Asumir a morte dun cachorro de can

Asumir a morte do cachorro

A morte dun cachorro é complicada de asumir para os seus donos

O falecemento dun cachorro de can vívese de maneira distinta á morte dun can con quen se conviviu durante anos, aínda que a perda, en ocasións, é igual de traumática e dolorosa. O veterinario Juan Antonio Augado lembra “ver chorar a mulleres e homes adultos pola morte do seu cachorro” e aclara que, lonxe de ser un síntoma de debilidade, o é de sensibilidade e calidade humana.

As familias con nenos que viven a morte dun cachorro en casa teñen unha complicación engadida. “Os nenos non asumen igual que os adultos a morte do animal e para eles convértese nun verdadeiro drama”, asegura Augado.

No caso de que se practicou a eutanasia ao cachorro, Augado recomenda aos pais non dicir aos fillos que foi así, senón exporlles que se fixo todo o posible por salvar a vida do cachorro, pero que non houbo solución. O veterinario explica que, en ocasións, os pais adquiren outro cachorro e, ao ser o neno moi pequeno (menor de catro anos), leste pode crer que o seu can só ha cambiado un pouco o seu aspecto.

A morte dun can, xa sexa cachorro ou adulto, é complicada de asumir por parte dos seus donos, pero cando o can é menor dun ano, é máis inesperada que cando rolda os 14 anos e comézase a asumir o seu declive físico.

Causas habituais da morte do cachorro

As causas máis habituais da morte dun cachorro de can, cunha idade comprendida entre tres meses e un ano, son as seguintes, segundo explica o veterinario Carlos Quintana:

• A separación prematura da nai, isto é, antes dos 25 días de idade. O cachorro non ten desenvolvidas as defensas necesarias e require o leite materno. Se se lle separa da nai, terá maior risco de enfermar e, quizá, de morrer .

• Enfermidades infecciosas, como o parvovirus ou o moquillo, así como enfermidades congénitas, como as afeccións do corazón.

• Intoxicacións por inxestión de produtos destinados á limpeza do fogar.

• Accidentes como a inxestión de bonecos ou calcetíns, que lles poden provocar graves afeccións estomacais, atropelos ou mordedura de cables eléctricos.

Os cachorros cairos son máis propensos a sufrir atropelos que os cans adultos. O cachorro é por natureza traveso, juguetón e curioso, como todas as crías de mamíferos. Por iso, hai que ter especial coidado para evitar accidentes que poñan en perigo a súa vida.

Doutra banda, non hai razas caninas que teñan máis predisposición a morrer a unha idade temperá. Aínda que as razas de tamaño moi pequeno, como o yorkshire, poden ter máis risco de sufrir lesións complicadas de curar se sofren golpes ou caídas.

Previr os perigos para o cachorro

En ocasións, o ámbito doméstico pode resultar perigoso para o cachorro se non se toman as precaucións adecuadas. “O cachorro é juguetón e curioso, leva todo á boca para probalo, polo que se debe ter coidado cos enchufes e cos obxectos que poida tragarse”, advirte a veterinaria Ana Cameno.

É fácil que un cachorro que xoga na rúa se descontrole e poida sufrir un atropelo

Doutra banda, un cachorro que salga á rúa suxeito coa correa sempre estará seguro. Os cans menores dun ano aínda non aprenderon as normas básicas de obediencia, como acudir á chamada dos seus donos. Ademais, os cachorros cairos son juguetones e é fácil que corran de maneira descontrolada cara á estrada, co que se arriscan a sufrir un atropelo.

Doutra banda, a vacinación é esencial para previr as enfermidades infecciosas como o parvovirus ou o moquillo. Por tanto, é importante cumprir co calendario de vacinacións para protexer a saúde do cachorro.