O agility fomenta a obediencia no can dunha maneira divertida, á vez que se estreitan lazos de amizade entre dono e can. Con todo, cando esta modalidade deportiva trasládase aos concursos, a cousa cambia: o can debe ter unha boa preparación física e unha notable coordinación co seu propietario co fin de poder participar nesta proba de habilidade. A continuación descríbese que é o agility, as razóns para practicalo, como son as competicións e que razas destacan nelas.
Que é o “agility” para cans?
O “agility” é unha modalidade deportiva para cans e donos que permite realizar exercicio e estreitar os lazos afectivos
O agillity é unha modalidade deportiva canina que se practica cos donos do can. Consiste en que o can faga o percorrido dunha pista de obstáculos, co fin de valorar aspectos como a intelixencia canina, rapidez, concentración, sociabilidad e axilidade. Os expertos localizan a súa orixe en 1978, durante un concurso de beleza canina en Reino Unido.
Todos os cans de tamaño mediano e pequeno, de entre 18 meses e 10 anos de idade, poden practicar o agility co seu dono. As persoas afeccionadas, no entanto, necesitan estar inscritas nun club desta modalidade para adestrar coa súa mascota no circuíto de obstáculos.
Pero facer agility en casa tamén é posible. No mercado hai obstáculos que se venden de maneira específica para esta práctica deportiva, de forma que “no xardín pódese colocar un pequeno circuíto para que o can divírtase, faga exercicio ou adestre para as competicións de agility “, afirma Esperanza Gil, directora dun club de agility madrileño.
Razóns para practicar “agility” co can
A práctica do agility pode ser unha forma estupenda de educar á mascota, explican os expertos. O animal ten que seguir unhas normas e obedecer as pautas que lle marca o seu dono coa voz. “O can aprende a obedecer ordes como ‘para’, ‘salta’ e ‘corre’, mentres segue a voz do seu propietario”, explica Gil.Un dono que quere competir en concursos de agility co seu can debe ser socio dun club
O agility é, ademais, unha maneira de prácticar exercicio físico, tanto por parte do amo como do can. O can salta, corre, camiña e arrástrase. Desenvolve así os seus reflexos e, ademais, fai exercicio físico. Pola súa banda, o propietario tamén camiña e corre á beira do seu can a fin de darlle as pautas verbais que necesita para percorrer o circuíto de forma correcta. Desta maneira, o tándem dono-can fai exercicio.
O feito de compartir actividades fóra de casa co can, neste caso a práctica do agility, axuda a estreitar lazos afectivos entre propietario e mascota. “É un pasatempo divertido e san, porque tanto o dono como o can mantéñense en forma mentres o pasan ben”, comenta Gil, quen lamenta que “o agility aínda non se considere como un deporte canino de maneira oficial en todas as comunidades”.
Como son as competicións de “agility” co can?
Un dono que quere competir en concursos de agility coa súa mascota debe ser socio dun club de agility . As cotas por formar parte destas sociedades deportivas oscilan entre os 10 e os 40 euros. Varían dun club a outro, e os seus socios teñen dereito ao acceso co seu can ao circuíto para adestrar, así como a un monitor que lles asesore sobre como facelo.
As probas de agility practícanse contrarreloxo e duran ao redor dun minuto. Nese tempo o animal ten que sortear uns 20 obstáculos nunha pista de 20 metros de ancho por 40 de longo.
O can debe ser rápido, áxil e ter reflexos e disciplina para percorrer o circuíto sen erros (golpear os obstáculos ou exceder o tempo estipulado) que se traduzan en penalizacións por parte dos xuíces.
Un can que practica agility de maneira competitiva comeza a adestrarse desde os 18 meses de idade. A partir dos 10 anos, con todo, non é recomendable que un can realice esta modalidade deportiva. Coa idade as articulacións desgástanse e hai máis risco de que sufra lesións.
As razas de tamaño moi grande, como o san bernardo ou o mastín napolitano, tampouco é aconsellable que fagan agility. “Son cans moi grandes e con moito peso, polo que non é conveniente que practiquen este tipo de modalidade deportiva, que está deseñada para cans de, como máximo, 20 quilos de peso“, asegura Alfredo Tuset, secretario da Federació Catalá d’Agility.
“Aos cans adóitalles gustar moito o agility porque lles gusta facer cousas e practicar algunha actividade cos seus donos”, explica Tuset, aínda que hai cans que son máis activos que outros e a algúns se lles dá mellor que a outros o agility. De feito, hai razas que teñen máis aptitudes e cualidades físicas para destacar na práctica do agility. “É o caso do border collie e o pastor belga“, explica a especialista Esperanza Gil.
