Cando chega un momento no que os aforros non dan máis de se, hai que atopar algunha solución puntual e excepcional para conseguir ingresos adicionais na conta corrente, por moito que custe tomar a decisión. Entre outras opcións, quen teña bens, pode alugar os que non utiliza con frecuencia ou non lle son necesarios. Como se indica a continuación, entre as propiedades pode haber algunha que cumpra con estes requisitos e sexa sensible a un traspaso momentáneo. O trasteiro, a praza de garaxe e mesmo a segunda vivenda poden ser obxecto destas operacións.
Que bens podo alugar?
Hai bens que non se utilizan demasiado, ou que se teñen e poderían dar unha bonita suma aos seus propietarios se os arrendasen. Non se trata de desprenderse deles, senón de darlles unha viabilidade que ata o momento non teñen. E como, ademais, o seu mantemento esixirá uns custos económicos que prexudicarán aínda máis o estado de contas, alugalos é unha estupenda opción para obter liquidez.
Anciáns ou enfermos que non poden volver conducir poden alugar o seu vehículo e así mellorar as súas contas persoais
Para desenvolver esta operación, o primeiro que debe facerse é un diagnóstico real e preciso das necesidades, e comprobar que bens requírense e cales non. En función destas variables, pódese implantar un modelo de prioridades para desprenderse dalgún deles, de forma momentánea, aínda que sen descartar unha venda se a situación así o esixise. A partir desta premisa pódese elaborar unha lista cos principais bens que poderían cambiar de mans durante un tempo:
Segunda residencia:
É frecuente que os propietarios destas vivendas (en destinos de sol e praia ou montaña, sobre todo) téñanas desocupadas durante gran parte do ano, inutilizadas pero tendo que afrontar os seus principais gastos (comunidade, impostos, recibos…). Nestes casos, a solución pode residir en alugalos por un período non moi longo (no outono ou primavera, que é cando menos úsanse), e así obter unha rendibilidade que compense o esforzo realizado para a súa adquisición. Ademais, ao non desprenderse deles, será unha fonte máis de riqueza patrimonial.
Habitacións:
Na vivenda habitual pódense alugar habitacións a outras persoas (estudantes, traballadores con mobilidade social, etc.) que acheguen unha renda polo emprego dos servizos.
Praza de garaxe:
Cando aprema a necesidade de ter liquidez na conta, non está de máis alugar a praza de garaxe a algún veciño ou coñecido que necesite este servizo. Mesmo se pode compartir con outras persoas que requiran un pequeno espazo para aparcar a súa motocicleta ou outra clase de vehículos de pequena cilindrada.
Trasteiros:
É outra das zonas que pode alugarse a persoas que precisen dun pequeno lugar para aloxar as súas pertenzas. É unha operación moi efectiva nos casos en que os propietarios non utilicen de forma habitual estas estancias do inmoble.
Vehículos:
Poida que por forza maior (anciáns, sufrir algunha enfermidade…), algunhas persoas véxanse na necesidade de deixar de conducir. Poden vender ou alugar o seu vehículo, e así ter unha oportunidade para mellorar as súas contas persoais.
Segunda man:
En casos excepcionais, pódense alugar ou vender instrumentos ou artigos que non sexan necesarios. Para formalizar esta operación, pódese acudir ás cada vez máis numerosas tendas de segunda man que se reparten por toda a xeografía nacional.
Nos casos máis urxentes, e se se teñen xoias ou outros artigos de valor, sempre queda o recurso de empeñalos. Aínda que esta opción só é recomendable en caso de total necesidade para dispor de liquidez na conta corrente.
Estas operacións formalízanse a través de casas de empeño, onde os clientes deixan a peza como garantía e, a cambio, reciben diñeiro. Cando pagan o préstamo, devólvenlles as súas mercadorías.
As casas de empeño prestan diñeiro, sobre todo, por artigos de valor (desde xoias de ouro e diamante, instrumentos musicais, televisores, electrónica, antigüidades, etc.). No entanto, na maioría dos casos, as valoracións destes artigos están por baixo do seu custo real, aínda que cando son obxectos de ouro ou prata, sempre se basean nos prezos do mercado de metais preciosos, con tarifas obxectivas.
