Baixa por incapacidade temporal motivada por un accidente no traballo, por unha enfermidade allea ao mesmo, en réxime de autónomo, como traballador por conta allea…a casuística é infinita. Nalgúns destes casos as prestacións pódense cobrar ao día seguinte e noutras a partir do cuarto día de baixa. No entanto, convén aclarar que existen una serie de límites temporais: en casos de enfermidade ou accidente o traballador recibirá a incapacidade temporal durante un máximo de 12 meses prorrogables por outros 6, se se prevé a curación durante devandito período de tempo. Ademais, existen ‘períodos de observación’ paira as enfermidades profesionais de seis meses prorrogables por outro seis. Agora ben, como requisito fundamental paira proceder ao cobro da prestación, a Secretaría de Estado da Seguridade Social obriga aos posibles receptores a estar afiliados á Seguridade Social e ter cuberto un período de cotización de 180 días nos cinco anos anteriores á petición do subsidio.
Un máximo de 18 meses de baixa laboral
Segundo especifica a Secretaría de Estado da Seguridade Social, a Incapacidade Temporal ponse en marcha no instante no que se inicia a baixa laboral do traballador afectado. Convén apuntar respecto diso varias matizacións, xa que non todas as incapacidades temporais adxudícanse baixo os mesmos criterios. De feito, tal e como confirman desde a citada entidade, non é o mesmo padecer una enfermidade ‘común’ que outra catalogada como ‘profesional’, nin sufrir un accidente non laboral que outro desempeñando as tarefas propias do emprego ocupado.
Desde a Seguridade Social explican que a Incapacidade Temporal actívase desde o cuarto día de baixa en caso de enfermidade común ou por accidente non laboral. En cambio, outro tipo de contratempos reciben un trato máis satisfactorio por parte da Administración, ao conceder a prestación desde o día seguinte ao da confirmación da baixa laboral a un traballador. Tal circunstancia dáse nos casos de sinistros de traballo ou enfermidades profesionais.
En calquera caso, o certo é que a prestación por Incapacidade Temporal ten una serie de límites temporais. De feito, o subsidio poderase percibir da seguinte maneira:
- En casos de enfermidade ou accidente, o traballador recibirá a incapacidade temporal durante un máximo de 12 meses prorrogables por outros 6, si é que se prevé a curación durante devandito período de tempo.
- Ademais, existen períodos de observación paira as enfermidades profesionais. Serán seis meses prorrogables por outro seis.
Control semanal
A Incapacidade Temporal tramítase dunha única maneira. Esta solicítase no servizo público de saúde (INSS) ou, na súa falta, na mutua. Calquera das dúas institucións emitirá por cuadriplicado os partes médicos que certifican a situación de incapacidade temporal do traballador.
Una vez realizado o primeiro trámite, o receptor do subsidio deberá asegurase de que o orixinal do seu parte de baixa chega á Inspección de Servizos Sanitarios da Seguridade Social. Á parte, una das copias do documento irá parar aos arquivos da mutua ou entidade xestora, outra permanecerá en poder do traballador e a última terá que ser entregada nun prazo máximo de tres días á empresa do traballador que, á súa vez, deberá remitila en cinco días á entidade xestora da baixa.
Este proceso burocrático deberá reiterarse periodicamente si é que a incapacidade do traballador persiste. Respecto diso, a normativa vixente obriga ao empregado a volver iniciar os trámites descritos ao cuarto día da expedición do seu parte de baixa, aínda que, nesta ocasión, paira confirmar ante o servizo público de saúde ou a súa mutua o estado que lle imposibilita paira traballar de forma temporal. Una vez cumprimentado este aspecto, emítese o xustificante médico correspondente por cuadriplicado e distribúese da forma descrita con anterioridade.
Agora ben, o devandito até o momento topa cun caso específico si a baixa laboral do traballador débese a un accidente laboral ou a unha enfermidade das consideradas profesionais. Entón, o proceso paira confirmar a incapacidade do empregado ou autónomo darase aos sete días da concesión da baixa, e non ao catro. Á parte, as seguintes confirmacións de incapacidade tras a primeira chegarán sucesivamente cada sete días sexa cal for a orixe da baixa laboral. Este proceso só se interromperá si os médicos conceden o alta ao traballador. Nese caso, este deberase reincorporar ao seu emprego ao día seguinte.
Percibirase entre o 60% e o 75% da base reguladora
Una vez de baixa, o traballador percibirá a prestación e este subsidio variará segundo as condicións e o carácter da incapacidade e da prolongación da mesma, até conformar as seguintes cantidades:
- No caso de enfermidades comúns e accidentes non laborais, a incapacidade temporal será do 60% da base reguladora desde o cuarto ao vixésimo día de baixa. De aí en diante, a prestación subirá até o 75%.
- Se a baixa laboral dáse por enfermidades profesionais ou accidentes de traballo, o traballador recibirá o 75% da base reguladora desde o día seguinte ao da baixa no traballo.
En ambos os casos, o cobro da prestación depende dun concepto denominado base reguladora. Esta variará segundo o tipo de incapacidade. Se esta é motivada por enfermidades comúns ou sinistros non laborais, o seu calculo atenderá ao resultado de dividir o importe da base de cotización do traballador no mes anterior ao do inicio da baixa polo número de días aos que se refire dita cotización, se o traballador ten salario mensual; ó 30, 31, 28 ó 29 si ten salario diario. No entanto, a Secretaría de Estado da Seguridade Social indica que se o traballador ingresa na empresa no mesmo mes en que se inicia a incapacidade, tomarase paira a base reguladora a base de cotización de devandito mes, dividida polos días efectivamente cotizados. Tamén se tomará como divisor os días efectivamente cotizados, cando o traballador non permaneceu en alta durante todo o mes natural anterior.
Baixo parámetros similares, a base reguladora da incapacidade temporal en casos de patoloxías profesionais ou accidentes laborais obterase a partir da base de cotización por continxencias profesionais do mes anterior, sen horas extraordinarias, dividida polo número de días a que corresponda dita cotización, ou, na súa falta, a través da cotización por horas extraordinarias do ano natural anterior, dividida entre 365 días.
