Aínda que a “choiva” de meteoros apréciase con certa dificultade desde días antes, a cita importante con ese fenómeno será a noite do 11 de agosto. Segundo os astrónomos, ese día a lúa non dificultará a observación a primeira ollada da “choiva” de estrelas das Perseidas, coñecidas popularmente como “Bágoas de San”Lorenzo .
Ademais, o visionado ese día será mellor grazas ao posible aumento de meteoritos -ata douscentos-, causado por un novo filamento de po cometario que cruza recentemente a órbita terrestre. Segundo William Cooke, do Centro Marshall de Voos Espaciais da NASA, este filamento é relativamente novo, xa que se desprendeu do cometa durante o ano 1862, cando este obxecto celeste foi descuberto polos astrónomos Lewis Swift e Horace Tuttle.
O Sistema Solar, como o Universo en xeral, contén gran cantidade de po formando nubes no seu maior parte. As partículas que compoñen este po presentan diferentes tamaños, aínda que a gran maioría miden ao redor dunha millonésima de metro. Así, no momento en que unha destas partículas entra a gran velocidade na atmosfera da Terra, orixina un trazo brillante no ceo que se denomina “estrela fugaz”, pero que os astrónomos chaman meteoros.
A maioría destas aglomeracións de po están asociadas a restos de materia que os cometas van deixando sobre as súas órbitas nos seus sucesivos percorridos ao redor do Sol. No caso das Perseidas, a órbita atravesada é a do cometa Swift-Tuttle.
O período de leste cometa (tempo que tarda en dar unha volta ao redor do Sol) é de 135 anos e a súa última aparición produciuse o 11 de decembro de 1992. Ese ano -segundo lembra o Instituto de Astrofísica de Canarias- observáronse máis de 400 meteoros por hora. Esta cifra foi cinco veces a cantidade habitual. Desde entón, a actividade diminuíu case ata o seu nivel normal duns 60 a 80 meteoros por hora, aínda que este ano poden chegar a rexistrarse ata 200, segundo un estudo científico publicado a finais dos anos noventa por E. Lyytinen e T. Flandern.
A popularidade das Perseidas é debida en parte á súa gran actividade, máis intensa que a maioría das choivas, e tamén a que se produce durante o mes de agosto, en que, lonxe das luces das grandes cidades, pódese gozar máis do ceo nocturno.
Este ano, a “choiva” de estrelas das Perseidas será máis intensa ao once menos dez da noite do 11 de agosto, aínda que será posible vela ata o 18 de agosto. Para quen queiran gozar deste espectáculo, os expertos aconsellan a observación a primeira ollada, sen telescopio nin anteollos de ningún tipo.
Calquera punto de observación (praia, terraza, campo, etc.) é bo, sempre que ofreza un horizonte despexado cara ao sur e cara ao leste e non teña luces brillantes nas proximidades do lugar elixido.
