Utilizar o cartón de crédito paira facer fronte á crise

Non hai moitas décadas, solicitar un préstamo ao banco era case una deshonra familiar. Así, cando alguén maior relata como comprou a súa primeira casa ou o seu primeiro coche o primeiro, ou quizá o segundo, que di é: “E pagouse en man, nada de pedir créditos”. A solución era sinxela: cada persoa compraba o que podía pagar. Con todo, co tempo a mentalidade cambiou case ao mesmo ritmo no que os créditos se pedían e concedíanse.

Ao termo de 2007, a débeda por cartóns de crédito e créditos rápidos representaba o 27% do pasivo total dos fogares, segundo cifras do Banco de España. O Servizo de Estudos de Caixa Catalunya prevé que o endebedamento das familias españolas alcance o 143% da súa renda dispoñible no que resta de ano. A entidade catalá considera que estar por encima do limiar do 140% é un valor de endebedamento máximo. O índice sitúa ao noso país case ao mesmo nivel da débeda asumida polos fogares de Gran Bretaña e Estados Unidos, onde a crise está a mostrar peores perspectivas, cunha porcentaxe que oscila entre o 140% e o 145% da renda dispoñible.

Os datos do paro non son mellores. O número de desempregados experimentou un repunte case histórico -segundo a última actualización do INEM 2.625.368 de persoas forman parte das súas listas-, e a calidade dos contratos empeora. Así é que, endebedados, con non moi boas perspectivas laborais e sen visos de que o fin da crise atópese ao virar a esquina, cal é a solución paira moitos fogares? Tirar de cartón de crédito ante a falta de liquidez dos seus petos e das súas contas. Pero, aínda que utilizar o cartón paira pagar a prazos é una opción tentadora, é necesario coñecer os intereses que aplicará a entidade no caso de que haxa atrasos nalgún pago

Existen dúas grandes familias de cartóns bancarios, e practicamente tan só un dato faias diferentes: a posibilidade de financiar os pagos que con elas se fan. Por unha banda, están os cartóns de débito que se empregan paira sacar diñeiro en metálico, preferiblemente, dos caixeiros da propia rede da entidade emisora. Ademais, con elas pódese abonar o importe das compras que se realicen en calquera establecemento. Desta maneira, os cartóns de débito veñen substituír o diñeiro que o titular ten na conta asociada ao cartón e, en ningún caso, pódese pagar una compra con elas se o saldo da conta está esgotado xa que, como tal, o cartón non ten asignada ningunha cantidade a crédito. Pola contra, os cartóns de crédito si o permiten; a súa entidade emisora concede un importe de crédito ao titular para que este dispoña dese diñeiro cando así o desexe.

Por tanto, este tipo de cartóns permite financiar a prazos as compras que se realicen a través delas en diferentes modalidades. O titular ha de elixir entre unha cota fixa ou una variable ao mes paira facer fronte aos pagos fraccionados. A entidade que emite o cartón responde economicamente a eses pagos e máis tarde cóbrallos ao titular da mesma, segundo a modalidade de pago convida entre ambas as partes, máis un interese variable nun prazo determinado. Na maioría dos casos, o que se gasta nun mes reponse ao empezar o outro sen facer fronte aos intereses.

Non é do todo desatinado pensar que a crise económica podía parar en seco a emisión de cartóns de crédito, ou que o seu uso podía ser máis moderado. Con todo, o boom que foi experimentando a emisión do diñeiro de plástico nos últimos anos non é que non se viu refreado, senón que continúa a súa traxectoria ascendente. Segundo os últimos datos do Banco de España, proporcionados polas redes de cartóns, no segundo trimestre do ano o número de cartóns de crédito que circulaban ascendía aos 44,78 millóns, case un 10% máis respecto ao mesmo período do ano pasado. Mentres, as de débito presentan desde o ano 2005 un crecemento que se ha estancado nos 31 millóns. Se a progresión de crecemento dos cartóns de crédito segue como até agora, ao termo do ano haberá tantos cartóns circulando como habitantes censados ten España, é dicir uns 46 millóns. O seu uso, obviamente, tamén ha aumentando, xa que o número de operacións que se realizaron con elas no que vai de ano é de 964.545, cifra que supón un crecemento interanual do 10,47%.

O máis perigoso é empregar os cartóns de crédito obviando que, do mesmo xeito que todo diñeiro prestado, hai que devolvelo, e que canto máis se aprace a súa devolución máis grande será o buraco na economía doméstica. Para que o cartón de crédito non condene ao consumidor a vivir nunha espiral de números vermellos, o máis recomendable é facer un uso racional deste instrumento de pago.

• Antes de contratar calquera cartón de crédito ou de utilizar a que ten, debe coñecer que tipo de interese aplicarase ante un atraso nos pagos mensuais do cartón.
• Máis importante aínda é que o consumidor sexa cauteloso no seu uso e tome conciencia de que ter una cartón de crédito non equivale a unha hucha. Por iso, se se ten a necesidade verdadeira de adquirir un artigo, o mellor será facelo a medio prazo para que nese tempo póidase aforrar parte do importe total ou pagalo en man.
• Outra das medidas preventivas que se aconsella tomar é a de limitar ou rebaixar a dispoñibilidade mensual de crédito de parte ou de todos os cartóns que se posúan.
• Tamén é recomendable coñecer que no mercado existen cartóns de crédito que se bloquean e non se poden utilizar se non se pagan a tempo a falta de pagamentos atrasada que se orixinaron con ela.

Todas estas medidas son aconsellables paira evitar entrar nun círculo de falta de pagamentos e atrasos. E é que, tal e como reflicten os últimos datos publicados polo Banco de España, o máis normal é que se teña máis dun cartón de crédito. As posibilidades de caer na tentación de pagar algo cos cartóns aínda non tendo ese diñeiro multiplícanse, como aumenta o risco de que a débeda contraída con elas aumente ata que a situación sexa asfixiante.

De acordo cos criterios do Banco de España, un crédito contabilízase como moroso no momento no que transcorreron 90 días desde a primeira falta de pagamento. Pero as tarefas de recuperación do diñeiro comezan moito antes de que ese período de tempo esgótese. O máis usual é que a propia entidade, a través de chamadas telefónicas, póñase en contacto co seu cliente debedor paira informarlle da situación. Una das solucións é “que o propio banco ou caixa confeccione co seu cliente un plan graduado paira a recuperación da súa débeda”, como aconsellan desde a Asociación de Usuarios de Bancos e Caixas (ADICAE).

Outra fórmula que se emprega cando existen diversos créditos pendentes -non só dos cartóns, senón tamén de préstamos persoais ou ao consumo-, e ante o risco de que a falta de pagamentos se produzan, é a da reunificación de débedas. O que se fai é sumar o capital total que se debe e contrátase una primeira ou segunda hipoteca co seu correspondente prazo de amortización. Desta forma, ponse freo aos intereses que se producen cada mes que a falta de pagamento ten lugar e ponse, polo menos, un fondo ao pozo da débeda contraída.