Os caixeiros automáticos son instrumentos moi útiles para obter diñeiro en calquera momento do día e da noite sen necesidade de esperar longas colas no banco. Axilizan os labores dos empregados e permiten aos usuarios realizar a operación con rapidez. Pero tamén teñen inconvenientes e un dos principais é a posible inseguridade a certas horas ou nas máquinas situadas en lugares menos concorridos. Cabe a posibilidade de que os ladróns copien a banda magnética do cartón, rouben ao usuario na propia sucursal ou pirateen o sistema informático. Para evitar que isto suceda, as entidades pon cada vez máis énfases en implantar sofisticadas medidas de seguridade. Entre outras, destacan os sistemas anticlonación e a colocación de chips nos cartóns, que axudan a mitigar a fraude.
Os delincuentes poden introducir virus que afecten os caixeiros automáticos, como sucede nos computadores
Hai anos, na maioría dos roubos que se rexistraban en caixeiros utilizábase a forza ou a ameaza. Os ladróns coaccionaban ás persoas que querían sacar diñeiro para que lles desen a clave ou lles subtraían os billetes despois de efectuar a operación. Máis tarde, a fraude evolucionou cara á copia da banda magnética dos cartóns por medio de diversos dispositivos e, hoxe en día, ademais destes métodos, utilízase a infección dos terminais con virus para roubar aos clientes.
A cada técnica de furto séguelle unha tecnoloxía que tenta impedir que os ladróns alcancen o seu obxectivo e, tras cada sistema antifraude, idéase unha nova táctica para roubar. As innovacións tecnolóxicas que se implantaron parecen ciencia ficción, pero son unha realidade nalgúns países.
1. Biometría en caixeiros automáticos
Unha das formas máis novas para loitar contra a fraude en caixeiros automáticosé a biometría. A través da forma da man, o iris ou as impresións dixitais, amáquina detecta se o usuario é o propietario do cartón ou tenta suplantar o seupersonalidade.
Se o sistema verifica a identidade dunha persoa a través da man, abonda con que o usuario poña a palma no lector e o programa permitirá ao individuo realizar a súa operación se é o dono do cartón. O terminal recoñécelle a través dunha exploración xeométrica, en función da forma da man e a distribución de engúrralas.
Tamén é posible que a detección se realice a través da pegada dactilar, que é única para cada cidadán. Este método favorece que a posibilidade de erro ou falsificación sexa moi remota.
Algúns programas estudan o sistema vascular antes de autorizar a operación no caixeiro
Outra das alternativas que achega a biometría é a identificación do rostro a través de determinadas faccións da persoa. O usuario só poderá obter diñeiro do caixeiro se o aspecto axústase ao do propietario do cartón.
Cando a detección se realiza a través do ollo, a biometría diferencia o iris de cada persoa sen que caiba posibilidade de que haxa dous iguais.
Mediante tecnoloxías aínda máis complexas pódese estudar o sistema vascular de cada individuo. O programa é capaz de examinar as veas dunha persoa e desvelar a súa identidade. Só con pousar a man ou pór diante do caixeiro o rostro ou a retina, o sistema examina as veas e a súa distribución e permite ou denega o acceso.
No entanto, a biometría non está estendida en España como sistema de detección de fraudes de identidade nos caixeiros automáticos. Aínda que si se utilizou de maneira experimental nalgunhas entidades, o seu grao de implantación é mínimo.
2. Sistemas anticopia
Un das fraudes máis frecuentes é a copia dos datos incluídos na banda magnética do cartón e o roubo da clave a través de dispositivos colocados no caixeiro automático. Os ladróns poden facelo mediante a instalación de pequenas cámaras no terminal ou falsos teclados e lectores sobrepostos no caixeiro.
Para evitalo, cada vez máis sucursais contan con dispositivos que detectan estes elementos estraños e os inutilizan. Tamén é posible instalar teclados que recoñezan a súa propia manipulación e impidan que leve a cabo a fraude. Estes aparellos perciben cambios na contorna do caixeiro, como a colocación de cámaras para gravar a clave ou teclados falsos, e avisan de modo inmediato á entidade do ocorrido.
3. Extensión do chip
O chip é outra medida de seguridade que se introduce de maneira progresiva e que hoxe en día alcanza a unha elevada porcentaxe dos cartóns de crédito. A maioría dos plásticos que se expiden na actualidade contan con esta medida de seguridade adicional.
Copiar a banda magnética dun cartón é algo sinxelo. Por iso, Europay, Mastercard e Visa deseñaron o sistema EMV, que reduce as posibilidades de que isto suceda. Integrouse nos cartóns un chip que proporciona maior seguridade tanto ao sacar diñeiro, como no momento de realizar compras en establecementos.
