En España, o microchip canino implantouse por primeira vez en Cataluña, a finais dos anos oitenta. O rexistro dos animais de compañía con microchip (can, gato e hurón) xestiónase a través das comunidades autónomas. A súa función é evitar os extravíos, pero tamén os abandonos. Neste artigo explícase como o microchip permite localizar ao dono do can ou gato, de que maneira mellorar a súa eficacia e os seus puntos fracos, así como a necesidade de identificar o animal, xa que é obrigatorio en todas as comunidades autónomas, e mesmo, existe un sistema común de procura na Unión Europea.
O microchip permite localizar ao dono do can ou gato
O microchip ten o tamaño dun gran de arroz e instálase baixo a pel do can, gato ou hurón
O microchip é un pequeno dispositivo electrónico, de tamaño similar a un gran de arroz. O seu custo rolda os 30 euros, aínda que non hai unha tarifa unificada, e está preparado para introducir nel un código alfanumérico que permita acceder á información do propietario do can, que se almacena nunha base de datos.
O microchip implantar de maneira subcutánea, baixo a pel do pescozo do can, gato ou hurón. Desta forma, se o animal pérdese, é posible ler os datos cun aparello similar ao que se utiliza nas tendas para ler os códigos de barras. Este sistema permite localizar ao dono do animal con máis facilidade.
Unha vez que o propietario do animal avisa da súa perda ao rexistro ou arquivo onde estea inscrito, hai que esperar a que chegue o aviso de localización, co número do microchip do can, gato ou hurón. Con ese código, localízase o número de teléfono e dirección do dono, para alertarlle do achado da súa mascota.
En caso de abandono ou perda, o microchip é a mellor ferramenta para localizar aos donos e conseguir que o animal regrese a casa. Non ocorre o mesmo cando se rouba á mascota e ocúltanse os datos do microchip para que os seus donos non a recuperen.
Como mellorar a eficacia do microchip
A finalidade do microchip é facilitar a recuperación dun can perdido e a loita contra o abandono de animais. Pero conseguiuse cumprir estes dous obxectivos? Segundo Leire Jiménez, veterinaria da Sociedade Española de Animais e Plantas (SPAP), “en xeral, o microchip cumpre estes obxectivos“. Aínda que matiza: “Un 5% dos cans que chegan ao noso albergue non regresa cos seus donos porque, entre outras cousas, os datos que figuran no arquivo ou rexistro de animais de compañía non están actualizados”.
Só na Comunidade de Madrid, o microchip permitiu atopar a 13.400 cans e gatos en 2011
Para que o microchip cumpra a súa función de maneira eficaz, a veterinaria cre necesario mellorar varios aspectos: os donos deben actualizar a súa información de contacto, cando cambien de dirección ou de teléfono, e avisar na base de datos do microchip se o can pérdese. No entanto, a pesar dos aspectos mellorables, só na Comunidade de Madrid, a identificación de cans e gatos con microchip permitiu recuperar a 13.400 animais en 2011. O número de cans e gatos censados con microchip en 2012 na base de datos da Comunidade de Madrid é de 800.000.
No caso de Asturias, o presidente do Colexio de Veterinarios, Armando Solís, sinala que hai 146.305 cans, gatos e hurones rexistrados. En canto aos animais perdidos con microchip, recupéranse un 80%. Pola súa banda, segundo datos do Arquivo de Identificación de Animais de Compañía (AIAC) elaborado polo Colexio de Veterinarios de Cataluña, nesta comunidade hai 931.355 animais de compañía (cans, gatos e hurones). No ano 2011, o AIAC recibiu e xestionou un total de 5.636 chamadas sobre animais atopados con microchip. Deles, os seus propietarios recuperaron a 3.442, é dicir, un 61%.
Puntos fracos do microchip
A falta dun rexistro de identificación de animais de compañía único e de carácter nacional retarda e dificulta a posibilidade de atopar ao seu dono. Se o animal pérdese nunha comunidade autónoma distinta á comunidade onde está rexistrado a súa microchip, neste segundo territorio non se ten constancia dos datos.
Ademais, “moitos donos de animais ignoran que teñen que notificar a perda do seu animal na base de datos da comunidade autónoma onde está rexistrado o microchip, para que quede constancia e axilícese o trámite de procura do dono”, comenta Jiménez.
O teléfono da base de datos figura no cartón que o veterinario entrega ao propietario do animal tras colocarlle o microchip. Este especialista tamén pode facilitarnos o teléfono do rexistro de identificación.
Identificar o animal é obrigatorio en todas as comunidades
As leis de protección autonómicas obrigan a identificar os animais de compañía, con microchip ou con tatuaxes
A identificación do animal de compañía é obrigatoria en todas as comunidades autónomas, aínda que nunhas realízase con microchip e noutras, cunha tatuaxe na cara interna da orella do animal. A obrigatoriedade da identificación do can, gato e hurón (o tres mamíferos que, polo momento, considéranse animais de compañía en España) recóllese nas leis de protección animal de carácter autonómico, aínda que cada unha ten as súas especificacións: mentres que nunhas é obrigatorio a identificación de cans e gatos (Cataluña), noutras só está regulado para os cans, como é o caso de Asturias.
O feito de que o animal non estea identificado, xa sexa con microchip ou con tatuaxe, pode levar distintas sancións, que varían en cada rexión. Se a ausencia de identificación considérase unha infracción leve, como na Comunidade de Madrid, a sanción ascende a 300 euros. En Andalucía, onde se considera grave, a sanción pode ascender ata os 2.000 euros.
Doutra banda, a Rede Española de Identificación de Animais de Compañía (REIAC) é un arquivo de datos cos códigos dos microchips de todas as comunidades autónomas españolas. Con este arquivo facilítase a localización dun can que se perde nunha rexión distinta á comunidade onde vive.
Fóra das nosas fronteiras, no resto de Europa tamén se conta cunha base de datos para todo o continente, Europetnet. Esta consiste nun grupo de asociacións que comparten os rexistros de identificación de todos os animais de compañía que teñen microchip.
Se o noso animal pérdese nalgún país da Unión Europea, pódese introducir o número de microchip na páxina web de Europetnet para obter unha lista das entidades onde estivo o animal desde o momento da súa perda.
