España seguirá en recesión ata 2011. Dio o Fondo Monetario Internacional (FMI), que realizou unha nova revisión dos seus prognósticos, tan só tres meses despois da última. As súas novas previsións son, se cabe, aínda máis pesimistas.
O FMI estima que o Produto Interior Bruto (PIB) español caerá un 3% este ano e outro 0,7% en 2010, fronte á contracción do 1,7% e do 0,1%, respectivamente, que augurara en xaneiro pasado. Con isto vén dicir que a recuperación non comezará ata 2011.
O Executivo contempla unha contracción do 1,6% para este ano e un crecemento do 1,2% en 2010
Este prognóstico é moi similar ao realizado a comezos de abril polo Banco de España e está moi lonxe dos cálculos do Executivo, que contempla unha contracción do 1,6% para este ano e un crecemento do 1,2% en 2010.
O informe do Fondo tamén se aliña coas teses do Banco de España respecto ao desemprego, ao asegurar que afectará ao 17,7% da poboación activa en 2009 e alcanzará o 19,3% en 2010, é dicir, 4,5 millóns de parados.
Baixón inmobiliario
No caso español, á inestabilidade financeira internacional e o retroceso da produción en Europa e Estados Unidos durante o últimos seis meses, únese o baixón interno do sector inmobiliario, que debe continuar aínda “de forma considerable”, e os seus prezos caer outro 15% en termos reais, segundo vaticina o organismo internacional.
O FMI considera inevitable a fusión dalgunhas caixas de aforros pola súa dependencia do sector inmobiliario
Á banca española, o FMI augúralle un ano “moi difícil” e considera inevitable a fusión dalgunhas caixas de aforros pola súa dependencia do sector inmobiliario. Tamén anuncia un aumento dos préstamos dubidosos pola crise do mercado da vivenda, o que obrigará á banca a adoptar plans de continxencia.
As caixas de aforros urxen ao Goberno á aprobación dun fondo de capitalización, un instrumento de rescate, e mesmo demandan a preparación dun plan de continxencia por se a situación da economía real agrávase. Os bancos, en cambio, estiman suficiente o recurso aos Fondos de Garantía de Depósitos, aínda que tamén cren que chegou o momento de actuar.O presidente da Confederación Española de Caixas de Aforros (CECA), Juan Ramón Quintás, dixo onte durante un Encontro Financeiro que habería que esixir responsabilidades ao Banco de España se, finalmente, o custo de recursos públicos que leva a intervención de Caixa Castela-A Mancha (CCM) supera con fartura os 1.200 millóns da valoración inicial que fixo das necesidades desta entidade. Lembrou que a fusión con Unicaja fracasou porque a caixa andaluza reclamaba unha achega de 3.000 millóns, que o Fondo de Garantía das Caixas non afrontou á vista da avaliación da autoridade monetaria.Quintás deseñou un esquema para delimitar o terreo da intervención pública, baseado nos niveis de solvencia. Ás entidades en dificultades quedarían reservadas actuacións como os avais á emisión de títulos preferentes, e procederíase ao rescate -se é posible, mediante integracións- das non viables. O presidente da CECA advertiu de que ninguén no sector financeiro español, nin tampouco os bancos, está agora a salvo de problemas. “Gustaríame que alguén, aínda que non o diga, estea a facer un plan de continxencia ante riscos catastróficos, que os hai”, dixo Quintás, aínda que matizou que son “de bajísima probabilidade”.Pola súa banda, o presidente da Asociación Española de Banca (AEB), Miguel Martín, descartou “catástrofes no sistema financeiro español”. Recoñeceu, no entanto, a necesidade imperiosa dunha reestruturación se se quere facer fronte á “desconfianza e incerteza”. Neste sentido, defendeu un modelo de actuación baseado nos Fondos de Garantía de Depósitos, agora dotados exclusivamente coa contribución dos distintos sectores.“Usemos as achegas de capital público -avogou Martín- para fortalecer o sistema no seu conxunto, non para salvar entidades individuais”. “E que quede claro que ningunha entidade debería ser liquidada, senón aproveitada para contribuír a crear outra de maior potencia para crear riqueza e benestar”, puntualizou. De maneira que “se se inxecta capital nunha entidade, debe precisarse desde o principio que deberá devolvelo”.
