e se enchufan á corrente eléctrica para inchar a cama de maneira automática. Unha posición distinta de aceso é a que permite tamén desinflala con rapidez. O problema máis acusado deste sistema é o forte ruído que produce.

Outro sistema consiste nun pequeno inflador eléctrico incorporado nun dos lados da cama, con mando a distancia. Este é máis silencioso e ofrece a posibilidade de axustar de maneira automática a rixidez da cama. No entanto, na función de desinflado non elimina a totalidade do aire, polo que é necesario terminar a tarefa de maneira manual. A diferenza entre ambos os sistemas ascende a máis de 20 euros, dependendo das marcas.

Para usos ocasionais as camas de inflado manual son unha alternativa viable e económica

Aínda que menos sofisticadas, non se poden descartar as camas de inflado manual: por medio de fols de man ou de pé (adquírense a partir de cinco euros). Non se inflan de maneira instantánea, pero non requiren máis de cinco minutos de traballo. Para usos ocasionais este produto é unha alternativa viable e máis económica que as anteriores.