Un equipo de investigadores liderado por Alexander Liu, da Universidade de Cambridge (Reino Unido), descubriu que os elefantes teñen antepasados anfibios. Tras analizar químicamente dentes de fai 37 millóns de anos, provenientes das extinguidas familias dos moeritéridos e baritéridos, os científicos sosteñen que estes paquidermos levaban un réxime de vida anfibio, a medio camiño entre o dos manatíes e o dos elefantes actuais.
“O devanceiro común dos proboscídeos -os elefantes- e os sirenios -os manatíes e os dugongos- viviu fai uns 60 millóns de anos”, explica Liu. Ao seu xuízo, iso suxire que no arranque da liñaxe dos elefantes hai un anfibio e foi o que lle levou a investigar os hábitos de dous elefantes primitivos -“Moeritherium” e “Barytherium”- que viviron no norte de África no Eoceno, entre fai 56 e 34 millóns de anos.
“Moeritherium” e “Barytherium” foron descubertos no Fayum, en Exipto, a comezos do século XX. Ata agora, atopáronse moi poucos restos deles e do que máis se sabe é do primeiro. Moi diferente aos elefantes actuais, tiña o tamaño dun tapir e posiblemente un beizo superior prensil, en lugar de trompa.
Os hábitos de vida deste elefante primitivo foron obxecto de debate entre os paleontólogos durante décadas. “Argumentouse que moitas das características que ‘Moeritherium’ comparte coas vacas mariñas poderían ser resultado da súa adaptación a un estilo de vida acuático”, comentan os investigadores nas páxinas da revista “Proceedings”.
Análise de isótopos
Ante a escaseza de fósiles, Liu e o seu equipo optaron por facer un estudo químico dos seus dentes para ver que comían e como vivían tanto “Moeritherium” como “Barytherium”. Para iso, analizaron a proporción de isótopos de osíxeno e carbono do esmalte dental de ambos os animais. Os isótopos de carbono poden dar pistas sobre a dieta; os de osíxeno sobre a auga que beberon, e o conxunto, achega do medio ambiente no que se moveu o animal. Tras comparar eses datos cos procedentes doutras especies terrestres da mesma época, os científicos concluíron que “Moeritherium” era semiacuático, mentres que os resultados de Barytherium “” non confirman, pero tampouco descartan, esa posibilidade.
Liu sostén que “Moeritherium” é un paso intermedio entre o último devanceiro común dos proboscídeos e os sirenios e os elefantes modernos. “Cremos que viviu en auga doce, non no mar, baseándonos na información isotópica e o estudo dos sedimentos nos que se atoparon os dentes”.
O seguinte paso dos investigadores é determinar o modo de vida dos proboscídeos aínda máis antigos para “ver se hai elefantes cada vez máis acuáticos segundo retrocedemos no tempo e determinar cando os sirenios actuais separáronse evolutivamente dos seus parentes semiacuáticos”.
