Medicamento e literatura. Ciencias e letras. Realidade e ficción. Son actividades en aparencia contrapostas, pero que se axuntan no día a día de Bárbara G. Rivero. Durante a súa xornada, compatibiliza a súa actividade profesional como médico de urxencias nun hospital, coa escritura do terceiro título de Laila ‘Winter’ (Edicións Toro Mítico), unha saga de xénero fantástico, con fadas ao desuso -sen varita nin traxe de organza-, que se perfila como un novo éxito literario entre os lectores adolescentes. As novas tecnoloxías colaboraron na difusión da súa obra, habitual nos foros e blogues máis destacados de literatura fantástica. Con todo, como apunta a autora, “o tempo é o verdadeiro xuíz e executor dun libro, non Internet”.
Atrae todo o que nos faga soñar e viaxar coa imaxinación. Quizá sexa máis fácil atopar mundos diferentes na literatura fantástica e, por este motivo, ocupan os primeiros postos dentro dos gustos xuvenís. Pero se un bo libro, de ficción ou non, é capaz de facernos voar, cumpriu a súa misión con fartura.
“Despois de ler estas obras, moitos mozos danlle unha oportunidade a outros libros”Despois de ler estas obras, moitos mozos senten curiosidade por unha nova saga e dan unha oportunidade a outros libros. Talvez nunha porcentaxe inferior ao que nos gustaría, pero se unha publicación esperta ese interese, aínda que sexa pequeno, xa é moito mellor que nada.
Non hai que consideralo como unha evasión do ámbito real, senón como o desexo de expandir a imaxinación, que antes estaba pechada e limitada. Hai que ter en conta que, a miúdo, a realidade supera á ficción.
“Hai autores de literatura fantástica de altísimo nivel. Non é un xénero sinxelo”Hoxe en día, xa non. Algúns autores de literatura fantástica son dun altísimo nivel. Non é un xénero sinxelo. Reflicte dun modo tan profundo e enrevesado o comportamento humano, que na maioría das ocasións son verdadeiras obras de arte antropolóxicas, sen nada que envexar a un libro realista e mesmo mellores.
É complicado cando o mundo que creas empeza a crecer e engádense novos reinos, novos personaxes e novas situacións que enriquecen o orixinal, pero que merecen un sitio de honra na historia porque, ademais, engaden veracidade. É entón cando un escritor se dá conta de que un só libro non pode abarcalo todo.
“O límite é respectar certas regras inherentes a calquera ser vivo, sexa fantástico ou non”É posible que haxa un límite: respectar certas regras inherentes a calquera ser vivo, sexa fantástico ou non. Podo inventarme unha fada amolada, de pelo azul, ás nos pés e catro ollos, pero ese ser vivo ten que comer, descansar, respirar, ten que ter unha forma de moverse e participar de modo social na historia porque se non, é tan só un garabato, un sinsentido. Esa regra de “lóxica”, a coherencia crible, é a que hai que respectar.
Imaxineimo e gustaríame ver os rostros dos meus personaxes, pero por agora é desexar moito.
Hai que persistir na idea orixinal sen deixarse influír polas presións, aínda que o libro non se entenda ou interprete ben nun principio. Ao final, o tempo será o verdadeiro xuíz.
“Na propia literatura xuvenil hai moitos estilos e moitos gustos distintos”Na propia literatura xuvenil hai moitos estilos e moitos gustos distintos. As claves son diferentes para cada un deses estilos e moitas veces, contraditorias. Os detractores de ‘Crepúsculo’ dirían que a clave foi estritamente a mercadotecnia comercial, e as súas máis acérrimos fans defenderían que é unha bela historia de amor entre seres de dous mundos incompatibles. Cal é a verdade das claves?
Gústame o lector que sente mozo para ler calquera texto que lle apeteza, e así somos todos.
Cada un ten os seus gustos e as súas peculiaridades, pero ambos son esixentes na calidade e a todos gústannos as cousas ben feitas. Quizais o público adulto tenda máis cara ao realismo ou a literatura costumista, que necesita duns datos e unha documentación histórica importante. Na literatura fantástica tamén ocorre así, pero doutro xeito: esa documentación “non histórica” hai que creala desde a nada, con tinguiduras de veracidade para que sexa crible. Ambas levan moito traballo e son difíciles.
“Gustoume ler a opinión dos lectores sobre Laila Winter”Abríronse novas portas que facilitan a comunicación entre autor e lector. No meu caso, gustoume ler a opinión dos lectores sobre Laila Winter. Pero insisto, o tempo é o verdadeiro xuíz e executor dun libro, non Internet. O éxito dun libro non reside nas vendas, senón na súa persistencia na memoria do lector.
Se un autor quere expresar a totalidade da súa idea, non debería deixarse influír por estas opinións.
Desde o punto de vista físico, do traballo polos demais e do sentirse útil, o medicamento. Desde o punto de vista da pura satisfacción, a literatura.
Creo que non podería deixar por completo o medicamento, aínda que fose só para escribir dela ou de misteriosos crimes en hospitais cheos de intrigas.
O Barómetro de Hábitos de Lectura e Compra de Libros do terceiro trimestre de 2009, publicado pola Federación de Gremios de editores de España, sitúa a triloxía ‘Millenium’ de Stieg Larsson entre os libros máis lidos en España polos lectores maiores de 14 anos.
Entre a produción editorial de xénero infantil e xuvenil, os títulos de ‘Crepúsculo’ -a tetralogía da estadounidense Stephenie Meyer- colócanse entre o cinco primeiros postos, xunto á xa asentada saga ‘Harry Potter’ de JK Rowling. Tal é o éxito destas autoras, que ambas ocupan o segundo e o noveno lugar, respectivamente, dos autores máis lidos no noso país.
