O can pasa a maior parte do día dormitando, só levántase do sofá para acudir ao prato de comida, non vive con outros animais e a longa xornada laboral dos seus donos supón demasiadas horas en soidade e paseos caninos curtos, que non se prestan a xogos. Esta podería ser a crónica dun can sedentario. Pero, este ritmo de vida ten consecuencias para a súa saúde? Este artigo dá a resposta e revela a forma de previr a inactividade física do can.
Cans urbanos e sedentarios: problemas de saúde
O can urbano corre risco de padecer os efectos perigosos da vida sedentaria: sobrepeso, máis artrose e problemas cardíacos
A falta de tempo é habitual nos tempos que corren. As longas xornadas laborais manteñen aos traballadores fóra de casa moitas horas, deixando poucos momentos para a práctica de exercicio físico. Segundo un estudo publicado pola
O sedentarismo é frecuente en cans con determinados hábitos de vida. No entanto, hai que ter en conta que certas razas caninas necesitan menos actividade que outras, debido ás súas características físicas e o seu carácter, como no caso do mastín ou do bulldog. Aínda así, é recomendable que estas mascotas, que tenden a moverse pouco, fagan un mínimo de exercicio físico diario.
É o meu can sedentario?
É habitual que un can con hábitos sedentarios teña os seguintes costumes:
Vive na cidade. O can habita nun piso sen acceso ao exterior. Por tanto, non realiza tanta actividade como un can que vive no campo ou preto, cuxa casa ten un xardín e camiña máis. No entanto, “hai cans que viven en chalés e tampouco están en forma, porque non saen nunca a camiñar cos seus donos”, explica Sáez. Por tanto, convén pasear tamén con eles fóra de casa, aínda que teñan xardín, recomenda esta veterinaria.
Non convive con outros animais cos que puidese xogar durante a ausencia dos seus propietarios.
O can está esterilizado, o que lle provoca un cambio hormonal que lle aumenta o apetito e ten máis risco de padecer obesidade, que supón un caldo de cultivo para que sexa sedentario.
Un can sedentario adoita substituír a falta de actividade polas idas e vindas ao prato de comida.
Os cans imitan e adáptanse aos hábitos dos seus donos, de maneira que se a súa familia humana pasea só o xusto ou se sobrealimenta, o can é probable que faga o mesmo.
Problemas para a saúde do can sedentario
Un can necesita realizar certa actividade física durante o día para estar san. Precisa, como mínimo, tres paseos caninos diarios de ao redor de 20 minutos cada un. E se entre unha saída e outra fai algunha actividade en casa, como xogar, o exercicio físico será máis completo.
Pola contra, o can sedentario tende a desenvolver determinadas patoloxías como:
Obesidade e sobrepeso. Un can sedentario non gasta as calorías do alimento que inxere, o que se traduce en graxa que se acumula no seu corpo. É habitual o caso de cans que suplen a falta de motivación para moverse e de estímulos en casa para xogar ou facer exercicio co exceso de inxesta de comida.
Problemas articulares. Os cans inactivos e, sobre todo se teñen sobrepeso ou son
Diabetes e cardiopatías. Os cans sedentarios tenden a padecer obesidade, e ese exceso de graxa corporal favorece a aparición de enfermidades metabólicas como a diabetes, así como problemas cardíacos.
Crear hábitos saudables de vida desde que o can é un cachorro é a mellor forma de evitar que sexa sedentario na súa etapa vital adulta, co consecuente risco para a súa saúde.
Tres paseos diarios, máis excursións durante o tempo libre e momentos para o xogo co animal, é unha fórmula contra o sedentarismo canino.
Ter un compañeiro de xogos en casa: outro can con quen xogar e compartir a vida é unha forma de lograr que sexan menos sedentarios.
Practicar co exemplo é fundamental para que o can non caia no sedentarismo. O famoso slogan “quen move as pernas, move o corazón” é trasladable a toda a familia. Uns donos que pasean, camiñan e practican deporte contaxian eses hábitos saudables aos seus animais.
Cambiar os hábitos de actividade física do can maior de 11 anos. Os cans de idade avanzada cánsanse antes e padecen dor e molestias nas articulacións, polo que é recomendable adaptar os paseos diarios a esta circunstancia. Acurtar as saídas á rúa e aumentar a frecuencia dos paseos é a maneira de conseguir que o can maior manteña a súa actividade física.