Cando se introduce o cartón no caixeiro, leste detecta ao momento se é auténtica, co que o risco de fraude por clonación desaparece. Tamén obriga ao usuario a teclear a clave nas tendas onde utilice o cartón, algo que incrementa a seguridade en caso de roubo.
4. Antivirus
A picardía dos ladróns avanza con rapidez e, ante as novas medidas de seguridade, atacan con tretas cada vez máis sofisticadas. Unha das máis avanzadas é a introdución de virus nos caixeiros automáticos.
Estes teñen sistemas operativos como os dos computadores e están conectados a un terminal central. Ao introducir un programa malicioso nos seus sistemas, poden coñecer as claves e os datos persoais dos clientes. Para evitalo, algúns programas deseñáronse de maneira expresa para os caixeiros automáticos que minimizan o risco de infección.
5. Fixadas por lei
Ademais destes sistemas que tentan evitar a fraude, a Orde INT/317/2011 aprobada en febreiro do ano pasado actualizou as medidas de seguridade de determinados establecementos como os bancos e, en concreto, os caixeiros automáticos.
A normativa establece o grao de resistencia que deben ter tanto as portas de acceso ao público como o resto do acristalamiento da parte exterior do vestíbulo onde se sitúen os caixeiros automáticos. Tamén marca o grao de seguridade do que ha de dispor a caixa forte dos caixeiros onde se sitúen os colectores de efectivo.
Cando as máquinas se localicen en espazos abertos e non estean integradas ou formen parte do perímetro dun edificio, a cabina debe estar protexida con chapa de aceiro de, polo menos, tres milímetros de espesor.
6. Outras medidas antirrobo
Co fin de evitar todo tipo de fraudes, as entidades aplican outra serie de medidas para mellorar a seguridade dos caixeiros. Estas son habituais en moitas entidades bancarias:
- Instalación de pantallas para que só teña acceso á información o cliente que se sitúe fronte ao caixeiro e non quen se atopen aos lados.
Iluminación da rendija pola que se introduce o cartón, para que esta poida lerse.
Dobre petición da clave de acceso: pídese ao principio da operación e no momento no que se solicita o diñeiro.
Integración dun control de datos no cartón que cambia a súa numeración cada vez que se utiliza, de maneira que evita a copia da banda magnética.
Mellora da calidade da imaxe e a colocación de cámaras de seguridade.
Mensaxes na pantalla para pedir ao cliente que se asegure de que non hai persoas á súa ao redor.
Información aos clientes a través de SMS cada vez que se realiza unha operación co cartón para que teñan coñecemento de que se utilizou.
A pesar de que as entidades adopten todo tipo de sistemas para evitar a clonaciónde cartóns, o roubo con forza ou a infección dun terminal, é preferible que o usuariosiga unha serie de pautas que contribúan á súa propia seguridade.
- Sempre que sexa posible, evitar os caixeiros que estean illados, en lugares solitarios e polos que transite pouca xente, sobre todo se se localizan no exterior da sucursal e é de noite.
- Levar o cartón preparado para non dar pé a que alguén aproveite omomento da procura para roubar.
- Cando o caixeiro está no interior do banco, se a porta ten un ferrollo, convén botalo. Deste xeito, ninguén entrará mentres o cliente saca diñeiro.
- Antes de inserir o cartón, asegurarse de que o orificio non está manipulado e o terminal non ten nada sospeitoso.
- Tapar o teclado mentres se introduce o número secreto e estar atentos a que ninguén merodee preto para coñecer o pin.
- Se hai xente ao redor e algo parece sospeitoso, é mellor cancelar a operación e sacar o diñeiro noutro lugar.
- Se o caixeiro non devolve o cartón, chamar enseguida á entidade e comprobar se é un movemento levado a cabo polo establecemento ou unha fraude.
- Memorizar o número de teléfono ao que se debe chamar para que o banco anule o cartón. Isto permite actuar de maneira inmediata sen mediación de ninguén e evitar un roubo que os ladróns efectúan en cuestión de segundos.
- Desconfiar das persoas que ofrezan axuda ou acheguen un númerodescoñecido ao que chamar se o usuario ten problemas. Poden dar un teléfono erróneo onde lle pidan o pin para roubar o diñeiro.
- Gardar os comprobantes e consultar con frecuencia os movementosrealizados axuda a descubrir se alguén se apoderou do cartón e da clave e, sobre todo, se as utilizou.
