Educar a un can adulto adoptado

Preto de 100.000 cans foron abandonados en España durante 2010, segundo a Fundación Affinity. “Estes cans son animais que esperan unha segunda oportunidade despois de ser inxusta e cruelmente abandonados. Son moi especiais, buscan agarimo e entréganse máis aínda ao seu novo dono que un can que non superase esta dura proba”, explica a Asociación Nacional de Amigos dos Animais(ANAA).

Por este motivo, un can que é adoptado con certa idade (xa non é un cachorro) pode ser medorento; pero ao mesmo tempo será agradecido. O recentemente chegado necesita habituarse á súa nova contorna: o abandono, ou o extraviarse, xa é unha experiencia traumática para un animal tan social como o can.

“O can adoptado adáptase sen dificultade á súa nova contorna”

Poida que, ademais, fose maltratado e requira doses extras de paciencia e agarimo para superar os seus medos.

Estes traumas que arrastra un can recolleito son, sen dúbida, un obstáculo no primeiro achegamento co animal. Como comprender ao can que acaba de chegar a casa? A clave é pensar como o faría el. Tratar de porse no seu lugar.

“O can é un animal gregario que considera a familia como unha extensión da manda”, apuntan na asociación ANAA. Se se lle deixa ser o xefe, el aceptará; e será un can dominante. Un animal xefe pode dar problemas aos membros da familia; e a outras razas máis pequenas coas que teña que convivir. “É vital salientar a posición social inferior do can en casa”, recomendan na asociación.

O seu lugar na casa

Educar a un can adoptado pode ser unha experiencia gratificante e cansa a partes iguais. Por iso, hai que cargarse de paciencia, non angustiarlle con demasiados ensinos desde primeira hora. A asociación protectora Grazas Por Adoptar (GPA) aconsella “tratalo con agarimo pero con firmeza” para non confundir ao noso novo compañeiro.

Proporcionar ao can un sitio quente e tranquilo da casa axudaralle a sentirse confiado. “O can debe coñecer cal é o seu lugar, onde dirixirse para comer, beber ou realizar as súas necesidades. E debe ofrecérselle un sitio para durmir”, indica a protectora.O animal debe atopar un ambiente relaxado os primeiros días en casa, pouco estresante. As caras novas a cada pouco non conveñen: mellor que recoñeza quen vai ser o seu líder, é dicir o seu dono e amigo.

A presenza de nenos en casa podería alterar este ambiente sosegado que precisa o noso can estes primeiros días. “Se temos nenos en casa, é importante explicarlles o mal que o pasou e que deben deixalo descansar. Xa terán tempo para xogar xuntos cando o ambiente se faga propicio”, sinala Grazas Por Adoptar.

Pola súa banda, a Asociación Nacional de Amigos dos Animais explica que pasada esta primeira etapa de toma de contacto, o can non tarda en adaptarse á súa nova familia. “A nosa experiencia é que, salvo raras excepcións, o can adulto adoptado adáptase sen dificultade á súa nova contorna”, din.

Paseos curtos e con correa

Un can acollido adoita estar confundido e o seu comportamento é imprevisible.

Identificar cunha chapa ao can; axuda a evitar extravíos

Se sente medo, podería escaparse e fuxir, polo que convén saír á rúa co can sempre suxeito cunha correa, e non soltalo. “Os paseos serán curtos os primeiros días posto que se mostrará asustado; algo usual xa que non coñece nin quen o leva nin o lugar por onde camiña”, advirte ANAA. Co tempo, coñecerás máis ao animal e gañarasche a súa confianza.

Paso a paso

O achegamento co can acollido debe ser paulatino. E antes de soltar ao animal convén asegurarse de que non corre ningún perigo. “É aconsellable que as primeira veces que o desatemos sexan en sitios pechados, onde non poida marcharse; ata estar seguros de que acode á nosa chamada”, sinalan en ANAA. Con paciencia e agarimo, aos poucos, o can adoptado aprenderá igual que calquera outro can.

Identificar o can

Tomar certas precaucións axuda a evitar desgustos cun animal recolleito. Unha boa idea é colocar ao can un colar cunha chapa identificativa. Na placa deben figurar o nome e un teléfono de contacto. En caso de perda é a mellor forma de recuperalo, aínda que tamén leve microchip ou tatuaxe, xa que un dos dous é obrigatorio.

Os malos recordos desaparecen?

O can ten unha extraordinaria capacidade de reter dous tipos de recordos por encima dos demais: os olfativos e os sonoros.

Se sente medo, o can adulto adoptado pode escaparse e fuxir

A facultade de non esquecer compártena todos os cans. Aínda que nos animais recolleitos existen experiencias traumáticas asociadas a determinados cheiros e sons: abandono, desamparo ou posibles malos tratos.

De novo, o paso do tempo e os mimos son a clave para que o animal supere as experiencias desagradables. “O can só vive o tempo presente”, explican en ANAA. E o reloxo dilúe os malos recordos. “Á marxe dalgúns traumatismos pouco frecuentes e que co tempo superará, o animal será fiel ao seu amo; e a relación entre ambos intensificarase co tempo”.

• Siga a Eva San Martín en Twitter.