Os cans teñen unha visión distinta aos humanos, máis especializada e adaptada á escasa luminosidade. Con todo, os cans teñen menos agudeza visual e perciben menos cores. A visión do animal é apropiada para a contorna e necesidades de supervivencia da súa especie, é a mirada propia dun depredador especializado na captura de presas. Neste artigo explícase como ven os cans, por que captan mellor o movemento na escuridade, que cores distinguen e cales son os síntomas para recoñecer se teñen fotofobia.
Como ven os cans? Visión máis aguda na escuridade
Os cánidos, entre os que se atopan os cans e os lobos, teñen mellor capacidade que as persoas para ver na escuridade. Esta visión permítelles cazar con máis eficacia pola noite. Desta maneira localizan ás súas presas con facilidade e tamén aos seus inimigos, o que lles garante unha fuxida máis rápida.
Os cans herdaron do lobo, o seu antepasado, as características propias dun depredador crepuscular. De feito, o can é capaz de ver cinco veces máis que os humanos na escuridade.
E os gatos? Os felinos teñen mesmo mellor visión nocturna que os cans. Os michos resultan cazadores moi eficaces na escuridade. Segundo Manuel Villagrasa, veterinario e oftalmólogo, “a súa capacidade visual na escuridade está máis desenvolvida porque son cazadores solitarios” e necesitan ser moi eficaces para conseguir alimento.
Que cores ven os cans?
Os cans teñen un abanico cromático máis reducido que as persoas. E é que a visión das cores é menos importante para que un can sobreviva na súa contorna.
As persoas teñen nos ollos tres tipos de receptores para a cor, cada un especializado na captación do tres colorees fundamentais ou primarios (vermello, amarelo e azul). A súa combinación permite a construción da escala cromática completa.
Os cánidos, con todo, teñen unha visión dicromática que constrúen con dúas únicas cores. O ollo do can só ten dous tipos de receptores visuais, polo que non é capaz de recrear a gama completa de tonalidades que ten o ser humano. Poden distinguir azuis de vermellos ou azuis de verdes, pero teñen dificultades para captar a diferenza entre verdes e vermellos. Así, unha persoa percibe o céspede de cor verde, pero o seu animal veo en tonalidade amarela.
Can: un cazador tridimensional
Unha das características máis importantes para un depredador como o can é a súa visión tridimensional. Desta maneira pode calcular mellor a distancia cun obxecto determinado, como unha presa, e resulta máis eficaz e rápido ao cazar.
A visión en profundidade lógrase pola posición frontal dos ollos, característica dos cans, pero tamén das persoas. Isto permite unha superposición dos seus respectivos campos visuais. Segundo explica Villagrasa, “o cerebro do can obtén unha visión do obxecto desde dúas perspectivas diferentes, o que lle permite calcular as distancias con maior exactitude“.
Os ollos son ferramentas imprescindibles para que o can desenvólvase sen problemas na súa contorna. Por iso é importante coidar a súa saúde ocular.
Os cans padecen enfermidades oftalmológicas similares ás das persoas, incluída a fotofobia. Esta afección consiste na hipersensibilidad fronte á luz. Cando ao can moléstalle a luminosidade, mantén pechados os ollos moito tempo e lle lagrimean. Fronte a estes síntomas, hai que acudir ao veterinario, quen determinará a causa deste problema e aplicará un tratamento.
A fotofobia pode estar provocada por bacterias, un golpe no ollo ou outra enfermidade oculta que afecte á visión. A revisión periódica dos ollos do animal é esencial para detectar e tratar a tempo posibles afeccións que poidan afectar á súa agudeza visual.
