Son temidos pola maioría dos estudantes. Con todo, os exames orais son unha forma de avaliación que permite aos alumnos adquirir destrezas importantes para o seu posterior desenvolvemento na contorna laboral. Enfrontarse a eles cunha adecuada preparación previa e manter baixo control os nervios é fundamental para que o resultado sexa óptimo.
Imagen: Eduardo Arcos
Se se dá aos estudantes a posibilidade de elixir entre un exame oral ou escrito, é probable que a maioría se decante polo segundo. As exposicións e exames orais en España non son un recurso moi utilizado nas aulas. Pola contra, noutros países son un procedemento de avaliación moi común e valorado. Ademais de servir para comprobar a adquisición de coñecementos por parte dos alumnos, son unha ferramenta eficaz para valorar a súa capacidade de organización e síntese, a súa habilidade lingüística e a súa oratoria, unhas destrezas que lles servirán nun futuro para desenvolver as súas carreiras profesionais.
Como preparalos
É conveniente recompilar toda a información relativa ao modo en que se desenvolverá a proba
Antes de comezar a preparar un exame oral é conveniente recompilar toda a información relativa ao modo en que se desenvolverá a proba. Hai que saber se consistirá na exposición dun ou varios temas elixidos polo docente ou se haberá que responder as preguntas formuladas por este. Tamén será de gran axuda coñecer o tempo do que se disporá e a composición do tribunal examinador, no caso de que a avaliación recaia en máis dun profesor.
A clave para aprobar un exame oral, igual que uno escrito, reside en estudar . A diferenza estriba en que se deben reforzar determinadas técnicas de estudo para que a proba sexa avaliada de forma positiva:
A exposición
Cando se esquece a resposta non hai que recorrer á improvisación, senón que se debe recoñecer
Os exames orais crean a miúdo medo e inseguridade. Un dos principais temores é quedar “en branco”. Non é o mesmo deixar unha pregunta sen responder nunha proba escrita que perder a resposta fronte a un tribunal ou un profesor. Cando isto sucede, non hai que recorrer á improvisación, é recomendable admitilo. Estas exposicións crean unha maior empatía do docente co alumno que, en ocasións, permite abordar con maior naturalidade os problemas que xorden no transcurso da avaliación.
Se o exame consiste na exposición dun tema, será de gran axuda, tanto para o alumno como para o docente, realizar unha breve introdución que recolla os aspectos que se exporán. Facer un bo comezo que logre captar a atención e o interese do examinador é o preámbulo dunha proba correcta.
Hai que pronunciar e vocalizar con claridade, manter un ritmo constante, sen acelerar nin parar
O coidado da linguaxe e vocabulario é outro dos aspectos máis valorados por un examinador. Durante a exposición hai que pronunciar e vocalizar con claridade, manter un ritmo constante, sen acelerar nin parar, e utilizar un ton acomodado ao lugar. Débense evitar as muletillas, as expresións complicadas, as repeticións innecesarias e facer un uso adecuado da gramática.
Cando un alumno ten que demostrar os seus coñecementos mediante unha proba oral, aínda que o dominio que teña do tema será sempre o aspecto máis valorado, os docentes avalían en conxunto outras variables non académicas:
Presentación: é importante que o examinado dea unha imaxe de pulcritude ante o tribunal que lle avalía, que se debe estender tamén ao material que expoña.
Tempo e orde: o alumno debe axustarse ao tempo de exposición recomendado polo profesor. Explayarse pode delatar falta de capacidade para sintetizar e axuntar coñecementos. Ser breve revela falta de estudo. Os contidos expostos han de manter unha orde e un guión estruturado e coherente.
Oratoria: a utilización dunha linguaxe clara, fluído e conciso, de recursos oratorios ou un ton de voz apropiado, axudan a crear un clima favorable para unha avaliación positiva. Coidar este aspecto é imprescindible para desenvolver a exposición con éxito.
