Adoptar un can enfermo require tempo e ganas para dedicarlle ao animal, pero tamén precisa asesorarse para tratar a doenza de forma adecuada. En ocasións, bastan pequenos coidados para que un animal con problemas de saúde convértase nun gran compañeiro en casa, sen riscos para a familia. Os adoptantes atopan pronto a recompensa: saben que deron unha oportunidade a un animal que non o tiña fácil.
Mara Stevenson é unha dos centos de persoas que cada ano adoptan un can enfermo en España. Coñeceu a Sinaí, un Podenco orito, a través da páxina web dunha asociación de acollida de cans en Estremadura. Sinaí estaba desnutrido e padecía unha sarna en estado moi avanzado. “Estaba calvo e inchado pola enfermidade”, lembra Mara.
Un cazador desapiadado abandonou ao pequeno Sinaí con tan só oito meses de idade. “Crin que chegara tarde porque o can non se levantaba nin comía.
A enfermidade, se se trata, non ten por que supor un risco para a familia nin minguar a capacidade de dar amor do canPensei que no seu estado ninguén o ía a querer, así que decidín adoptalo“, afirma Mara, autora do blogue Difusións sen medida, desde o que axuda a outros cans abandonados a atopar un fogar. O tratamento contra a sarna durou oito meses. Agora Sinaí é un can feliz “sociable, divertido e moi intelixente”, que dá e recibe o amor da súa dona.
Relacionarse coa enfermidade
Convivir cunha enfermidade non sempre é sinxelo para un can. Os animais abandonados que viven nos centros de adopción e canceiras municipais, o habitual, é que ao cabo de poucas semanas sexan sacrificados e téñeno aínda máis difícil que os cans sans. Case a metade dos animais recolleitos padecen algún tipo de enfermidade ou doenza, segundo o estudo Fundación Affinity sobre abandono de animais de compañía en 2010.
Un can con problemas de saúde, con todo, pode ser un gran compañeiro en casa. Como ocorre coas persoas, moitos animais padecen algunha doenza que precisa coidado continuo. Pero a enfermidade, se se trata, non ten por que supor un risco para a familia adoptante nin minguar a capacidade de dar amor do can.
“Deixarse orientar polos traballadores do centro de acollida de cans axuda a realizar unha adopción responsable”, sinalan na Asociación Nacional de Amigos dos Animais (ANAA). Os traballadores destes colectivos (existen decenas de asociacións repartidas por todo o territorio nacional) adoitan realizan un seguimento exhaustivo dos animais. Eles poderanlle informar acerca dos requirimentos especiais que necesita o seu can enfermo, o tratamento que debe seguir, ou a alimentación especial que necesita.
Non todo o que se ouve é verdade
Os veterinarios dos albergues axudaranlle así mesmo a desmontar algúns prexuízos acerca da enfermidade nos cans que non sempre contan con fundamento. “Ás veces crese que é máis caro adoptar un can enfermo ou que a convivencia cos animais doentes é máis complicada. Pero iso non sempre é así”, afirma María, de ANAA.
Un can cunha saúde delicada pode traer ademais algunhas vantaxes: “O adoptante sabe que o animal lle necesita e isto pode traer algúns beneficios á familia, como aumentar a cohesión e o sentimento de compromiso”, afirma María.
Coidado coas fobias
A información que achegan os traballadores do centro de acollida sobre a enfermidade do can adoptado é fundamental. Estas recomendacións, no entanto, deben ir acompañadas dun exame veterinario exhaustivo do can tras a súa chegada a casa. Cada enfermidade é distinta: non é o mesmo unha leishmaniosis, causada por un parásito e que adoita precisar tratamento continuo, que algúns tipos de sarna, que se desaparecen aos poucos meses de curas.
Os antecedentes do adoptante tamén contan. “Para adoptar hai que ter en conta a enfermidade, pero tamén a preparación e as fobias da persoa”, explica o veterinario Javier Gómez.
“Ás veces crese que é máis caro adoptar un can enfermo, ou que a convivencia é máis complicada. Pero iso non sempre é así”, sinala unha asociación“Un can con diabetes necesitará inxeccións con frecuencia, algo complicado para unha persoa con fobia ás agullas”, sinala Gómez a modo de exemplo.
Non todas as doenzas son tan evidentes: hainas que tardan un pouco máis en aparecer. “Débese estar atento polo menos outros 15 días por se emerxe algunha enfermidade oculta que padeza o animal e non se coñecía. É o que se coñece como período de adaptación”, indica o veterinario.
A enfermidade precisa dedicación. E non convén descartar que aparezan novas complicacións inesperadas. Estes imprevistos explican que Gómez aconselle ao adoptante contar con tempo “” dispoñible que dedicar ao can enfermo. “Tratar un problema de saúde grave precisa sobre todo de dedicación e ganas. E ás veces débese asumir que o can pode morrer nun certo tempo”, conclúe o veterinario.
- Siga a Eva San Martín en Twitter.
Coñecer en detalle a enfermidade do can é primordial.
Evite os prexuízos: con información, un can enfermo pode ser un gran compañeiro.
Un animal con saúde delicada necesita tempo e ganas para dedicarlle.
Someta ao seu can enfermo a un adecuado exame de saúde e déixese aconsellar polo seu veterinario sobre o seu tratamento e alimentación.
