Coidar e atender 300 animais non é nada fácil, pero é o labor que fan a diario nos albergues das protectoras de animais. Eles acollen e tratan con respecto os animais que outras persoas abandonan con irresponsabilidade. Nestes centros foméntase a adopción como forma de dar unha nova oportunidade aos animais para que teñan un novo fogar e poidan ser felices.
O albergue San Francisco de Agarrades da Sociedade Protectora de Animais e Plantas de Madrid (SPAP) serviunos de referencia para coñecer a rutina diaria dun centro de recollida de animais, cuxo funcionamento se pode extrapolar a calquera protectora de animais española.
Comeza a xornada
O traballo comeza ás 8 da mañá, que é cando os coidadores sacan aos animais ao patio. Durante a noite os cans dormen nos cheniles individuais, excepto no caso dos animais de tamaño pequeno, que dormen de dous en dous, para proporcionarse máis calor.
Patios amplos
O albergue da SPAP conta con patios amplos de entre 200 e 500 metros cadrados. Cando os cans chegan aos patios, recóllense os excrementos e despois
Os cans que necesitan atención médica son atendidos a partir das 10:00 da mañá, que é cando chegan os veterinarioslímpanse patios e cheniles, que se desinfectan con auga e lejía que se aplica a presión coas mangueiras. Para realizar este labor os traballadores necesitan toda a mañá.
Nos patios hai abrevaderos con auga fresca e limpa, así como tolvas para proporcionar durante todo o día penso aos animais. O criterio para distribuír aos cans nos diversos patios baséase en factores como: o sexo, tamaño e sobre todo o seu comportamento. É dicir agrúpanse os máis tranquilos e doutra banda os que son máis conflitivos.
Horas de descanso
Os traballadores do albergue teñen un tempo de descanso; das 14:30 ás 16:00 da tarde. Durante ese tempo, os animais volven aos seus cheniles, pero antes, vólvese a recoller as feces. E é que os animais, cando están nos patios, necesitan supervisión para evitar pelexas que poidan carrexar feridas. Ás 16:00 horas os cans regresan aos patios e entón os coidadores dedícanlles coidados máis individualizados, como baños ou cepillados. Despois vólvense a recoller os excrementos e ao redor das 20:00 horas os cans regresan aos cheniles para pasar a noite.
Atención veterinaria
Os cans que necesitan atención médica son atendidos a partir das 10:00 da mañá, que é cando chegan os veterinarios. Comézase cunha visita xeral por todos os patios e fálase cos coidadores para coñecer incidencias ou novidades. Trasládase aos cans á consulta veterinaria do albergue para aplicar o tratamento que precise o can enfermo ou ferido.
O consultorio veterinario deste albergue conta con patios adxacentes para que os animais convalecentes recupérense mellor. No caso de que o animal precisase un tratamento máis complexo, por exemplo unha cirurxía máis complicada, ou unha ecografía, os animais pódense trasladar outra clínica, que neste caso tamén depende do albergue. Nesta consulta tamén levan a cabo cos animais do albergue esterilizaciones, baños antiparasitarios ou desparasitaciones internas.
A chegada dun animal novo
O ingreso dun animal pode ser por dúas vías: a través do seu propietario ou recolleito da rúa. Segundo explica José Luís Torres, veterinario do albergue San Francisco de Agarrades:”o traballo no albergue enfócase sobre todo aos cans vagabundos, porque os que viviron nun fogar, a partir do catro anos non se recuperan do trauma que lles supón a ruptura emocional cos seus donos“.
No caso de que unha persoa queira deixar ao seu animal no albergue tras anos de convivencia con el, advírteselle das consecuencias da súa decisión e, segundo José Luís Torres, “hai quen sente de verdade, pero por determinadas circunstancias non ten máis remedio que deixalo e hai outras persoas a quen lles dá igual que o seu animal vaia a sufrir e a morrer de pena”.
Protocolo cos ingresos
O primeiro cando chega un novo animal é coñecer o seu estado sanitario e saber se está identificado con microchip, para poder localizar aos seus propietarios se se perdeu, ou ben sancionalo se foi abandonado. Os cans recentemente chegados mantéñense en corentena para observar o seu estado sanitario e comprobar se son portadores de enfermidades infecciosas, por exemplo o moquillo canino, que son moi contaxiosas, sobre todo para os cachorros.
Outro aspecto que se vixía é a posible presenza de parásitos, que poidan contaxiar ao resto dos animais do albergue. A corentena ou illamento dos cans tamén permite coñecer o carácter do animal, que será prioritario para seleccionar aos seus compañeiros de patio e para saber para que tipo de adoptantes pode ser máis adecuado.
Obxectivo dun albergue
José Luís Torres, veterinario do albergue San Francisco de Agarrades, comenta que o obxectivo de centros como este é “dar aos animais sen fogar unha posibilidade de telo, porque adoptar é mellor que comprar e no caso de que non teñan que vivir no albergue, queremos darlles unha calidade de vida media-alta porque non queremos que o albergue se converta nun almacén de animais”.
O criterio para distribuír aos cans nos diversos patios baséase en factores como: o sexo, tamaño e sobre todo o seu comportamentoEn definitiva, un traballo duro, pero moi motivador o que realizan as persoas que velan pola seguridade e o benestar duns animais que non tiveron sorte cos seus donos. Nos albergues devólvese, a través da adopción, a esperanza de ter un fogar para estes animais onde poidan ser felices.
